«Οι νέοι σήμερα δεν σέβονται καθόλου τις παραδόσεις! Η Αγγλία δεν προκρίνεται ποτέ σε τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πώς τολμάνε»! Αν αυτό το tweet του Πίτερ Κράουτς δεν είναι αγγλικό χιούμορ, τότε
τι είναι; Ο φορ-τηλεγραφόξυλο της Στόουκ Σίτι, που φόρεσε για μια πενταετία τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας (2005-10), βρήκε τον καλύτερο τρόπο να… τρολάρει την εθνική ομάδα παίδων (κάτω των 17 ετών) της χώρας του, που αναδείχτηκε πρωταθλήτρια κόσμου στον τελικό του Μουντιάλ αυτής της ηλικιακής κατηγορίας, με νίκη 5-2 επί της Ισπανίας στον τελικό!
Ο Κράουτς δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εποχή για να αστειευτεί με τα επιτεύγματα των μικρών Άγγλων ποδοσφαιριστών. Την ώρα που η εθνική ανδρών ξεκινάει κάθε μεγάλη διοργάνωση με προσδοκίες και φτάνει στο τέλος να ξύνει το κεφάλι της και να αναρωτιέται πώς γίνεται η γενέτειρα του ποδοσφαίρου να αποκλείεται από ομάδες μεγέθους Ισλανδίας, οι νεαροί δίνουν απλόχερα υποσχέσεις ότι στο μέλλον θα σταματήσουν να αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα ότι ο δάσκαλος έχει ξεπεραστεί προ πολλού από τους μαθητές του.
Τα επιτεύγματα των μικρών σε ηλικία Άγγλων τα τελευταία χρόνια είναι πολλά και συσσωρευμένα, ώστε να οφείλονται απλά σε συγκυρίες ή σε μια ταλαντούχα φουρνιά ποδοσφαιριστών. Η εθνική ομάδα των Παίδων (Κ-17) πριν τον θρίαμβό της στο Παγκόσμιο Κύπελλο είχε προλάβει να παίξει στον τελικό του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τον Μάιο, στον οποίο ηττήθηκε στα πέναλτι από τους Ισπανούς. Με την προοπτική, μάλιστα, της διοργάνωσης του επόμενου ραντεβού το καλοκαίρι του 2018 ανοίγεται διάπλατα η πόρτα μιας νέας επιτυχίας.
Η αμέσως επόμενη ηλικιακή κατηγορία (Έφηβοι, K-19) πανηγύρισε επίσης έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Στην τελική φάση που έγινε στην Γεωργία τον Ιούλιο έφτασε στον τελικό και νίκησε με 2-1 την Πορτογαλία. Στη διοργάνωση του 2016 είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά από τη Ιταλία.
Τα καλά… τριτώνουν με την εμφάνιση της εθνικής ομάδας Νέων (K-20), η οποία έφτασε τον Ιούνιο στο στέμμα της Πρωταθλήτριας Κόσμου στο τελικό τουρνουά που έγινε στη Νότια Κορέα. Στον τελικό επικράτησε της Βενεζουέλας με 1-0. Οι γεννημένοι έναν χρόνο αργότερα (Κ-21) έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όπου αποκλείστηκαν στα πέναλτι από τη Γερμανία.
Συμπέρασμα; Οι Άγγλοι έχουν ήδη αρχίσει να ονειρεύονται το Μουντιάλ του 2022 στα γήπεδα του Κατάρ! Από τη στιγμή που έχουν μια δεξαμενή παικτών γεννημένων μια ολόκληρη τετραετία (1996-2000), οι οποίοι όχι μόνο έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται σε τοπ επίπεδο, αλλά βρήκαν και τον τρόπο να φτάνουν μέχρι το τέλος στις μεγάλες διοργανώσεις, δεν βλέπουν την ώρα που θα προωθηθούν αυτοί οι παίκτες στην εθνική ανδρών, θα αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο και θα οδηγήσουν τα λιοντάρια σε ανάλογες επιτυχίες!
Το πιο μεγάλο ζήτημα, πάντως, για όλα αυτά τα παιδιά είναι αυτό της ανάδειξής τους. Σε ένα πρωτάθλημα άκρως ανταγωνιστικό όπως αυτό της Πρέμιερ Λιγκ, όπου οι ομάδες δεν έχουν την πολυτέλεια να επενδύουν σε μικρούς μόνο και μόνο για να τους δουν να ανθίζουν, ο ανταγωνισμός που έχει ένας νεαρός Άγγλος ποδοσφαιριστής είναι αδυσώπητος μόνο και μόνο για να κάνει μερικές εμφανίσεις κάθε χρόνο. Και καθώς οι Άγγλοι παίκτες πρώτης γραμμής που επιλέγουν να παίξουν μακριά από το νησί είναι σπάνιο είδος, ο μεγάλος φόβος είναι μήπως αυτά τα τεράστια ταλέντα μείνουν ταλέντα και δεν μπαρουτοκαπνιστούν όπως πρέπει για να ανδρωθούν ποδοσφαιρικά.
Είναι, πάντως, η πρώτη φορά που κάτι φαίνεται να γίνεται οργανωμένα, ώστε να καταπολεμηθεί το κόμπλεξ… ανωτερότητας που παρουσιάζουν οι Άγγλοι και τους ωθεί στο να βλέπουν τους αντιπάλους τους αφ’ υψηλού. Ο Στιβ Κούπερ, προπονητής της εθνικής Παίδων της Αγγλίας (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι… Ουαλός, και δηλώνει υπερήφανο για την καταγωγή του!) είπε ότι οι παίκτες αισθάνονται μεν τιμή που φορούν τη φανέλα της πρώτης χρονολογικά εθνικής ομάδας στον κόσμο, αλλά εξαιτίας αυτής της τιμής πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο. Παλαιότερα, κατά τον Κούπερ, και μόνο η κλήση στην εθνική Αγγλίας έκανε τον παίκτη να αισθάνεται ότι είναι… εξ ορισμού καλύτερος από τους αντιπάλους!
Ήδη κάποια στελέχη αυτής της… χρυσής τετραετίας έχουν αρχίσει να χτυπούν την πόρτα της εθνικής ανδρών. Ο Ντέλε Άλι (γεννημένος το 1996) είναι πια σημαντικό στέλεχος της ομάδας. Ο Ράσφορντ στα 20 του χρόνια έχει ήδη 13 συμμετοχές και δύο γκολ. Ο Γουίνκς της Τότενανμ έπαιξε τον Οκτώβριο κατά της Λιθουανίας. Θεωρείται βέβαιο ότι αυτοί οι τρεις θα είναι στην 23άδα των Άγγλων για το Μουντιάλ της Ρωσίας, μαζί με έναν-δύο ακόμα. Το σημείο καμπής, όμως, είναι πόσοι απ’ αυτούς θα έχουν προωθηθεί στην ανδρών στο επόμενο Μουντιάλ, όταν τα σημερινά αμούστακα παιδάκια της Ινδίας θα έχουν ήδη κλείσει τα 22…
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τρίτης)
τι είναι; Ο φορ-τηλεγραφόξυλο της Στόουκ Σίτι, που φόρεσε για μια πενταετία τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας (2005-10), βρήκε τον καλύτερο τρόπο να… τρολάρει την εθνική ομάδα παίδων (κάτω των 17 ετών) της χώρας του, που αναδείχτηκε πρωταθλήτρια κόσμου στον τελικό του Μουντιάλ αυτής της ηλικιακής κατηγορίας, με νίκη 5-2 επί της Ισπανίας στον τελικό!
Ο Κράουτς δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εποχή για να αστειευτεί με τα επιτεύγματα των μικρών Άγγλων ποδοσφαιριστών. Την ώρα που η εθνική ανδρών ξεκινάει κάθε μεγάλη διοργάνωση με προσδοκίες και φτάνει στο τέλος να ξύνει το κεφάλι της και να αναρωτιέται πώς γίνεται η γενέτειρα του ποδοσφαίρου να αποκλείεται από ομάδες μεγέθους Ισλανδίας, οι νεαροί δίνουν απλόχερα υποσχέσεις ότι στο μέλλον θα σταματήσουν να αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα ότι ο δάσκαλος έχει ξεπεραστεί προ πολλού από τους μαθητές του.
Τα επιτεύγματα των μικρών σε ηλικία Άγγλων τα τελευταία χρόνια είναι πολλά και συσσωρευμένα, ώστε να οφείλονται απλά σε συγκυρίες ή σε μια ταλαντούχα φουρνιά ποδοσφαιριστών. Η εθνική ομάδα των Παίδων (Κ-17) πριν τον θρίαμβό της στο Παγκόσμιο Κύπελλο είχε προλάβει να παίξει στον τελικό του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τον Μάιο, στον οποίο ηττήθηκε στα πέναλτι από τους Ισπανούς. Με την προοπτική, μάλιστα, της διοργάνωσης του επόμενου ραντεβού το καλοκαίρι του 2018 ανοίγεται διάπλατα η πόρτα μιας νέας επιτυχίας.
Η αμέσως επόμενη ηλικιακή κατηγορία (Έφηβοι, K-19) πανηγύρισε επίσης έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Στην τελική φάση που έγινε στην Γεωργία τον Ιούλιο έφτασε στον τελικό και νίκησε με 2-1 την Πορτογαλία. Στη διοργάνωση του 2016 είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά από τη Ιταλία.
Τα καλά… τριτώνουν με την εμφάνιση της εθνικής ομάδας Νέων (K-20), η οποία έφτασε τον Ιούνιο στο στέμμα της Πρωταθλήτριας Κόσμου στο τελικό τουρνουά που έγινε στη Νότια Κορέα. Στον τελικό επικράτησε της Βενεζουέλας με 1-0. Οι γεννημένοι έναν χρόνο αργότερα (Κ-21) έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όπου αποκλείστηκαν στα πέναλτι από τη Γερμανία.
Συμπέρασμα; Οι Άγγλοι έχουν ήδη αρχίσει να ονειρεύονται το Μουντιάλ του 2022 στα γήπεδα του Κατάρ! Από τη στιγμή που έχουν μια δεξαμενή παικτών γεννημένων μια ολόκληρη τετραετία (1996-2000), οι οποίοι όχι μόνο έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται σε τοπ επίπεδο, αλλά βρήκαν και τον τρόπο να φτάνουν μέχρι το τέλος στις μεγάλες διοργανώσεις, δεν βλέπουν την ώρα που θα προωθηθούν αυτοί οι παίκτες στην εθνική ανδρών, θα αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο και θα οδηγήσουν τα λιοντάρια σε ανάλογες επιτυχίες!
Το πιο μεγάλο ζήτημα, πάντως, για όλα αυτά τα παιδιά είναι αυτό της ανάδειξής τους. Σε ένα πρωτάθλημα άκρως ανταγωνιστικό όπως αυτό της Πρέμιερ Λιγκ, όπου οι ομάδες δεν έχουν την πολυτέλεια να επενδύουν σε μικρούς μόνο και μόνο για να τους δουν να ανθίζουν, ο ανταγωνισμός που έχει ένας νεαρός Άγγλος ποδοσφαιριστής είναι αδυσώπητος μόνο και μόνο για να κάνει μερικές εμφανίσεις κάθε χρόνο. Και καθώς οι Άγγλοι παίκτες πρώτης γραμμής που επιλέγουν να παίξουν μακριά από το νησί είναι σπάνιο είδος, ο μεγάλος φόβος είναι μήπως αυτά τα τεράστια ταλέντα μείνουν ταλέντα και δεν μπαρουτοκαπνιστούν όπως πρέπει για να ανδρωθούν ποδοσφαιρικά.
Είναι, πάντως, η πρώτη φορά που κάτι φαίνεται να γίνεται οργανωμένα, ώστε να καταπολεμηθεί το κόμπλεξ… ανωτερότητας που παρουσιάζουν οι Άγγλοι και τους ωθεί στο να βλέπουν τους αντιπάλους τους αφ’ υψηλού. Ο Στιβ Κούπερ, προπονητής της εθνικής Παίδων της Αγγλίας (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι… Ουαλός, και δηλώνει υπερήφανο για την καταγωγή του!) είπε ότι οι παίκτες αισθάνονται μεν τιμή που φορούν τη φανέλα της πρώτης χρονολογικά εθνικής ομάδας στον κόσμο, αλλά εξαιτίας αυτής της τιμής πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο. Παλαιότερα, κατά τον Κούπερ, και μόνο η κλήση στην εθνική Αγγλίας έκανε τον παίκτη να αισθάνεται ότι είναι… εξ ορισμού καλύτερος από τους αντιπάλους!
Ήδη κάποια στελέχη αυτής της… χρυσής τετραετίας έχουν αρχίσει να χτυπούν την πόρτα της εθνικής ανδρών. Ο Ντέλε Άλι (γεννημένος το 1996) είναι πια σημαντικό στέλεχος της ομάδας. Ο Ράσφορντ στα 20 του χρόνια έχει ήδη 13 συμμετοχές και δύο γκολ. Ο Γουίνκς της Τότενανμ έπαιξε τον Οκτώβριο κατά της Λιθουανίας. Θεωρείται βέβαιο ότι αυτοί οι τρεις θα είναι στην 23άδα των Άγγλων για το Μουντιάλ της Ρωσίας, μαζί με έναν-δύο ακόμα. Το σημείο καμπής, όμως, είναι πόσοι απ’ αυτούς θα έχουν προωθηθεί στην ανδρών στο επόμενο Μουντιάλ, όταν τα σημερινά αμούστακα παιδάκια της Ινδίας θα έχουν ήδη κλείσει τα 22…
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τρίτης)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.