ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΙΓΚΡΕΔΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΝΟΥΣ
Ο Ραμαζάν Κιζίλ μπορεί να κοιμάται όχι μόνο ήσυχος, αλλά κι ευτυχισμένος. Όταν πριν 13 χρόνια ανέλυσε σε οκτώ φίλους του το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ που είχε στο μυαλό του, όλοι χαμογέλασαν. Κι αν συμφώνησαν να βοηθήσουν,
ήταν γιατί δεν ήθελαν να του χαλάσουν το χατίρι: Να δημιουργηθεί μια ομάδα για τους Κούρδους της Σουηδίας. Το πού θα έφτανε αυτή η ομάδα το φαντάστηκε μόνο αυτός… Έτσι δημιουργήθηκε η Νταλκούρντ, το 2004, από την «τρέλα» του Κιζίλ και τη συναίνεση οκτώ άλλων Κούρδων μεταναστών, που αποφάσισαν να διαθέσουν τις μικρές τους οικονομίες για να φτιάξουν έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο. Το πρότζεκτ ήταν τόσο πετυχημένο που η ομάδα την περασμένη εβδομάδα πανηγύρισε την άνοδό της στην Α’ κατηγορία της Σουηδίας και του χρόνου θα παίζει με αντίπαλους τα μεγάλα ονόματα της χώρας, τη Μάλμε, τη Γκέτεμποργκ και την ΑΙΚ Στοκχόλμης. Όλη η ποδοσφαιρική υφήλιος θα βλέπει το σήμα της Νταλκούρντ, που δεν είναι άλλο από τη σημαία του Κουρδιστάν!
Η Σουηδία έχει μακρά παράδοση στην ανεκτικότητα. Ομάδες των Σύρων προσφύγων, όπως η Ασιρίσκα και η Συριάνσκα, είχαν δημιουργηθεί ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και συχνά-πυκνά κάνουν εμφανίσεις στην Α’ κατηγορία. Απ’ αυτές πήρε την έμπνευση ο Ζιλί και μετά από 15 χρόνια στη Σουηδία (βρέθηκε στη χώρα πρόσφυγας το 1989) αποφάσισε να φτιάξει κάτι παρόμοιο.
Δεν πήγε, όμως, στην Στοκχόλμη ή σε κάποιο προάστιό της, όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση Κούρδων μεταναστών, αλλά στο Μπορλάνγκε, μια περιοχή στο κέντρο της χώρας, με μεγάλη όμως σημειολογική σημασία: Από εκείνη την περιοχή ο εθνικός ήρωας της Σουηδίας Γκούσταβ Βάσα ξεκίνησε την επανάσταση, που οδήγησε στην απελευθέρωση της χώρας από τους Δανούς. Ο Κιζίλ στην ουσία εκμεταλλεύθηκε μια συγκυρία: Κάποιοι παίκτες κουρδικής καταγωγής εκδιώχθηκαν από τα τμήματα υποδομής της Μπράγκε, της «μεγάλης» ομάδας της πόλης, κι έμειναν άστεγοι ποδοσφαιρικά. Αμέσως αγκαλιάστηκαν από την νεοσύστατη ομάδα κι αποτέλεσαν τον πρώτο της κορμό.
Ξεκίνημα από πολύ χαμηλά
Η Νταλκούρντ ξεκίνησε από την 6η τοπική κατηγορία της Σουηδίας. Η Μπράγκε, δείχνοντας μεγαλοψυχία (πιθανόν και… υστεροβουλία, για να «κλέψει» ταλέντα σε επόμενη φάση) παραχώρησε στη Νταλκούρντ τις εγκαταστάσεις της και κάποιες φορές οι προπονήσεις των τμημάτων υποδομής των δύο ομάδων ήταν κοινές.
Με τέτοια… τεχνογνωσία στα πρώτα της βήματα, και με την οικονομική ενίσχυση του Κιζίλ, η ομάδα πήρε την ανιούσα. Σε πέντε χρόνια ανέβηκε ισάριθμες κατηγορίες, μάλιστα ως πρωταθλήτρια, κι έφτασε στην 3η κατηγορία, όπου λόγω γεωγραφικής θέσης αγωνίστηκε στον Βόρειο όμιλο από το 2009 ως το 2015.
Εκεί εμφανίστηκε το κρίσιμο σταυροδρόμι: Ποιος ήταν ο βασικός στόχος της ομάδας; Για έναν ιδιαίτερο «περιφερειακό» σύλλογο που εκπροσωπεί μια μειονότητα, η Νταλκούρντ είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ο Κιζίλ, όμως, δεν ήταν ευχαριστημένος. Κάποιοι είχαν ασχοληθεί με το δημιούργημά του, αλλά όχι όλοι. Έτσι αποφάσισε να δώσει το 49% των μετοχών της ομάδας στα αδέλφια Σαρκάτ και Καβάντ Τζουνάντ, που δραστηριοποιούνται στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, με στόχο να εκμεταλλευθεί την οικονομική της επιφάνεια και να φτάσει την ομάδα ακόμα πιο πάνω.
Μετά από δύο σεζόν, στις οποίες έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε, η Νταλκούρντ το 2015 αναδείχτηκε πρωταθλήτρια της 3ης κατηγορίας και προβιβάστηκε στη Β’ (Σουπερέταν). Έμεινε εκεί μόνο δύο σεζόν. Το 2016 τερμάτισε 4η και φέτος, στο πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, με τη 2η θέση της πέτυχε την άνοδό της στην Αλσβένσκαν.
«Πολυεθνική»
Όπως και κάθε ομάδα αυτού του επιπέδου, η Νταλκούρντ δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο σε παίκτες κουρδικής καταγωγής. Στο ρόστερ της βρίσκει κανείς Ολλανδούς, Αμερικάνους, Ιάπωνες, Κοσοβάρους, αλλά και τον διεθνή με τη Σιέρα Λεόνε στράικερ Μοχάμεντ Μπανγκουρά! Το κουρδικό στοιχείο, πάντως, είναι παρόν με πέντε παίκτες κουρδικής καταγωγής (αλλά σουηδικής υπηκοότητας), ανάμεσά τους και ο αρχηγός Περσάβ Αζιζί.
Το νερό έχει μπει πλέον στο αυλάκι. Σε μεγάλες πόλεις της Σουηδίας η Νταλκούρντ διατηρεί δικές της ακαδημίες, στις οποίες προπονούνται πάνω από 250 παιδιά κουρδικής καταγωγής, με όνειρό τους να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Τέτοια καμπ οργανώνονται πλέον και στην περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν, ειδικά στο Ερμπίλ και τη Σουλαϊμανίγια. Η Νταλκούρντ παίζει πια το ρόλο μιας άτυπης «εθνικής ομάδας», που εκπροσωπεί το κουρδικό στοιχείο όχι μόνο της Σουηδίας, αλλά ολόκληρης της οικουμένης.
«Να παίξουμε με την Τουρκία»
Κι αφού άνοιξε η όρεξη, ιδού το επόμενο όνειρο του Κιζίλ: «Να πάρουμε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και να παίξουμε αντίπαλοι με τουρκική ομάδα. Τότε θα καταλάβουν όλοι πόσο πολλοί είναι οι Κούρδοι στην Τουρκία και πόσο πολύ θα μας υποστηρίξουν»! Αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρελθόν, κι αυτό το όνειρο δεν μπορεί να είναι μακριά…
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Τρίτης, 14 Νοεμβρίου)
Ο Ραμαζάν Κιζίλ μπορεί να κοιμάται όχι μόνο ήσυχος, αλλά κι ευτυχισμένος. Όταν πριν 13 χρόνια ανέλυσε σε οκτώ φίλους του το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ που είχε στο μυαλό του, όλοι χαμογέλασαν. Κι αν συμφώνησαν να βοηθήσουν,
ήταν γιατί δεν ήθελαν να του χαλάσουν το χατίρι: Να δημιουργηθεί μια ομάδα για τους Κούρδους της Σουηδίας. Το πού θα έφτανε αυτή η ομάδα το φαντάστηκε μόνο αυτός… Έτσι δημιουργήθηκε η Νταλκούρντ, το 2004, από την «τρέλα» του Κιζίλ και τη συναίνεση οκτώ άλλων Κούρδων μεταναστών, που αποφάσισαν να διαθέσουν τις μικρές τους οικονομίες για να φτιάξουν έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο. Το πρότζεκτ ήταν τόσο πετυχημένο που η ομάδα την περασμένη εβδομάδα πανηγύρισε την άνοδό της στην Α’ κατηγορία της Σουηδίας και του χρόνου θα παίζει με αντίπαλους τα μεγάλα ονόματα της χώρας, τη Μάλμε, τη Γκέτεμποργκ και την ΑΙΚ Στοκχόλμης. Όλη η ποδοσφαιρική υφήλιος θα βλέπει το σήμα της Νταλκούρντ, που δεν είναι άλλο από τη σημαία του Κουρδιστάν!
Η Σουηδία έχει μακρά παράδοση στην ανεκτικότητα. Ομάδες των Σύρων προσφύγων, όπως η Ασιρίσκα και η Συριάνσκα, είχαν δημιουργηθεί ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και συχνά-πυκνά κάνουν εμφανίσεις στην Α’ κατηγορία. Απ’ αυτές πήρε την έμπνευση ο Ζιλί και μετά από 15 χρόνια στη Σουηδία (βρέθηκε στη χώρα πρόσφυγας το 1989) αποφάσισε να φτιάξει κάτι παρόμοιο.
Δεν πήγε, όμως, στην Στοκχόλμη ή σε κάποιο προάστιό της, όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση Κούρδων μεταναστών, αλλά στο Μπορλάνγκε, μια περιοχή στο κέντρο της χώρας, με μεγάλη όμως σημειολογική σημασία: Από εκείνη την περιοχή ο εθνικός ήρωας της Σουηδίας Γκούσταβ Βάσα ξεκίνησε την επανάσταση, που οδήγησε στην απελευθέρωση της χώρας από τους Δανούς. Ο Κιζίλ στην ουσία εκμεταλλεύθηκε μια συγκυρία: Κάποιοι παίκτες κουρδικής καταγωγής εκδιώχθηκαν από τα τμήματα υποδομής της Μπράγκε, της «μεγάλης» ομάδας της πόλης, κι έμειναν άστεγοι ποδοσφαιρικά. Αμέσως αγκαλιάστηκαν από την νεοσύστατη ομάδα κι αποτέλεσαν τον πρώτο της κορμό.
Ξεκίνημα από πολύ χαμηλά
Η Νταλκούρντ ξεκίνησε από την 6η τοπική κατηγορία της Σουηδίας. Η Μπράγκε, δείχνοντας μεγαλοψυχία (πιθανόν και… υστεροβουλία, για να «κλέψει» ταλέντα σε επόμενη φάση) παραχώρησε στη Νταλκούρντ τις εγκαταστάσεις της και κάποιες φορές οι προπονήσεις των τμημάτων υποδομής των δύο ομάδων ήταν κοινές.
Με τέτοια… τεχνογνωσία στα πρώτα της βήματα, και με την οικονομική ενίσχυση του Κιζίλ, η ομάδα πήρε την ανιούσα. Σε πέντε χρόνια ανέβηκε ισάριθμες κατηγορίες, μάλιστα ως πρωταθλήτρια, κι έφτασε στην 3η κατηγορία, όπου λόγω γεωγραφικής θέσης αγωνίστηκε στον Βόρειο όμιλο από το 2009 ως το 2015.
Εκεί εμφανίστηκε το κρίσιμο σταυροδρόμι: Ποιος ήταν ο βασικός στόχος της ομάδας; Για έναν ιδιαίτερο «περιφερειακό» σύλλογο που εκπροσωπεί μια μειονότητα, η Νταλκούρντ είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ο Κιζίλ, όμως, δεν ήταν ευχαριστημένος. Κάποιοι είχαν ασχοληθεί με το δημιούργημά του, αλλά όχι όλοι. Έτσι αποφάσισε να δώσει το 49% των μετοχών της ομάδας στα αδέλφια Σαρκάτ και Καβάντ Τζουνάντ, που δραστηριοποιούνται στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, με στόχο να εκμεταλλευθεί την οικονομική της επιφάνεια και να φτάσει την ομάδα ακόμα πιο πάνω.
Μετά από δύο σεζόν, στις οποίες έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε, η Νταλκούρντ το 2015 αναδείχτηκε πρωταθλήτρια της 3ης κατηγορίας και προβιβάστηκε στη Β’ (Σουπερέταν). Έμεινε εκεί μόνο δύο σεζόν. Το 2016 τερμάτισε 4η και φέτος, στο πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, με τη 2η θέση της πέτυχε την άνοδό της στην Αλσβένσκαν.
«Πολυεθνική»
Όπως και κάθε ομάδα αυτού του επιπέδου, η Νταλκούρντ δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο σε παίκτες κουρδικής καταγωγής. Στο ρόστερ της βρίσκει κανείς Ολλανδούς, Αμερικάνους, Ιάπωνες, Κοσοβάρους, αλλά και τον διεθνή με τη Σιέρα Λεόνε στράικερ Μοχάμεντ Μπανγκουρά! Το κουρδικό στοιχείο, πάντως, είναι παρόν με πέντε παίκτες κουρδικής καταγωγής (αλλά σουηδικής υπηκοότητας), ανάμεσά τους και ο αρχηγός Περσάβ Αζιζί.
Το νερό έχει μπει πλέον στο αυλάκι. Σε μεγάλες πόλεις της Σουηδίας η Νταλκούρντ διατηρεί δικές της ακαδημίες, στις οποίες προπονούνται πάνω από 250 παιδιά κουρδικής καταγωγής, με όνειρό τους να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Τέτοια καμπ οργανώνονται πλέον και στην περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν, ειδικά στο Ερμπίλ και τη Σουλαϊμανίγια. Η Νταλκούρντ παίζει πια το ρόλο μιας άτυπης «εθνικής ομάδας», που εκπροσωπεί το κουρδικό στοιχείο όχι μόνο της Σουηδίας, αλλά ολόκληρης της οικουμένης.
«Να παίξουμε με την Τουρκία»
Κι αφού άνοιξε η όρεξη, ιδού το επόμενο όνειρο του Κιζίλ: «Να πάρουμε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και να παίξουμε αντίπαλοι με τουρκική ομάδα. Τότε θα καταλάβουν όλοι πόσο πολλοί είναι οι Κούρδοι στην Τουρκία και πόσο πολύ θα μας υποστηρίξουν»! Αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρελθόν, κι αυτό το όνειρο δεν μπορεί να είναι μακριά…
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Τρίτης, 14 Νοεμβρίου)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.