Η πρόσοψη λίγο καιρό πριν από την κατεδάφιση |
Το νοσταλγικό σχόλιο του μπλογκ για το γκρεμισμένο Θέατρο Αναλυτή και το «πολυώροφο κενό» που υπάρχει στη θέση του, προκάλεσε ανάλογα συναισθήματα με εκείνα του συντάκτη του –τουλάχιστον σε όσους το είχαν γνωρίσει από κοντά και, περισσότερο, σε αυτούς που το έζησαν από μέσα. Ανάμεσά τους (και πιο πολύ από κάθε άλλον,
φυσικά!) είναι η φίλη μας Ζωή Ρηγοπούλου, το μοναχοπαίδι της Κάκιας Αναλυτή και του Κώστα Ρηγόπουλου, η οποία ανάρτησε το θέμα στη σελίδα της, στο facebook. Τα σχόλια που συνόδευσαν τη ανάρτηση ήταν πολλά και μερικά συγκινητικά. Ξεχωρίσαμε εκείνο του συγγραφέα και ηθοποιού Παναγιώτη Μέντη που σε λίγα λόγια, συμπυκνωμένα, βγάζει –πέρα από τη συγκίνηση– και θυμό όχι μόνο για το Θέατρο Αναλυτή, αλλά για όλα εκείνα που έκλεισαν ή γκρεμίστηκαν επειδή ενοχλούσαν, λέει, τους κατοίκους (ή κάποιους από αυτούς). Για το πώς έχει καταντήσει σήμερα το Πεδίον του Άρεως, και τα πέριξ, πολύ συχνά διαβάζουμε και ακούμε, αν δεν το έτυχε να το δούμε οι ίδιοι από κοντά. Το σχόλιο του κ. Μέντη ακολουθεί:
«Κυριακή μεσημέρι, πριν δυο βδομάδες, βρέθηκα στην περιοχή. Είχα ένα δεκάλεπτο περιθώριο πριν μπω στην παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Γερασιμίδου και πέρασα από τον μικρό δρόμο που βρισκόταν, αλλά δεν βρίσκεται πια το θέατρο Αναλυτή. Έλειπε. Λείπει καιρό τώρα. Η γύρω περιοχή έχει τα μαύρα της τα χάλια. Οι πολυκατοικίες της Μαυροματαίων και των γύρω δρόμων εγκαταλείπονται. Θυμάμαι εκείνη την περιοχή όταν λειτουργούσαν τα θέατρα και την περπατούσε κόσμος και τα ενοίκια ήταν πανάκριβα... και... και... και... Και ήρθε ο καιρός που οι κάτοικοι έδωσαν μάχες να κλείσουν τα θέατρα γιατί τους ενοχλούσαν. Ο Δήμος έδωσε το πράσινο στο λαό να βοσκήσει, γιατί δεν του έφτανε όσο είχε στη διάθεσή του. Και σιγά σιγά η περιοχή ερήμωσε. Τα θέατρα έκλεισαν. Οι οικοπεδούχοι τα γκρέμισαν για να τα μετατρέψουν σε άνθρακες από θησαυρό... Στην Ελλάδα των νεοελλήνων που κανείς δεν φταίει, κανείς δεν ευθύνεται, κανείς δεν χρωστάει καλό, ένας υφέρπων φθόνος ρημάζει πάντα το όμορφο, με μανία μεγάλη δε όταν το όμορφο αντιπροσωπεύει και δείγμα πολιτισμού. Όσο κι αν βάφουν με ασβέστη την πρόσοψη του γκρην παρκ οι περίοικοι, όσο κι αν φωτογραφίζεται με βούρτσες μπογιατζή η κυρία Ντενίση, Πέταξε το πουλί από το Πεδίον του Άρεως. Καλημέρα Ζωή!».
** Δείτε εδώ το θέμα του Harddog και πώς είναι σήμερα ο χώρος του γκρεμισμένου θεάτρου
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.