ΟΤΑΝ Ο HARDDOG ΕΝΟΧΛΕΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΛΑΚΩΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΠΟΥΝΙΕΣ, ΑΠΛΩΣ ΑΠΟΣΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΑΡΕΣΚΕΙΑ ΤΟΥΣ - ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΒΗ ΑΡΚΕΤΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ
Η λειτουργία ενός μπλογκ –το μπλόκινγκ στην ιντερνετική γλώσσα– δεν είναι εύκολη υπόθεση, τουλάχιστον αν θέλεις να το κάνεις σοβαρά, με βασικούς δημοσιογραφικούς κανόνες. Σημασία σε αυτό που λέμε μπλόκινγκ έχει ο σεβασμός στους εκατό, στους τριακόσιους, στους χίλιους, στους όποιους και στους όσους τέλος
πάντων, που σε διαβάζουν και η συνέπεια στις απόψεις εκείνων που γράφουν. Και τις οποίες απόψεις δεν τις αλλάζεις, δεν τις κρύβεις, δεν τις βάζεις να κοιμηθούν, δεν τις παραποιείς και δεν τις εκποιείς με αντίτιμο μερικά χτυπήματα και λίγα ή πολλά λάικ.
Τούτο το μπλογκ, έχοντας βαθιά αποστροφή στις προστακτικές και στις υποτακτικές, απέφυγε να χρησιμοποιήσει την στερεότυπη επιτακτική προτροπή τού facebook που σε καλεί να δηλώσεις ότι σου αρέσει η τάδε σελίδα. Όχι ΑΝ σου αρέσει, όχι ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ αν σας ενδιαφέρει, όχι σας ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ αυτόν τον ιστότοπο, αλλά ο δείνα φίλος σάς προκάλεσε ΝΑ ΔΗΛΩΣΤΕ ότι κ.λπ. (Όταν φίλος φίλου είχε την ιδέα και προσφέρθηκε να μας φτιάξει μια σελίδα στο facebook, αποφύγαμε να ζητήσουμε πειθαναγκαστικά από τους διαδικτυακούς μας φίλους δήλωση αρεσκείας. Μπορεί να το έκανε με μερικούς στην αρχή ο ίδιος ο φίλος του φίλου που έφτιαξε τη σελίδα, δεν θυμόμαστε και δεν το ξέρουμε, αλλά αυτό ήταν μόνο –αν ήταν, κιόλας). Τα μερικές εκατοντάδες λάικ που έχουμε πάρει ήρθαν αυτοβούλως και προοδευτικά, σιγά σιγά, πιθανόν ως θετική ανταπόκριση σε αυτό που συχνά γράφουμε κάτω από τα θέματά μας: «Ακολουθήστε το μπλογκ στο facebook και κάνετε like, ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ».
Συνεπώς όλοι ή οι περισσότεροι που τους «αρέσουμε», τους αρέσουμε πραγματικά για το σύνολο των θεμάτων μας ή για κάποιο/κάποια από αυτά. Θα πρέπει να είναι και πάρα πολλοί άλλοι που βλέπουν θετικά το μπλογκ, όπως φαίνεται από επί μέρους λάικ σε θέματά του από αναγνώστες που δεν είναι ούτε διαδικτυακοί φίλοι ούτε ακόλουθοι του μπλογκ στο facebook και οι οποίοι, ενώ συχνά επιβραβεύουν τα θέματα, δεν κάνουν λάικ στη σελίδα. Γιατί; Γιατί δεν το συνηθίζουν, γιατί δεν το θεωρούν σημαντικό, γιατί αντιλαμβάνονται ως περιττές κάποιες ιντερνετικές συνήθειες του συρμού, γιατί έτσι τους γουστάρει –και κανείς δεν τους ζητάει λογαριασμό. Δικαίωμά τους.
Όπως δικαίωμα είναι εκείνων που αποφασίζουν κατά καιρούς να μας διαγράψουν και να διαγραφούν, προφανώς επειδή κάποιο άρθρο, κάποια ανάρτηση, πήγε κόντρα στα «πιστεύω» και στην ιδεολογία τους. Το έχουμε παρατηρήσει μετά από δημοσιεύσεις πολύ συγκεκριμένης τοποθέτησης. Το επιβεβαιώσαμε τελευταία με αναφορές του μπλογκ στην επίθεση κατά του Μπουτάρη: αρκετοί μπήκαν στην φεϊσπουκική παρέα, αρκετοί –περισσότεροι– έφυγαν. Στη σούμα είναι περίπου «μία η άλλη», με ελαφριά τάση προς τα κάτω. Φυσιολογικό είναι αυτό. Δηλαδή να παύει να σου αρέσει κάτι που σου άρεσε επειδή κάποια στιγμή βλέπεις ότι δεν συμφωνείς μαζί του.
ΚΑΛΟ, θεμιτό και δημοκρατικό είναι να εκφράζεις έτσι στην αντίθεσή σου: δεν με εκφράζεις, φεύγω.
ΚΑΚΟ είναι να πλακώνεις κάποιον στις γροθιές και κλωτσιές επειδή διαφωνείς. Και τουλάχιστον οι αναγνώστες του Harddog έχουν επίπεδο: δεν χτυπάνε!
Και, ξέρετε, τα χτυπήματα δεν γίνονται μόνο με τα χέρια και τα πόδια, αλλά και με τις λέξεις, τα μέιλ, τα ίνμποξ. Όχι, τέτοια κρούσματα δεν είχαμε. Είπαμε: υπάρχει επίπεδο στη διαδικτυακή μας παρέα.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ:
Ακολουθήστε το μπλογκ στο facebook και κάνετε like, ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ, πατώντας εδώ Η λειτουργία ενός μπλογκ –το μπλόκινγκ στην ιντερνετική γλώσσα– δεν είναι εύκολη υπόθεση, τουλάχιστον αν θέλεις να το κάνεις σοβαρά, με βασικούς δημοσιογραφικούς κανόνες. Σημασία σε αυτό που λέμε μπλόκινγκ έχει ο σεβασμός στους εκατό, στους τριακόσιους, στους χίλιους, στους όποιους και στους όσους τέλος
πάντων, που σε διαβάζουν και η συνέπεια στις απόψεις εκείνων που γράφουν. Και τις οποίες απόψεις δεν τις αλλάζεις, δεν τις κρύβεις, δεν τις βάζεις να κοιμηθούν, δεν τις παραποιείς και δεν τις εκποιείς με αντίτιμο μερικά χτυπήματα και λίγα ή πολλά λάικ.
Τούτο το μπλογκ, έχοντας βαθιά αποστροφή στις προστακτικές και στις υποτακτικές, απέφυγε να χρησιμοποιήσει την στερεότυπη επιτακτική προτροπή τού facebook που σε καλεί να δηλώσεις ότι σου αρέσει η τάδε σελίδα. Όχι ΑΝ σου αρέσει, όχι ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ αν σας ενδιαφέρει, όχι σας ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ αυτόν τον ιστότοπο, αλλά ο δείνα φίλος σάς προκάλεσε ΝΑ ΔΗΛΩΣΤΕ ότι κ.λπ. (Όταν φίλος φίλου είχε την ιδέα και προσφέρθηκε να μας φτιάξει μια σελίδα στο facebook, αποφύγαμε να ζητήσουμε πειθαναγκαστικά από τους διαδικτυακούς μας φίλους δήλωση αρεσκείας. Μπορεί να το έκανε με μερικούς στην αρχή ο ίδιος ο φίλος του φίλου που έφτιαξε τη σελίδα, δεν θυμόμαστε και δεν το ξέρουμε, αλλά αυτό ήταν μόνο –αν ήταν, κιόλας). Τα μερικές εκατοντάδες λάικ που έχουμε πάρει ήρθαν αυτοβούλως και προοδευτικά, σιγά σιγά, πιθανόν ως θετική ανταπόκριση σε αυτό που συχνά γράφουμε κάτω από τα θέματά μας: «Ακολουθήστε το μπλογκ στο facebook και κάνετε like, ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ».
Συνεπώς όλοι ή οι περισσότεροι που τους «αρέσουμε», τους αρέσουμε πραγματικά για το σύνολο των θεμάτων μας ή για κάποιο/κάποια από αυτά. Θα πρέπει να είναι και πάρα πολλοί άλλοι που βλέπουν θετικά το μπλογκ, όπως φαίνεται από επί μέρους λάικ σε θέματά του από αναγνώστες που δεν είναι ούτε διαδικτυακοί φίλοι ούτε ακόλουθοι του μπλογκ στο facebook και οι οποίοι, ενώ συχνά επιβραβεύουν τα θέματα, δεν κάνουν λάικ στη σελίδα. Γιατί; Γιατί δεν το συνηθίζουν, γιατί δεν το θεωρούν σημαντικό, γιατί αντιλαμβάνονται ως περιττές κάποιες ιντερνετικές συνήθειες του συρμού, γιατί έτσι τους γουστάρει –και κανείς δεν τους ζητάει λογαριασμό. Δικαίωμά τους.
Όπως δικαίωμα είναι εκείνων που αποφασίζουν κατά καιρούς να μας διαγράψουν και να διαγραφούν, προφανώς επειδή κάποιο άρθρο, κάποια ανάρτηση, πήγε κόντρα στα «πιστεύω» και στην ιδεολογία τους. Το έχουμε παρατηρήσει μετά από δημοσιεύσεις πολύ συγκεκριμένης τοποθέτησης. Το επιβεβαιώσαμε τελευταία με αναφορές του μπλογκ στην επίθεση κατά του Μπουτάρη: αρκετοί μπήκαν στην φεϊσπουκική παρέα, αρκετοί –περισσότεροι– έφυγαν. Στη σούμα είναι περίπου «μία η άλλη», με ελαφριά τάση προς τα κάτω. Φυσιολογικό είναι αυτό. Δηλαδή να παύει να σου αρέσει κάτι που σου άρεσε επειδή κάποια στιγμή βλέπεις ότι δεν συμφωνείς μαζί του.
ΚΑΛΟ, θεμιτό και δημοκρατικό είναι να εκφράζεις έτσι στην αντίθεσή σου: δεν με εκφράζεις, φεύγω.
ΚΑΚΟ είναι να πλακώνεις κάποιον στις γροθιές και κλωτσιές επειδή διαφωνείς. Και τουλάχιστον οι αναγνώστες του Harddog έχουν επίπεδο: δεν χτυπάνε!
Και, ξέρετε, τα χτυπήματα δεν γίνονται μόνο με τα χέρια και τα πόδια, αλλά και με τις λέξεις, τα μέιλ, τα ίνμποξ. Όχι, τέτοια κρούσματα δεν είχαμε. Είπαμε: υπάρχει επίπεδο στη διαδικτυακή μας παρέα.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ:
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.