«Δώσαμε 11 αγώνες, με οκτώ νίκες και τρεις ισοπαλίες, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο». Ο Άντονι Χάντσον, ο προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Νέας Ζηλανδίας, δυστυχώς δεν απέφυγε τη... συνηθισμένη γκρίνια. Το ματς της Νέας Ζηλανδίας με το Περού (φωτό), το πρώτο από τα δύο μπαράζ πρόκρισης στα τελικά της Ρωσίας, μόλις έχει τελειώσει με αποτέλεσμα 0-0,
κάτι που σημαίνει ότι οι «ολόλευκοι» (All Whites το παρατσούκλι τους) θα πρέπει να νικήσουν στη Λίμα του Περού σε τρεις ημέρες για να δώσουν το «παρών» στο μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού.
Αυτό το μπαράζ, το ανυπέρβλητο τις περισσότερες φορές εμπόδιο για τη συμμετοχή μιας ομάδας από την Ωκεανία στο Μουντιάλ, αποτελεί το βραχνά της ζώνης για πολλά χρόνια. Παλαιότερα φώναζαν οι Αυστραλοί, μέχρι που αποφάσισαν να… μετακομίσουν στην Ασία και να μπουν σε πιο δύσκολο μεν σύστημα προκριματικών, αλλά με περισσότερα ματς. Άφησαν, λοιπόν, τους Νεοζηλανδούς ως κυρίαρχους της ζώνης να φωνάζουν για την τύχη τους που κρίνεται σε 180 αγωνιστικά λεπτά.
Εξωτικές ομάδες
Ο Χάντσον μίλησε για τον αριθμό των αγώνων, αλλά δεν ανέφερε ότι αυτοί οι αγώνες είχαν αντιπάλου ομάδες… εξωτικές, όπως τη Νέα Καληδονία, τα Φίτζι και το Βανουάτου. Στον «τελικό» της ζώνης, που έφερε τους Νεοζηλανδούς στο μπαράζ, βρήκαν μπροστά τους τα Νησιά Σολομώντα, τα οποία διέλυσαν εντός έδρας με 6-1 και στον επαναληπτικό έκαναν… τουρισμό (2-2). Την ώρα, λοιπόν, που άλλες εθνικές ομάδες χύνουν ιδρώτα και αίμα για να περάσουν έστω και σ’ ένα διευρυμένο τουρνουά με 32 ομάδες, η απευθείας πρόκριση των Νεοζηλανδών θα αποτελούσε μάλλον αδικία.
Θα μπορούσαν, όμως, να γίνουν διαφορετικές ρυθμίσεις. Ο πρόεδρος της Ασιατικής Ζώνης της ΦΙΦΑ Σαλμάν μπιν Ιμπραχίμ Αλ Καλίφα είχε προτείνει από το 2013 κιόλας τη συνένωση της ζώνης της Ασίας μ’ εκείνη της Ωκεανίας. Σύμφωνα με το σχέδιο του Αλ Καλίφα, τα προκριματικά του ομίλου της Ωκεανίας θα ήταν «ανεξάρτητα» ως ένα σημείο, απλά ο πρώτος (δηλαδή, να μην κρυβόμαστε, η Νέα Ζηλανδία) θα συμμετείχε στην τελική φάση των προκριματικών, που δίνουν και την πρόκριση από την Ασία. Η πρόταση, όμως, απορρίφθηκε από την Ωκεανία, που φοβήθηκε ότι αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα για την πλήρη απορρόφησή της από τους Ασιάτες.
Λίγα μέλη
Η αλήθεια είναι ότι στο ποδόσφαιρο τα μέλη της ομοσπονδίας της Ωκεανίας είναι πολύ λιγότερα από άλλα ομαδικά σπορ. Στη δύναμη της OFC ανήκουν 11 χώρες (και άλλες τρεις που βρίσκονται στο καθεστώς του δόκιμου μέλους). Στο μπάσκετ η ομοσπονδία της Ωκεανίας έχει 22 μέλη (ανάμεσά τους, βέβαια, και η Αυστραλία), στο βόλεϊ τα μέλη της ζώνης της Ωκεανίας φτάνουν τα 20 και στο χάντμπολ 21!
Το χειρότερο για την Ωκεανία είναι ότι ακόμα και μέλη που σε άλλα σπορ θεωρούνται δικά της λόγω γεωγραφικής θέσης της γυρνούν την πλάτη, και η συζήτηση δεν γίνεται μόνο για την Αυστραλία. Ήδη το Γκουάμ, ένα νησί που εξαρτάται διοικητικά ακόμα από τις ΗΠΑ και σε όλα τα άλλα σπορ συμμετέχει στην Ωκεανία, στο ποδόσφαιρο είναι μέλος της ασιατικής ζώνης. Το ίδιο συνέβη πρόσφατα και με την ομοσπονδία των νησιών Βόρειες Μαριάνες, ένα αρχιπέλαγος 15 νησιών στο βόρειο Ειρηνικό με λίγο πάνω από 50.000 κατοίκους. Προτίμησαν να συμμετέχουν στην Ασία και να διαλύονται ακόμα και από χαμηλού επιπέδου ομάδες, όπως η Μογγολία και η Παλαιστίνη, από το να παίξουν στην Ωκεανία.
Δεν θέλει επιστροφή της Αυστραλίας
Το μέλλον, πάντως, μοιάζει ευοίωνο. Κι αυτό διότι από το 2026 και μετά, όταν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα συμμετάσχουν 48 ομάδες, η Ωκεανία θα έχει επιτέλους μια «σίγουρη» θέση. Οι Νεοζηλανδοί φωνάζουν από τώρα ότι δεν θα είναι δίκαιο να υπάρξουν τότε… επιστροφές, πιθανολογώντας ότι οι Αυστραλοί θα δοκιμάσουν να μετακομίσουν πάλι σ’ αυτή τη ζώνη, ώστε να έχουν πιο εύκολο έργο στα προκριματικά.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι Νεοζηλανδοί κυρίως απορρίπτουν οποιοδήποτε αίτημα της Ασίας για συνένωση, όπως έχει γίνει από χρόνια στο βόλεϊ και έγινε πρόσφατα και στο μπάσκετ. Μαζί τους φωνάζουν και οι… δελφίνοι της θέσης. Ομάδες που ξέρουν ότι σε μια «κανονική» προκριματική φάση δεν έχουν ελπίδες, ενώ αν τους βοηθήσει η τύχη μπορούν να τα καταφέρουν απέναντι στους Νεοζηλανδούς σ’ ένα διπλό μπαράζ.
Έτσι έγινε με την Ταϊτή το 2013, όταν κατάφερε και κατέκτησε το Κύπελλο της Ωκεανίας και συμμετείχε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2013, το πρώτο μεγάλο ραντεβού ομάδας από εκείνη τη ζώνη πλην της Νέας Ζηλανδίας. Για όσους δεν θυμούνται, οι συμπαθείς Ταϊτινοί εισέπραξαν 24 γκολ στα τρία παιχνίδια τους (10-0 από Ισπανία, 8-0 από Ουρουγουάη, 6-1 από Νιγηρία) κι έδειξαν ότι έχουν να φάνει πολλά ψωμιά ακόμα.
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Κυριακής, 12 Νοεμβρίου)
κάτι που σημαίνει ότι οι «ολόλευκοι» (All Whites το παρατσούκλι τους) θα πρέπει να νικήσουν στη Λίμα του Περού σε τρεις ημέρες για να δώσουν το «παρών» στο μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού.
Αυτό το μπαράζ, το ανυπέρβλητο τις περισσότερες φορές εμπόδιο για τη συμμετοχή μιας ομάδας από την Ωκεανία στο Μουντιάλ, αποτελεί το βραχνά της ζώνης για πολλά χρόνια. Παλαιότερα φώναζαν οι Αυστραλοί, μέχρι που αποφάσισαν να… μετακομίσουν στην Ασία και να μπουν σε πιο δύσκολο μεν σύστημα προκριματικών, αλλά με περισσότερα ματς. Άφησαν, λοιπόν, τους Νεοζηλανδούς ως κυρίαρχους της ζώνης να φωνάζουν για την τύχη τους που κρίνεται σε 180 αγωνιστικά λεπτά.
Εξωτικές ομάδες
Ο Χάντσον μίλησε για τον αριθμό των αγώνων, αλλά δεν ανέφερε ότι αυτοί οι αγώνες είχαν αντιπάλου ομάδες… εξωτικές, όπως τη Νέα Καληδονία, τα Φίτζι και το Βανουάτου. Στον «τελικό» της ζώνης, που έφερε τους Νεοζηλανδούς στο μπαράζ, βρήκαν μπροστά τους τα Νησιά Σολομώντα, τα οποία διέλυσαν εντός έδρας με 6-1 και στον επαναληπτικό έκαναν… τουρισμό (2-2). Την ώρα, λοιπόν, που άλλες εθνικές ομάδες χύνουν ιδρώτα και αίμα για να περάσουν έστω και σ’ ένα διευρυμένο τουρνουά με 32 ομάδες, η απευθείας πρόκριση των Νεοζηλανδών θα αποτελούσε μάλλον αδικία.
Θα μπορούσαν, όμως, να γίνουν διαφορετικές ρυθμίσεις. Ο πρόεδρος της Ασιατικής Ζώνης της ΦΙΦΑ Σαλμάν μπιν Ιμπραχίμ Αλ Καλίφα είχε προτείνει από το 2013 κιόλας τη συνένωση της ζώνης της Ασίας μ’ εκείνη της Ωκεανίας. Σύμφωνα με το σχέδιο του Αλ Καλίφα, τα προκριματικά του ομίλου της Ωκεανίας θα ήταν «ανεξάρτητα» ως ένα σημείο, απλά ο πρώτος (δηλαδή, να μην κρυβόμαστε, η Νέα Ζηλανδία) θα συμμετείχε στην τελική φάση των προκριματικών, που δίνουν και την πρόκριση από την Ασία. Η πρόταση, όμως, απορρίφθηκε από την Ωκεανία, που φοβήθηκε ότι αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα για την πλήρη απορρόφησή της από τους Ασιάτες.
Λίγα μέλη
Η αλήθεια είναι ότι στο ποδόσφαιρο τα μέλη της ομοσπονδίας της Ωκεανίας είναι πολύ λιγότερα από άλλα ομαδικά σπορ. Στη δύναμη της OFC ανήκουν 11 χώρες (και άλλες τρεις που βρίσκονται στο καθεστώς του δόκιμου μέλους). Στο μπάσκετ η ομοσπονδία της Ωκεανίας έχει 22 μέλη (ανάμεσά τους, βέβαια, και η Αυστραλία), στο βόλεϊ τα μέλη της ζώνης της Ωκεανίας φτάνουν τα 20 και στο χάντμπολ 21!
Το χειρότερο για την Ωκεανία είναι ότι ακόμα και μέλη που σε άλλα σπορ θεωρούνται δικά της λόγω γεωγραφικής θέσης της γυρνούν την πλάτη, και η συζήτηση δεν γίνεται μόνο για την Αυστραλία. Ήδη το Γκουάμ, ένα νησί που εξαρτάται διοικητικά ακόμα από τις ΗΠΑ και σε όλα τα άλλα σπορ συμμετέχει στην Ωκεανία, στο ποδόσφαιρο είναι μέλος της ασιατικής ζώνης. Το ίδιο συνέβη πρόσφατα και με την ομοσπονδία των νησιών Βόρειες Μαριάνες, ένα αρχιπέλαγος 15 νησιών στο βόρειο Ειρηνικό με λίγο πάνω από 50.000 κατοίκους. Προτίμησαν να συμμετέχουν στην Ασία και να διαλύονται ακόμα και από χαμηλού επιπέδου ομάδες, όπως η Μογγολία και η Παλαιστίνη, από το να παίξουν στην Ωκεανία.
Δεν θέλει επιστροφή της Αυστραλίας
Το μέλλον, πάντως, μοιάζει ευοίωνο. Κι αυτό διότι από το 2026 και μετά, όταν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα συμμετάσχουν 48 ομάδες, η Ωκεανία θα έχει επιτέλους μια «σίγουρη» θέση. Οι Νεοζηλανδοί φωνάζουν από τώρα ότι δεν θα είναι δίκαιο να υπάρξουν τότε… επιστροφές, πιθανολογώντας ότι οι Αυστραλοί θα δοκιμάσουν να μετακομίσουν πάλι σ’ αυτή τη ζώνη, ώστε να έχουν πιο εύκολο έργο στα προκριματικά.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι Νεοζηλανδοί κυρίως απορρίπτουν οποιοδήποτε αίτημα της Ασίας για συνένωση, όπως έχει γίνει από χρόνια στο βόλεϊ και έγινε πρόσφατα και στο μπάσκετ. Μαζί τους φωνάζουν και οι… δελφίνοι της θέσης. Ομάδες που ξέρουν ότι σε μια «κανονική» προκριματική φάση δεν έχουν ελπίδες, ενώ αν τους βοηθήσει η τύχη μπορούν να τα καταφέρουν απέναντι στους Νεοζηλανδούς σ’ ένα διπλό μπαράζ.
Έτσι έγινε με την Ταϊτή το 2013, όταν κατάφερε και κατέκτησε το Κύπελλο της Ωκεανίας και συμμετείχε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2013, το πρώτο μεγάλο ραντεβού ομάδας από εκείνη τη ζώνη πλην της Νέας Ζηλανδίας. Για όσους δεν θυμούνται, οι συμπαθείς Ταϊτινοί εισέπραξαν 24 γκολ στα τρία παιχνίδια τους (10-0 από Ισπανία, 8-0 από Ουρουγουάη, 6-1 από Νιγηρία) κι έδειξαν ότι έχουν να φάνει πολλά ψωμιά ακόμα.
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Κυριακής, 12 Νοεμβρίου)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.