«Εμπρός για ένα Βένετο πιο πλούσιο! Εμπρός για μια διοίκηση που δεν θα πληρώνουμε χωρίς λόγο! Εμπρός για να φτάσουμε και να τιμήσουμε την δόξα και τον πλούτο των προγόνων μας»! Με αυτά τα λόγια έκλεισε την
Παρασκευή την τελευταία του ομιλία ο πρόεδρος του Βένετο, της περιοχής που περικυκλώνει τη Βενετία, ο πρόεδρος της ιταλικής επαρχίας Λούκα Ζάια.
Το Βένετο και η Λομβαρδία, η περιοχή γύρω από το Μιλάνο, έχουν σήμερα τη δική τους σειρά για… δημοψηφίσματα. Οι πολίτες των δύο περιοχών καλούνται να πάνε στις κάλπες για να δηλώσουν τη συγκατάθεσή τους ή την αντίθεσή τους στο πλάνο των περιοχών για περισσότερη αυτονομία από τη Ρώμη. Και ο Ζάια, όπως και ο ομόλογός του της Λομβαρδίας Ρομπέρτο Μαρόνι, αποφάσισαν να μην στοχεύσουν στο συναίσθημα, αλλά στην… τσέπη, ώστε να πετύχουν αυτό που θέλουν!
Τόσο η Λομβαρδία, όσο και το Βένετο, είναι περιοχές με πλουσιότατη ιστορία, πολύ πριν ακόμα ενωθεί η ιταλική μπότα σ’ ένα κράτος. Επί αιώνες το Δουκάτο του Μιλάνου και η Δημοκρατία της Βενετίας (η οποία, φυσικά, κάθε άλλο παρά ως δημοκρατία λειτουργούσε) θεωρούνταν από τα ισχυρότερα κράτη στην Ευρώπη, πριν ενσωματωθούν στη ενιαία Ιταλία. Ακόμα και σήμερα κρατούν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις, αλλά αυτά δεν πιάνουν μία μπροστά στα οικονομικά οφέλη, που «υπόσχεται» η αυτονομία.
Ποιες έχουν ιδιαίτερο καθεστώς
Η Ιταλία διαιρείται σε 20 επαρχίες. Οι πέντε απ’ αυτές απολαμβάνουν ιδιαίτερο καθεστώς αυτονομίας λόγω των ξεχωριστών χαρακτηριστικών τους: Το Φρίουλι λόγω της σημαντικής σλαβόφωνης (κυρίως σλοβένικης) κοινότητας και της ιδιαίτερης γλώσσας των κατοίκων του, το Τρεντίνο λόγω της πολύ ισχυρής γερμανόφωνης κοινότητας (η οποία πέτυχε να αποκαλείται η περιοχή… Νότιο Τιρόλο), η Κοιλάδα της Αόστας με τους γαλλόφωνους στα δυτικά σύνορα με τη Γαλλία, και τα δύο νησιά (Σικελία, Σαρδηνία). Η οικονομική βαρύτητα, όμως, που έχουν αυτές οι περιοχές στο ιταλικό κράτος δεν συγκρίνεται ούτε με το 10% των δύο περιοχών, που σήμερα ετοιμάζονται να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου.
Η Λομβαρδία και το Βένετο, δύο περιοχές που για περίπου μισό αιώνα (1815-1859) αποτελούσαν κι ενιαίο κράτος, υπολόγισαν ότι συνεισφέρουν στον γενικό ιταλικό προϋπολογισμό περίπου 50 δισ. ευρώ παραπάνω απ’ όσα εισπράττουν ως παροχές. Μια ψαλίδα στο ισοζύγιο τόσο μεγάλη, που επιτρέπει πολλές εθνικιστικές κορώνες.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Σαπάντα, μιας μικρής ιταλικής πόλης στο βόρειο Βένετο, γνωστής στους λάτρεις του σκι στην περιοχή λόγω των εξαιρετικών της εγκαταστάσεων. Η Σαπάντα βρίσκεται ακριβώς πάνω στα εσωτερικά επαρχιακά σύνορα του Βένετο με το Φρίουλι. Έκανε, λοιπόν, πέρυσι επίσημο αίτημα να… φύγει από το Βένετο και να ενσωματωθεί στην περιοχή του Φρίουλι.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ζεις καλύτερα
Το κίνητρο, φυσικά, ήταν μόνο οικονομικό. Οι κάτοικοι της Σαπάντα είδαν ότι οι συμπατριώτες τους λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ζουν καλύτερα υπό καθεστώς αυτονομίας. Κρατάνε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από φόρους, που τους χρησιμοποιούν για συντήρηση οδών, νοσοκομεία και ένα πολύ πιο μοντέρνο εκπαιδευτικό σύστημα, με ηλεκτρονικό υπολογιστή σε κάθε θρανίο!
Η Λομβαρδία και το Βένετο έχουν μαζί έκταση περίπου 42.000 τ.χλμ., περίπου όσο δύο φορές η Πελοπόννησος. Έχουν, όμως, πληθυσμό 15 εκατομμυρίων και ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 523 δισ. ευρώ, περίπου 2,5 φορές αυτό της Ελλάδας! Είναι φανερό ότι κάποιοι δεν επιθυμούν να μοιραστούν τον πλούτο τους με άλλους, ακόμα κι αν είναι συμπατριώτες τους. Αυτή η αίσθηση τροφοδοτεί και την σταθερότητα της Λέγκας του Βορρά, ενός ακραία δεξιού – εθνικιστικού – ξενοφοβικού κόμματος, που είναι πολύ ισχυρό στις δύο περιοχές. Τόσο ο Ζάια, όσο και ο Μαρόνι προέρχονται από τις τάξεις του.
Να ξεφύγουν από τις δαγκάνες της φτωχής Νότιας Ιταλίας
Οι δύο πρόεδροι, βέβαια, το ξεκαθάρισαν από νωρίς: Δεν επιδιώκουν ανεξαρτησία, αλλά μόνο αυτονομία. Ποιος μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι δεν θα τους ανοίξει η όρεξη αν τους γίνει το χατίρι; Ούτως ή άλλως ο κύριος σκοπός της Λέγκα, όπως αναφέρεται στο καταστατικό της, είναι να αποδεσμεύσει την πλούσια Βόρεια Ιταλία από τις δαγκάνες της φτωχής Νότιας.
Πώς αντιδρά η ιταλική κυβέρνηση; Για την ώρα με αδιαφορία. Πολλοί επανέλαβαν τις τελευταίες ημέρες ότι τα δημοψηφίσματα είναι αχρείαστα. Σύμφωνα με το ιταλικό σύνταγμα, η κάθε περιοχή μπορεί να συζητήσει ελεύθερα με την κεντρική διοίκηση για την παραχώρηση μεγαλύτερου βαθμού αυτονομίας. Ο Μαρόνι και ο Ζάια, βέβαια, επιμένουν ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται στην πράξη, το προσπάθησαν και βρήκαν κλειστές πόρτες.
Προσπαθούν, λοιπόν, με το δημοψήφισμα να δείξουν τη δύναμή τους. Αν μαζέψουν εκατομμύρια πολιτών πίσω τους, οι οποίοι θα τους προτρέψουν να διαπραγματευθούν καλύτερους οικονομικούς όρους, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τους αγνοήσει. Κι αν ξεκινήσει αυτό, το «Ιταλία» θα γίνει πάλι γεωγραφικός όρος και όχι πολιτικός, όπως ήταν επί αιώνες.
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Κυριακής)
Αν σας αρέσει το μπλογκ δείξτε το στο facebook πατώντας εδώ
Παρασκευή την τελευταία του ομιλία ο πρόεδρος του Βένετο, της περιοχής που περικυκλώνει τη Βενετία, ο πρόεδρος της ιταλικής επαρχίας Λούκα Ζάια.
Το Βένετο και η Λομβαρδία, η περιοχή γύρω από το Μιλάνο, έχουν σήμερα τη δική τους σειρά για… δημοψηφίσματα. Οι πολίτες των δύο περιοχών καλούνται να πάνε στις κάλπες για να δηλώσουν τη συγκατάθεσή τους ή την αντίθεσή τους στο πλάνο των περιοχών για περισσότερη αυτονομία από τη Ρώμη. Και ο Ζάια, όπως και ο ομόλογός του της Λομβαρδίας Ρομπέρτο Μαρόνι, αποφάσισαν να μην στοχεύσουν στο συναίσθημα, αλλά στην… τσέπη, ώστε να πετύχουν αυτό που θέλουν!
Τόσο η Λομβαρδία, όσο και το Βένετο, είναι περιοχές με πλουσιότατη ιστορία, πολύ πριν ακόμα ενωθεί η ιταλική μπότα σ’ ένα κράτος. Επί αιώνες το Δουκάτο του Μιλάνου και η Δημοκρατία της Βενετίας (η οποία, φυσικά, κάθε άλλο παρά ως δημοκρατία λειτουργούσε) θεωρούνταν από τα ισχυρότερα κράτη στην Ευρώπη, πριν ενσωματωθούν στη ενιαία Ιταλία. Ακόμα και σήμερα κρατούν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις, αλλά αυτά δεν πιάνουν μία μπροστά στα οικονομικά οφέλη, που «υπόσχεται» η αυτονομία.
Ποιες έχουν ιδιαίτερο καθεστώς
Η Ιταλία διαιρείται σε 20 επαρχίες. Οι πέντε απ’ αυτές απολαμβάνουν ιδιαίτερο καθεστώς αυτονομίας λόγω των ξεχωριστών χαρακτηριστικών τους: Το Φρίουλι λόγω της σημαντικής σλαβόφωνης (κυρίως σλοβένικης) κοινότητας και της ιδιαίτερης γλώσσας των κατοίκων του, το Τρεντίνο λόγω της πολύ ισχυρής γερμανόφωνης κοινότητας (η οποία πέτυχε να αποκαλείται η περιοχή… Νότιο Τιρόλο), η Κοιλάδα της Αόστας με τους γαλλόφωνους στα δυτικά σύνορα με τη Γαλλία, και τα δύο νησιά (Σικελία, Σαρδηνία). Η οικονομική βαρύτητα, όμως, που έχουν αυτές οι περιοχές στο ιταλικό κράτος δεν συγκρίνεται ούτε με το 10% των δύο περιοχών, που σήμερα ετοιμάζονται να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου.
Η Λομβαρδία και το Βένετο, δύο περιοχές που για περίπου μισό αιώνα (1815-1859) αποτελούσαν κι ενιαίο κράτος, υπολόγισαν ότι συνεισφέρουν στον γενικό ιταλικό προϋπολογισμό περίπου 50 δισ. ευρώ παραπάνω απ’ όσα εισπράττουν ως παροχές. Μια ψαλίδα στο ισοζύγιο τόσο μεγάλη, που επιτρέπει πολλές εθνικιστικές κορώνες.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Σαπάντα, μιας μικρής ιταλικής πόλης στο βόρειο Βένετο, γνωστής στους λάτρεις του σκι στην περιοχή λόγω των εξαιρετικών της εγκαταστάσεων. Η Σαπάντα βρίσκεται ακριβώς πάνω στα εσωτερικά επαρχιακά σύνορα του Βένετο με το Φρίουλι. Έκανε, λοιπόν, πέρυσι επίσημο αίτημα να… φύγει από το Βένετο και να ενσωματωθεί στην περιοχή του Φρίουλι.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ζεις καλύτερα
Το κίνητρο, φυσικά, ήταν μόνο οικονομικό. Οι κάτοικοι της Σαπάντα είδαν ότι οι συμπατριώτες τους λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ζουν καλύτερα υπό καθεστώς αυτονομίας. Κρατάνε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από φόρους, που τους χρησιμοποιούν για συντήρηση οδών, νοσοκομεία και ένα πολύ πιο μοντέρνο εκπαιδευτικό σύστημα, με ηλεκτρονικό υπολογιστή σε κάθε θρανίο!
Η Λομβαρδία και το Βένετο έχουν μαζί έκταση περίπου 42.000 τ.χλμ., περίπου όσο δύο φορές η Πελοπόννησος. Έχουν, όμως, πληθυσμό 15 εκατομμυρίων και ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 523 δισ. ευρώ, περίπου 2,5 φορές αυτό της Ελλάδας! Είναι φανερό ότι κάποιοι δεν επιθυμούν να μοιραστούν τον πλούτο τους με άλλους, ακόμα κι αν είναι συμπατριώτες τους. Αυτή η αίσθηση τροφοδοτεί και την σταθερότητα της Λέγκας του Βορρά, ενός ακραία δεξιού – εθνικιστικού – ξενοφοβικού κόμματος, που είναι πολύ ισχυρό στις δύο περιοχές. Τόσο ο Ζάια, όσο και ο Μαρόνι προέρχονται από τις τάξεις του.
Να ξεφύγουν από τις δαγκάνες της φτωχής Νότιας Ιταλίας
Οι δύο πρόεδροι, βέβαια, το ξεκαθάρισαν από νωρίς: Δεν επιδιώκουν ανεξαρτησία, αλλά μόνο αυτονομία. Ποιος μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι δεν θα τους ανοίξει η όρεξη αν τους γίνει το χατίρι; Ούτως ή άλλως ο κύριος σκοπός της Λέγκα, όπως αναφέρεται στο καταστατικό της, είναι να αποδεσμεύσει την πλούσια Βόρεια Ιταλία από τις δαγκάνες της φτωχής Νότιας.
Πώς αντιδρά η ιταλική κυβέρνηση; Για την ώρα με αδιαφορία. Πολλοί επανέλαβαν τις τελευταίες ημέρες ότι τα δημοψηφίσματα είναι αχρείαστα. Σύμφωνα με το ιταλικό σύνταγμα, η κάθε περιοχή μπορεί να συζητήσει ελεύθερα με την κεντρική διοίκηση για την παραχώρηση μεγαλύτερου βαθμού αυτονομίας. Ο Μαρόνι και ο Ζάια, βέβαια, επιμένουν ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται στην πράξη, το προσπάθησαν και βρήκαν κλειστές πόρτες.
Προσπαθούν, λοιπόν, με το δημοψήφισμα να δείξουν τη δύναμή τους. Αν μαζέψουν εκατομμύρια πολιτών πίσω τους, οι οποίοι θα τους προτρέψουν να διαπραγματευθούν καλύτερους οικονομικούς όρους, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τους αγνοήσει. Κι αν ξεκινήσει αυτό, το «Ιταλία» θα γίνει πάλι γεωγραφικός όρος και όχι πολιτικός, όπως ήταν επί αιώνες.
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Κυριακής)
Αν σας αρέσει το μπλογκ δείξτε το στο facebook πατώντας εδώ
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.