Ο Θανάσης όπλισε, απασφάλισε, πυροβόλησε και τώρα το πρόσωπό του γέμισε ομόκεντρους κύκλους, έγινε στόχος. Όχι πως δεν ήταν από πριν. Σε αυτό το μπασκετικό τουρνουά, της ελληνικής καθίζησης, σήκωσε το μεγάλο βάρος τής άδικης αμφισβήτησης, τη ρετσινιά τού παίκτη που μπήκε στην Εθνική με εισιτήριο τη φήμη και τη δόξα τού αδερφού του, του «καλού Αντεντοκούνμπο». Το υποστήριξαν κάποιοι επαΐοντες (βάλτε εσείς τα εισαγωγικά), το έκαναν φυλακτό οι ιδεολόγοι του υφέρποντος ρατσισμού.
Η αρχική μου σκέψη ήταν ότι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έκανε λάθος όταν λιγόλογα, θυμωμένα και σπαρτιάτικα, δήλωσε ότι στην Εθνική πρέπει να αγωνίζονται αυτοί που παίζουν με την ψυχή τους. Όταν το ξανασκέφθηκα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτός, ειδικά αυτός, έκανε καλά που μίλησε. Όχι μόνο γιατί ήταν από τους πολύ καλούς παίκτες τής Ελλάδας μέσα στη γενική απογοήτευση. Αλλά γιατί έχει δικαίωμα να εκφράζεται ως Έλληνας, πραγματικός Έλληνας, και να μη σιωπά σε ρόλο υπομονετικού Μπάρμπα-Θωμά, ως έπηλυς, ξενόφερτος δηλαδή, που του κάνουν χάρη δίνοντάς του τη φανέλα της Εθνικής.
Ο μαύρος Έλληνας Θανάσης είχε το δικαίωμα στη λάθος δήλωση (ήταν λάθος, τουλάχιστον ως προς την στιγμή) όπως το είχε ο λευκός Έλληνας κόουτς Μίσσας, στην εκατό τοις εκατό λάθος δήλωσή του πως όταν τελειώσει το τουρνουά θα μιλήσει και θα πει πολλά. Ο (ηρωικός και χθες!) Θανάσης δεν οφείλει σε κανέναν για τη συμμετοχή του με την Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ. Και αν όφειλε το ξόφλησε με τις εμφανίσεις του, με την ψυχή που έδωσε, ακόμα –αν θέλετε– και με την αυθεντική ελληνική γκρίνια που είναι ίδιον τής φυλής και που δείχνει πόνο για την ομάδα και για την Ελλάδα.
Σκέφτομαι πόσα θα λέγονταν, πόσα θα γράφονταν και πόσα θα σούρνονταν αν στους αγωνιστικούς καταποντισμούς τής Εθνικής ο Θανάσης ήταν αρνητικός και ένας από τους χειρότερους. Τότε θα βρίσκονταν πρόθυμοι κατήγοροι να πουν ότι οι αδελφοί Αντετοκούνμπο ήταν εθνικοί καταστροφείς.
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Πέμπτης)
Η αρχική μου σκέψη ήταν ότι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έκανε λάθος όταν λιγόλογα, θυμωμένα και σπαρτιάτικα, δήλωσε ότι στην Εθνική πρέπει να αγωνίζονται αυτοί που παίζουν με την ψυχή τους. Όταν το ξανασκέφθηκα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτός, ειδικά αυτός, έκανε καλά που μίλησε. Όχι μόνο γιατί ήταν από τους πολύ καλούς παίκτες τής Ελλάδας μέσα στη γενική απογοήτευση. Αλλά γιατί έχει δικαίωμα να εκφράζεται ως Έλληνας, πραγματικός Έλληνας, και να μη σιωπά σε ρόλο υπομονετικού Μπάρμπα-Θωμά, ως έπηλυς, ξενόφερτος δηλαδή, που του κάνουν χάρη δίνοντάς του τη φανέλα της Εθνικής.
Ο μαύρος Έλληνας Θανάσης είχε το δικαίωμα στη λάθος δήλωση (ήταν λάθος, τουλάχιστον ως προς την στιγμή) όπως το είχε ο λευκός Έλληνας κόουτς Μίσσας, στην εκατό τοις εκατό λάθος δήλωσή του πως όταν τελειώσει το τουρνουά θα μιλήσει και θα πει πολλά. Ο (ηρωικός και χθες!) Θανάσης δεν οφείλει σε κανέναν για τη συμμετοχή του με την Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ. Και αν όφειλε το ξόφλησε με τις εμφανίσεις του, με την ψυχή που έδωσε, ακόμα –αν θέλετε– και με την αυθεντική ελληνική γκρίνια που είναι ίδιον τής φυλής και που δείχνει πόνο για την ομάδα και για την Ελλάδα.
Σκέφτομαι πόσα θα λέγονταν, πόσα θα γράφονταν και πόσα θα σούρνονταν αν στους αγωνιστικούς καταποντισμούς τής Εθνικής ο Θανάσης ήταν αρνητικός και ένας από τους χειρότερους. Τότε θα βρίσκονταν πρόθυμοι κατήγοροι να πουν ότι οι αδελφοί Αντετοκούνμπο ήταν εθνικοί καταστροφείς.
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Πέμπτης)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.