ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΑΝΤΩΝΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ, ΤΟΝ ΚΛΕΟΜΕΝΗ, ΤΟΝ ΒΡΑΪΜΑΚΗ, ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ, ΤΟΝ ΜΠΕΛΛΟ, ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟ, ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΚΩΣΤΑ, ΤΟΝ ΚΑΡΥΔΑ, ΤΟΝ ΨΑΡΑΚΗ, ΤΟΝ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ
Σχεδόν- ξεκίνησα την καριέρα μου από την «Αθλητική Ηχώ»…Γρατσίας, Γεωργαλάς, Σέμπος, ο Κλεομένης νεαρός, ο Διονύσης Βραϊμάκης ακόμα πιο νεαρός κ.λ.π.
Μιλάμε για χρόνια πριν. Δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 20-21…
Ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον γέρο-Γεωργαλά… έτσι με πήγε και με παρέδωσε σε εκείνον… εκείνος στον Κλεομένη… εκείνος στον Βραϊμάκη και εκείνος έκανε το λάθος να με ρωτήσει, τί θέλω να γράφω…
Τον κοίταξα (είναι παλιός μου φίλος ο Διονύσης και του οφείλω το τότε, αλλά και 25 χρόνια μετά όταν με φωναξε-ως διευθυντής πιά- να γράφω στην «Ηχώ») … τον κοίταξα λοιπόν και χωρίς καμμιά ντροπή του είπα:
-Χρονογράφημα.
Περιέργως πώς μου είπε «εντάξει» και αρχίσαμε.
(Κάπως τους έψηνα όλους…αγνοώ πώς…)
Ο τίτλος;
«Ευθυμα και Σοβαρά»….
Τα έγραφα με πολύ κέφι κάθε μέρα… Στην τελευταία σελίδα.
Μην το κοιτάτε τώρα το πράγμα… τότε ήταν πολύ σπουδαίο.
Περπατούσα στα ουράνια… μέχρι που μια μέρα με πέτυχε ο Φρέντι Γερμανός στον δρόμο…
-Σε διαβάζω! μου είπε…
Μου έπεσε ο κώλος.
-Συνέχισε!
Μου ξανα-πεσε πιο βαθειά ο κώλος.
-Ευχαριστώ ….Φρέντι (επέμενε να του μιλάνε οι νεότεροι του στον ενικό. Μεγάλο βάσανο!)
-Αντε γειά σου…
Απομακρύνθηκε δυο βήματα…σταμάτησε και μου είπε:
-Α, παρεπιπτόντως «ευθυμα και σοβαρά» ήταν επί 45χρόνια ο τίτλος του χρονογραφήματος του Δημήτρη Ψαθά!
Μου έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε…
Πώς να τον αλλάξεις τον τίτλο;
Δεν είπα τίποτα ποτέ σε κανέναν και κανένας ποτέ δεν μου είπε τίποτα. Όταν μετά από χρόνια το διηγήθηκα στον Βραϊμάκη λυποθύμησε στα γέλια.
Όλα αυτά τα λέω 1ον γιατί βρήκα την ευκαιρία και 2ον γιατί εκείνη η συμμετοχή μου στην ιστορική εφημερίδα, μου άνοιξε για πάντα τις πόρτες στις αίθουσες του αθλητικού ρεπορτάζ.
Δεν είναι «ευκολες» αίθουσες αυτές.
Και δεν μπαίνει όποιος κι όποιος γιατί κινδυνεύει από καζούρα ή πλήρη αδιαφορία.
Εγω έχω πασαπόρτο….έστω κι αν τα ακούμπησα φευγαλέα το ρεπορτάζ. Πάντα όμως –όταν δούλευα- σε εφημερίδες χωνόμουνα ανάμεσα τους και τους έψηνα να μου δώσουν ένα σχόλιο, μια παράγραφο… μια στήλη…
Μια από τις πιο σπουδαίες δημοσιογραφικές στιγμές ήταν όταν ο φίλος μου ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μου έκανε την μέγιστη τιμή να με προσκαλέσει στο καμαράκι του MEGA, όπου μετέδιδε μαζί με τον Γιάννη Διακογιάννη, μάτς του Champions League από το (φτού κακά!) Ολυμπιακό Στάδιο.
Οι τρεις μας μόνο.
Δεν νομίζω ότι έχουν επιτρέψει ποτέ σε τρίτο (άσχετο με τη δουλειά) να είναι μαζί τους στο καμαράκι.
Εγω έκανα ρεπορτάζ εκείνους(νομίζω για το «Εθνος») και εκείνοι ήταν χαμένοι στο θέαμα. Στην κάθε λεπτομέρεια. Ούτε για μια στιγμή δεν γύρισε ο ένας να κοιτάξει τον άλλον. Τα μάτια τους ήταν ΠΑΝΤΑ στο γήπεδο.
Δεν χαλάρωσαν ούτε στο ημίχρονο.
Δεν ήξερα ότι η ελληνική δημοσιογραφία είχε τόοοοοοοοοοοοοσο επαγγελματίες…
Είμαι βάζελος και έπαιζε ο Παναθηναϊκός… δεν θυμάμαι με ποια ομάδα… και νομίζω ότι κερδίσαμε 2-0… μάλλον ήταν με τη Νάντ…
Για μία και μοναδική φορά δεν με ενδιάφερε το παιγνίδι… αλλά ο τρομερός επαγγελματισμός και των δύο…
Πιστεύω πολύ σ’αυτό το ρεπορτάζ και όποτε έτυχε να είμαι μέλος της σύσκεψης για τις ειδήσεις στην τηλεόραση…έδωσα μάχη για να πάρουν οι αθλητικοί 1-2 λεπτά παραπάνω.
Ματαίως.
Μου λείπει πολύ που δεν γράφω δυο λέξεις για τα αθλητικά πράγματα….
Διαβάζοντας λοιπόν τα comments για τον φίλο μου τον Δημήτρη Καρύδα (Δημήτρη, σου υπόσχομαι, ότι μια φράση σου από το e-mail-ποταμό που μου έστειλες, θα την κάνω ποστ. Ευχαριστώ και σένα Γιάννη Ψαράκη για το e-mail σου…. Α, και επ’ευκαιρία: Ημουν στο στουντιο του 9,84, αλλά τον Μητσικώστα τον ανακάλυψε ο Λάκης Μπέλος και ο Νίκος Ευαγγελάτος βοήθησε για να ψηθεί ο Γιάννης Τζανετάκος να τον δεχθεί. Κάνανε οι 3 τους (+τον Γιάννη Μακρή) την εκπομπή «Οι συνωμότες στη συνωμοσία του Πατσά». Θυμάμαι ότι τον Γιώργο (που το όνειρό του τότε ήταν να γίνει αθλητικογράφος) τον λάτρεψε το κοινό, όταν μιμήθηκε τον Μανώλη Μαυρομμάτη!)
*** Το κείμενο του Μάνου Αντώναρου δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2007 στο μπλογκ του Manosant
Σχεδόν- ξεκίνησα την καριέρα μου από την «Αθλητική Ηχώ»…Γρατσίας, Γεωργαλάς, Σέμπος, ο Κλεομένης νεαρός, ο Διονύσης Βραϊμάκης ακόμα πιο νεαρός κ.λ.π.
Μιλάμε για χρόνια πριν. Δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 20-21…
Ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον γέρο-Γεωργαλά… έτσι με πήγε και με παρέδωσε σε εκείνον… εκείνος στον Κλεομένη… εκείνος στον Βραϊμάκη και εκείνος έκανε το λάθος να με ρωτήσει, τί θέλω να γράφω…
Τον κοίταξα (είναι παλιός μου φίλος ο Διονύσης και του οφείλω το τότε, αλλά και 25 χρόνια μετά όταν με φωναξε-ως διευθυντής πιά- να γράφω στην «Ηχώ») … τον κοίταξα λοιπόν και χωρίς καμμιά ντροπή του είπα:
-Χρονογράφημα.
Περιέργως πώς μου είπε «εντάξει» και αρχίσαμε.
(Κάπως τους έψηνα όλους…αγνοώ πώς…)
Ο τίτλος;
«Ευθυμα και Σοβαρά»….
Τα έγραφα με πολύ κέφι κάθε μέρα… Στην τελευταία σελίδα.
Μην το κοιτάτε τώρα το πράγμα… τότε ήταν πολύ σπουδαίο.
Περπατούσα στα ουράνια… μέχρι που μια μέρα με πέτυχε ο Φρέντι Γερμανός στον δρόμο…
-Σε διαβάζω! μου είπε…
Μου έπεσε ο κώλος.
-Συνέχισε!
Μου ξανα-πεσε πιο βαθειά ο κώλος.
-Ευχαριστώ ….Φρέντι (επέμενε να του μιλάνε οι νεότεροι του στον ενικό. Μεγάλο βάσανο!)
-Αντε γειά σου…
Απομακρύνθηκε δυο βήματα…σταμάτησε και μου είπε:
-Α, παρεπιπτόντως «ευθυμα και σοβαρά» ήταν επί 45χρόνια ο τίτλος του χρονογραφήματος του Δημήτρη Ψαθά!
Μου έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε…
Πώς να τον αλλάξεις τον τίτλο;
Δεν είπα τίποτα ποτέ σε κανέναν και κανένας ποτέ δεν μου είπε τίποτα. Όταν μετά από χρόνια το διηγήθηκα στον Βραϊμάκη λυποθύμησε στα γέλια.
Όλα αυτά τα λέω 1ον γιατί βρήκα την ευκαιρία και 2ον γιατί εκείνη η συμμετοχή μου στην ιστορική εφημερίδα, μου άνοιξε για πάντα τις πόρτες στις αίθουσες του αθλητικού ρεπορτάζ.
Δεν είναι «ευκολες» αίθουσες αυτές.
Και δεν μπαίνει όποιος κι όποιος γιατί κινδυνεύει από καζούρα ή πλήρη αδιαφορία.
Εγω έχω πασαπόρτο….έστω κι αν τα ακούμπησα φευγαλέα το ρεπορτάζ. Πάντα όμως –όταν δούλευα- σε εφημερίδες χωνόμουνα ανάμεσα τους και τους έψηνα να μου δώσουν ένα σχόλιο, μια παράγραφο… μια στήλη…
Μια από τις πιο σπουδαίες δημοσιογραφικές στιγμές ήταν όταν ο φίλος μου ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μου έκανε την μέγιστη τιμή να με προσκαλέσει στο καμαράκι του MEGA, όπου μετέδιδε μαζί με τον Γιάννη Διακογιάννη, μάτς του Champions League από το (φτού κακά!) Ολυμπιακό Στάδιο.
Οι τρεις μας μόνο.
Δεν νομίζω ότι έχουν επιτρέψει ποτέ σε τρίτο (άσχετο με τη δουλειά) να είναι μαζί τους στο καμαράκι.
Εγω έκανα ρεπορτάζ εκείνους(νομίζω για το «Εθνος») και εκείνοι ήταν χαμένοι στο θέαμα. Στην κάθε λεπτομέρεια. Ούτε για μια στιγμή δεν γύρισε ο ένας να κοιτάξει τον άλλον. Τα μάτια τους ήταν ΠΑΝΤΑ στο γήπεδο.
Δεν χαλάρωσαν ούτε στο ημίχρονο.
Δεν ήξερα ότι η ελληνική δημοσιογραφία είχε τόοοοοοοοοοοοοσο επαγγελματίες…
Είμαι βάζελος και έπαιζε ο Παναθηναϊκός… δεν θυμάμαι με ποια ομάδα… και νομίζω ότι κερδίσαμε 2-0… μάλλον ήταν με τη Νάντ…
Για μία και μοναδική φορά δεν με ενδιάφερε το παιγνίδι… αλλά ο τρομερός επαγγελματισμός και των δύο…
Πιστεύω πολύ σ’αυτό το ρεπορτάζ και όποτε έτυχε να είμαι μέλος της σύσκεψης για τις ειδήσεις στην τηλεόραση…έδωσα μάχη για να πάρουν οι αθλητικοί 1-2 λεπτά παραπάνω.
Ματαίως.
Μου λείπει πολύ που δεν γράφω δυο λέξεις για τα αθλητικά πράγματα….
Διαβάζοντας λοιπόν τα comments για τον φίλο μου τον Δημήτρη Καρύδα (Δημήτρη, σου υπόσχομαι, ότι μια φράση σου από το e-mail-ποταμό που μου έστειλες, θα την κάνω ποστ. Ευχαριστώ και σένα Γιάννη Ψαράκη για το e-mail σου…. Α, και επ’ευκαιρία: Ημουν στο στουντιο του 9,84, αλλά τον Μητσικώστα τον ανακάλυψε ο Λάκης Μπέλος και ο Νίκος Ευαγγελάτος βοήθησε για να ψηθεί ο Γιάννης Τζανετάκος να τον δεχθεί. Κάνανε οι 3 τους (+τον Γιάννη Μακρή) την εκπομπή «Οι συνωμότες στη συνωμοσία του Πατσά». Θυμάμαι ότι τον Γιώργο (που το όνειρό του τότε ήταν να γίνει αθλητικογράφος) τον λάτρεψε το κοινό, όταν μιμήθηκε τον Μανώλη Μαυρομμάτη!)
*** Το κείμενο του Μάνου Αντώναρου δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2007 στο μπλογκ του Manosant
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.