«Περιμέναμε 100 χρόνια γι’ αυτή την ημέρα, δεν θα υποχωρήσουμε επειδή κάποιοι ξένοι μας πιέζουν». Ο Ριζγκάρ, ένας 35χρονος Κούρδος από το Ερμπίλ που μίλησε στην κάμερα του Reuters, δεν θα μπορούσε να συμπυκνώσει καλύτερα πώς αισθάνθηκαν χθες οι συμπατριώτες του, που
πήγαν για πρώτη φορά στις κάλπες σ’ ένα οργανωμένο δημοψήφισμα, με ερώτημα την ανεξαρτησία ή μη της περιοχής από το Ιράκ.
Σε πείσμα όλης της διεθνούς κοινότητας, το δημοψήφισμα έγινε. Τι κι αν οι Τούρκοι απείλησαν με εισβολή, τι κι αν οι Ιρανοί επέβαλαν μονομερές εμπάργκο ακόμα και στις συγκοινωνίες της περιοχής, τι κι αν το Ιράκ απαίτησε να του παραδοθεί ο έλεγχος των αεροδρομίων και των συνόρων. Τι κι αν οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα προσπάθησαν να μεταπείσουν τους Κούρδους, με το σκεπτικό ότι «δεν είναι σωστή στιγμή» για ανάφλεξη στην περιοχή. Η λογική των Κούρδων ηγετών είναι πια «ή τώρα, ή ποτέ». Αν δεν τα καταφέρουν στο άμεσο μέλλον να αποκτήσουν μια δική τους, ανεξάρτητη πατρίδα, μάλλον πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα ζουν για πάντα κάτω από τη μπότα των ισχυρών τους γειτόνων.
Το επίσημο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ανακοινωθεί σε 72 ώρες. Για τη «νομιμοποίησή» του θα παίξει ρόλο ασφαλώς το ποσοστό συμμετοχής, αλλά και το ποσοστό του «ναι», δηλαδή των Κούρδων που θα επιθυμούσαν να δουν την περιοχή που πλειοψηφούν να αποσπάται από το Ιράκ και να αποτελεί ανεξάρτητο κράτος. Ξέχωρα απ’ αυτά, και μόνο το γεγονός ότι ο κόσμος στήθηκε χθες στις κάλπες και το δημοψήφισμα δεν αναβλήθηκε, όπως είχαν προτρέψει όλοι τον Κούρδο πρόεδρο Μπαρζανί, σηματοδοτεί μια πρώτη νίκη για τις επιδιώξεις του.
Το δημοψήφισμα δεν παράγει νομικό αποτέλεσμα. Δεν είναι δεσμευτικό ότι σε περίπτωση πλειοψηφίας του «ναι» οι βόρειες επαρχίες του Ιράκ, στις οποίες πλειοψηφούν οι Κούρδοι, θα ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους. Ένα υψηλό ποσοστό, όμως, θα αποτελέσει ένα (ακόμα) ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του Κούρδου ηγέτη για τις επόμενες κινήσεις του. Διότι προφανώς όλοι λένε τώρα ότι δεν αναγνωρίζουν ούτε το δημοψήφισμα, ούτε το αποτέλεσμά του, ωστόσο δεν γίνεται να το αγνοήσουν στο άμεσο μέλλον.
Διπλό παιχνίδι Ερντογάν
Οι Κούρδοι έχουν ισχυροποιήσει τη θέση τους με τις μάχες κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αποδείχτηκαν η πιο αξιόπιστη πολεμική δύναμη της περιοχής, αφού τόσο η Συρία, όσο και το Ιράκ απέτυχαν να τιθασεύσουν τους τζιχαντιστές και ο Ερντογάν έπαιξε διπλό παιχνίδι, αγοράζοντας μέχρι και πετρέλαιο απ’ αυτούς στη μισή τιμή!
Στο «υπόγειο» διπλωματικό παιχνίδι, οι Κούρδοι κλείνουν το μάτι στις ΗΠΑ και της λένε με τον τρόπο τους ότι έχουν τη δυνατότητα να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο του «χωροφύλακα» σε μια περιοχή εξαιρετικά ευαίσθητη για τα αμερικάνικα συμφέροντα. Πνιγμένη στο πετρέλαιο, αλλά και ανάμεσα στην Τουρκία, το Ιράν και τις αραβικές χώρες.
Το πόσο ηθικό είναι όλο αυτό αποτελεί μια άλλη συζήτηση. Επί έναν αιώνα και περισσότερο οι Κούρδοι είχαν να καταθέσουν στο τραπέζι μόνο δάκρυα και κορώνες για δικαιοσύνη: Είναι ο πολυπληθέστερος λαός του κόσμου χωρίς δική του πατρίδα. Τι κέρδισαν με τις επικλήσεις τα εθνικά τους δίκαια; Τίποτα. Καιρός ήταν να μπουν στο παιχνίδι της σκληρής και ανελέητης διεθνούς διπλωματίας, όπου δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη, ούτε αλληλεγγύη, αλλά μόνο εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Θα σκυλιάσουν
Θεωρείται δεδομένο ότι και η Τουρκία και το Ιράν θα… σκυλιάσουν εναντίον του αποτελέσματος. Από τη στιγμή που και οι δύο έχουν πάνω από 10 εκατομμύρια Κούρδους στα εδάφη τους, μάλιστα σε υψηλές πλειοψηφίες στις γειτονικές επαρχίες με το Ιρακινό Κουρδιστάν, το τελευταίο που θα ήθελαν είναι ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, που θα υποδαυλίζει τις αλυτρωτικές τάσεις. Δεν αποκλείονται ακόμα και ακραίες ενέργειες, όπως π.χ. η περιορισμένη στρατιωτική επέμβαση για επίδειξη ισχύος. Το ζήτημα είναι πόσο θα τους αφήσει ο διεθνής παράγοντας να κάνουν τους καμπόσους…
Θα πετύχουν κάτι αυτή τη φορά; Είναι κάτι που θα αποδειχτεί στο άμεσο μέλλον. Οι δυσκολίες είναι συγκεκριμένες, δεδομένου ότι ακόμα η περιοχή «καίει» και οι μεγάλες δυνάμεις έχουν παραδοσιακά τη λογική της διατήρησης του υπάρχοντος στάτους κβο σε μια περιοχή, εκτός αν τα δεδομένα έχουν αλλάξει τόσο που κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Οι Κούρδοι, πάντως, για πρώτη φορά έχουν μπει γερά στο παιχνίδι και ξέρουν πού πατάνε. Έπαθαν τόσα χρόνια, φαίνεται ότι τους έγινε μάθημα…
Υ.Γ. Λέγεται ότι μια από τις πρώτες κινήσεις του Ιρακινού Κουρδιστάν μετά το δημοψήφισμα είναι η αίτηση να αναγνωριστούν ανεξάρτητες εθνικές ομάδες από την παγκόσμια διεθνή κοινότητα, όπως έχει γίνει π.χ. με την Παλαιστίνη ή με διάφορες περιοχές (Χογκ Κογκ, Πουέρτο Ρίκο) που έχουν μόνο αθλητική ανεξαρτησία και όχι πολιτική.
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Τρίτης 26/9)
πήγαν για πρώτη φορά στις κάλπες σ’ ένα οργανωμένο δημοψήφισμα, με ερώτημα την ανεξαρτησία ή μη της περιοχής από το Ιράκ.
Σε πείσμα όλης της διεθνούς κοινότητας, το δημοψήφισμα έγινε. Τι κι αν οι Τούρκοι απείλησαν με εισβολή, τι κι αν οι Ιρανοί επέβαλαν μονομερές εμπάργκο ακόμα και στις συγκοινωνίες της περιοχής, τι κι αν το Ιράκ απαίτησε να του παραδοθεί ο έλεγχος των αεροδρομίων και των συνόρων. Τι κι αν οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα προσπάθησαν να μεταπείσουν τους Κούρδους, με το σκεπτικό ότι «δεν είναι σωστή στιγμή» για ανάφλεξη στην περιοχή. Η λογική των Κούρδων ηγετών είναι πια «ή τώρα, ή ποτέ». Αν δεν τα καταφέρουν στο άμεσο μέλλον να αποκτήσουν μια δική τους, ανεξάρτητη πατρίδα, μάλλον πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα ζουν για πάντα κάτω από τη μπότα των ισχυρών τους γειτόνων.
Το επίσημο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ανακοινωθεί σε 72 ώρες. Για τη «νομιμοποίησή» του θα παίξει ρόλο ασφαλώς το ποσοστό συμμετοχής, αλλά και το ποσοστό του «ναι», δηλαδή των Κούρδων που θα επιθυμούσαν να δουν την περιοχή που πλειοψηφούν να αποσπάται από το Ιράκ και να αποτελεί ανεξάρτητο κράτος. Ξέχωρα απ’ αυτά, και μόνο το γεγονός ότι ο κόσμος στήθηκε χθες στις κάλπες και το δημοψήφισμα δεν αναβλήθηκε, όπως είχαν προτρέψει όλοι τον Κούρδο πρόεδρο Μπαρζανί, σηματοδοτεί μια πρώτη νίκη για τις επιδιώξεις του.
Το δημοψήφισμα δεν παράγει νομικό αποτέλεσμα. Δεν είναι δεσμευτικό ότι σε περίπτωση πλειοψηφίας του «ναι» οι βόρειες επαρχίες του Ιράκ, στις οποίες πλειοψηφούν οι Κούρδοι, θα ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους. Ένα υψηλό ποσοστό, όμως, θα αποτελέσει ένα (ακόμα) ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του Κούρδου ηγέτη για τις επόμενες κινήσεις του. Διότι προφανώς όλοι λένε τώρα ότι δεν αναγνωρίζουν ούτε το δημοψήφισμα, ούτε το αποτέλεσμά του, ωστόσο δεν γίνεται να το αγνοήσουν στο άμεσο μέλλον.
Διπλό παιχνίδι Ερντογάν
Οι Κούρδοι έχουν ισχυροποιήσει τη θέση τους με τις μάχες κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αποδείχτηκαν η πιο αξιόπιστη πολεμική δύναμη της περιοχής, αφού τόσο η Συρία, όσο και το Ιράκ απέτυχαν να τιθασεύσουν τους τζιχαντιστές και ο Ερντογάν έπαιξε διπλό παιχνίδι, αγοράζοντας μέχρι και πετρέλαιο απ’ αυτούς στη μισή τιμή!
Στο «υπόγειο» διπλωματικό παιχνίδι, οι Κούρδοι κλείνουν το μάτι στις ΗΠΑ και της λένε με τον τρόπο τους ότι έχουν τη δυνατότητα να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο του «χωροφύλακα» σε μια περιοχή εξαιρετικά ευαίσθητη για τα αμερικάνικα συμφέροντα. Πνιγμένη στο πετρέλαιο, αλλά και ανάμεσα στην Τουρκία, το Ιράν και τις αραβικές χώρες.
Το πόσο ηθικό είναι όλο αυτό αποτελεί μια άλλη συζήτηση. Επί έναν αιώνα και περισσότερο οι Κούρδοι είχαν να καταθέσουν στο τραπέζι μόνο δάκρυα και κορώνες για δικαιοσύνη: Είναι ο πολυπληθέστερος λαός του κόσμου χωρίς δική του πατρίδα. Τι κέρδισαν με τις επικλήσεις τα εθνικά τους δίκαια; Τίποτα. Καιρός ήταν να μπουν στο παιχνίδι της σκληρής και ανελέητης διεθνούς διπλωματίας, όπου δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη, ούτε αλληλεγγύη, αλλά μόνο εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Θα σκυλιάσουν
Θεωρείται δεδομένο ότι και η Τουρκία και το Ιράν θα… σκυλιάσουν εναντίον του αποτελέσματος. Από τη στιγμή που και οι δύο έχουν πάνω από 10 εκατομμύρια Κούρδους στα εδάφη τους, μάλιστα σε υψηλές πλειοψηφίες στις γειτονικές επαρχίες με το Ιρακινό Κουρδιστάν, το τελευταίο που θα ήθελαν είναι ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, που θα υποδαυλίζει τις αλυτρωτικές τάσεις. Δεν αποκλείονται ακόμα και ακραίες ενέργειες, όπως π.χ. η περιορισμένη στρατιωτική επέμβαση για επίδειξη ισχύος. Το ζήτημα είναι πόσο θα τους αφήσει ο διεθνής παράγοντας να κάνουν τους καμπόσους…
Θα πετύχουν κάτι αυτή τη φορά; Είναι κάτι που θα αποδειχτεί στο άμεσο μέλλον. Οι δυσκολίες είναι συγκεκριμένες, δεδομένου ότι ακόμα η περιοχή «καίει» και οι μεγάλες δυνάμεις έχουν παραδοσιακά τη λογική της διατήρησης του υπάρχοντος στάτους κβο σε μια περιοχή, εκτός αν τα δεδομένα έχουν αλλάξει τόσο που κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Οι Κούρδοι, πάντως, για πρώτη φορά έχουν μπει γερά στο παιχνίδι και ξέρουν πού πατάνε. Έπαθαν τόσα χρόνια, φαίνεται ότι τους έγινε μάθημα…
Υ.Γ. Λέγεται ότι μια από τις πρώτες κινήσεις του Ιρακινού Κουρδιστάν μετά το δημοψήφισμα είναι η αίτηση να αναγνωριστούν ανεξάρτητες εθνικές ομάδες από την παγκόσμια διεθνή κοινότητα, όπως έχει γίνει π.χ. με την Παλαιστίνη ή με διάφορες περιοχές (Χογκ Κογκ, Πουέρτο Ρίκο) που έχουν μόνο αθλητική ανεξαρτησία και όχι πολιτική.
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Τρίτης 26/9)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.