- Το altsantiri.gr συνεχίζει το μεγάλο αφιέρωμα στις διαχρονικές φωνές της Ελλάδας. Τη σκυτάλη, μετά τον Στέλιο Καζαντζίδη, παίρνει η Χάρις Αλεξίου
- Η τεράστια καριέρα της Χαρούλας Αλεξίου μετράει παραπάνω από 40 χρόνια, ενώ η δισκογραφική της «κασετίνα» είναι γεμάτη με παραπάνω από 30 δίσκους και εκατομμύρια πωλήσεις
- «Ο πολίτης πρέπει να έχει λόγο, να ενεργεί για τον εαυτό του και για τον άλλον. Αλλά είναι διαφορετικό πράγμα η πολιτική από την κοινωνική δραστηριοποίηση και ευαισθητοποίηση», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της
- Παρακολουθήστε αποσπάσματα από τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις
Πιθανώς το όνομα Χαρίκλεια Ρουπάκα δεν «λέει» και πολλά στους περισσότερους. Ακόμη και οι «μυημένοι» στη μουσική και τα τραγούδια της ενδεχομένως δεν γνωρίζουν ότι η φωνή που μας είπε ότι «απόψε θέλω να πιω», που μας παρηγόρησε ότι «τίποτα δεν πάει χαμένο», που μας νανούρισε με το «παπάκι που κάνει όλο πα πα πα», η φωνή της Χαρίκλειας Ρουπάκα, είναι η κατά κόσμον Χαρούλα Αλεξίου.
Μια φωνή που δικαιολογημένα έχει χαρακτηριστεί μία εκ των μεγαλύτερων φωνών της Ελλάδας. Από τις μικρές μπουάτ της Πλάκας μέχρι τα ασφυκτικά γεμάτα νυχτερινά κέντρα, από τα λαϊκά στα δημοτικά και από τα έντεχνα στα ρεμπέτικα, η φωνή της έχει παραμείνει αναλλοίωτη στον χρόνο και έχει «τρυπώσει» σε κάθε σπίτι στην Ελλάδα και σε κάθε οικογένεια.
Η καριέρα της μετράει παραπάνω από 40 χρόνια, ενώ η δισκογραφική της «κασετίνα» είναι γεμάτη με παραπάνω από 30 δίσκους και εκατομμύρια πωλήσεις.
Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές, πίστες και συναυλίες
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Η Χαρούλα Αλεξίου ήρθε στη ζωή το 1950 σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Θήβα και από τα οκτώ της χρόνια ζει και εμπνέεται στην Αθήνα. Οι ρίζες της είναι «μπλεγμένες», με πατέρα αγρότη και μητέρα Μικρασιάτισσα. Γνώρισε από μικρή ηλικία τις δυσκολίες της ζωής και κατάφερε να τις εκφράσει αργότερα με τη φωνή της και τους στίχους της.
Η Χαρούλα που έχει πάρει το όνομα της γιαγιάς της, ζει σε ένα σπίτι ανοιχτό για όλους. Το γλέντι και η χαρά αποτελούν καθημερινότητα για την οικογένεια της. Όλα όμως αλλάζουν όταν μόλις σε ηλικία 8 χρονών χάνει τον πατέρα της, Θανάση.
Η μητέρα της Ιφιγένεια, μια δυναμική γυναίκα, παίρνει τα δύο της παιδιά και κατεβαίνουν στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Εκεί, ανοίγει ένα μπακάλικο, το «μπακάλικο της χήρας» όπως το αποκαλούσαν πολλοί στη γειτονιά. Η μικρή Χαρούλα βοηθάει στο μαγαζί, και παράλληλα δουλεύει και σε ένα μεσιτικό γραφείο, ενώ ο αδερφός της ταξιδεύει με τα καράβια για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια.
Τα δισκάκια 45 στροφών με το ατόφιο συναίσθημα
Χρειάστηκαν μοναχά 20 χρόνια από τη ζωή της για να δείξει, δειλά-δειλά τότε, το τεράστιό της ταλέντο. Το 1970 είναι η χρονιά που παρουσιάζεται στη δισκογραφία με δίσκο 45 στροφών και το τραγούδι «Όταν πίνει μια γυναίκα» των Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα. Αν και βρισκόταν ακόμη στη μετεφηβεία το συναίσθημα που έβγαλε σε αυτό το τραγούδι θα το ζήλευε ακόμη και μία «ώριμη» γυναίκα.
Δύο χρόνια μετά πραγματοποίησε τον πρώτο σημαντικό σταθμό στη δισκογραφία της, με τη συμμετοχή της το 1972 στον δίσκο «Μικρά Ασία» των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα, με τον Γιώργο Νταλάρα.
Μουσικό έργο ιστορικής αξίας, που τη δεκαετία του ’70 υπήρχε σε κάθε ελληνική δισκοθήκη, σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων και αυτοδίκαια εντάχτηκε στις «100 Μεγαλύτερες Ηχογραφήσεις του Αιώνα”.
Οι άγνωστες δικαστικές διαμάχες μέσα από τις ιστορίες του Μάκη Μάτσα
Αν κάποιος άνθρωπος γνωρίζει άγνωστες λεπτομέρειες και πτυχές της ζωής της μοναδικής ερμηνεύτριας Χαρούλας Αλεξίου, είναι ο Μάκης Μάτσας.
Ο άνθρωπος που αποτελεί αναφορά στην ελληνική δισκογραφία, που έχει ανακαλύψει φωνές – θησαυρούς και έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου.
«Έχοντας γοητευθεί από το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» και γνωρίζοντας πόσο ταίριαζε η φωνή της σε αυτό το ύφος, λέω στον Αχιλλέα Θεοφίλου: «Έχουμε ήδη ηχογραφημένο ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο του Βασίλη Βασιλειάδη. Το «Όταν πίνει μια γυναίκα». Δεν το δοκιμάζουμε με την Αλεξίου; Σίγουρα θα το τραγουδήσει καλύτερα». Το τραγούδι το είχαμε ηχογραφήσει δοκιμαστικά με κάποια άλλη τραγουδίστρια, ονόματι Καίτη Πετράκη, αλλά δεν ήμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι.
Γι’ αυτό πρότεινα στον συνθέτη να το τραγουδήσει η νεαρή Αλεξίου. Σε λίγες ημέρες βρισκόμασταν όλοι μαζί στο στούντιο. Όπως είχα φανταστεί το τραγούδι η Αλεξίου το ερμήνευσε υπέροχα, αναδεικνύοντας τη δύναμη που έκρυβε μέσα του. Αποφασίζουμε να το κυκλοφορήσουμε με τη φωνή της και σε δύο εβδομάδες ο δίσκος βγαίνει στην αγορά. Αρχίζουμε να το διαφημίζουμε και από τα ραδιόφωνα». Δεν φαντάζεστε, όμως, τι μας περίμενε.
Η θύελλα που ξέσπασε μόλις κυκλοφόρησε το τραγούδι δεν περιγράφεται, διαμαρτυρίες, φωνές, εξώδικα και μηνύσεις έπεφταν σαν βροχή. Τι είχε συμβεί; Όταν παραγγείλαμε στο εργοστάσιο της Columbia να τυπώσει το θρυλικό «Όταν πίνει μια γυναίκα», με την εκτέλεση της Χαρούλας, ο τεχνικός έκανε ένα τραγικό λάθος, που πέρασε απαρατήρητο από όλη την ιεραρχία των ελέγχων.
Αντί να ρεμιξάρει και να στείλει για εκτύπωση το τραγούδι με τη φωνή της Αλεξίου, στέλνει για παραγωγή την παλαιότερη ηχογράφηση του ίδιου τραγουδιού που είχαμε κάνει με την φωνή της Πετράκη! Και σαν να μην έφτανε αυτό στην ετικέτα του δίσκου είχε τυπωθεί το όνομα της Αλεξίου, ενώ βέβαια τραγουδούσε η Πετράκη. Λες και όλοι ήταν συνεννοημένοι εναντίον της άγνωστης αυτής τραγουδίστριας.
Η Πετράκη θεώρησε ότι όλα έγιναν επίτηδες, ότι εσκεμμένα βάλαμε το όνομα της Αλεξίου για να προβάλουμε την καινούργια μας τραγουδίστρια χρησιμοποιώντας τη δική της φωνή και, έχοντας κάθε δίκιο με το μέρος της, άρχισε να μας «πυροβολεί» με όλα τα μέσα που είχε.
Εξώδικα, απειλητικά τηλεφωνήματα, μηνύσεις ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Το «τεχνικό» λάθος διορθώθηκε, μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα, αλλά η ζημιά είχε γίνει! Με αυτόν τον επεισοδιακό τρόπο ξεκίνησε η διαδρομή της Χαρούλας στη Minos που έμελλε να γράψει τη λαμπρότερη γυναικεία καριέρα της γενιάς της για τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα».
Η φωνή της «δώρο» στον Κωνσταντίνο Καραμανλή
Σε μία σπάνια συνέντευξή της η Χαρούλα Αλεξίου είχε μιλήσει για την άγνωστη σχέση της με τον Μάνο Χατζιδάκι και πώς η φωνή της μεταμορφώθηκε εν αγνοία της ως δώρο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
«Ήξερα ότι με εκτιμούσε ως τραγουδίστρια. Με φώναξε, λοιπόν, κάποια στιγμή για να διαλέξω δέκα τραγούδια δικά του και δέκα του Μίκη, να μπω στο στούντιο να τα γράψω, για να τα παίζει από το Τρίτο Πρόγραμμα. Έτρεξα, το έκανα, αλλά δεν πρόλαβαν να γραφτούν όλα τα κομμάτια με ένα deadline, θυμάμαι, στα τέλη Μαρτίου.
Το πάγωσε, λοιπόν, ο Χατζιδάκις και τα έπαιξε δύο μήνες μετά, στις 21 Μαΐου. Όταν ρώτησα «γιατί αυτή η ημερομηνία;», μου απάντησαν «για κάποιο πολύ υψηλό πρόσωπο». Τελικά, αυτό ήταν το δώρο του Χατζιδάκι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Καραμανλής με θαύμαζε κι έτσι ο Χατζιδάκις, που είχε στενή σχέση μαζί του, ήθελε να του κάνει δώρο τα ωραιότερα δικά του τραγούδια και του Θεοδωράκη με τη φωνή μου. Κάπου πρέπει να τις έχω αυτές τις ηχογραφήσεις».
Η συνάντηση με τον Λοΐζο και οι Μπουάτ στην Πλάκα
Στα 24 της η Χαρούλα Αλεξίου συνάντησε έναν άνθρωπο που έμελλε όχι απλά να γίνει φίλος της, αλλά και να της αλλάξει τη ζωή ως καλλιτέχνης. Τον αγάπησε τόσο πολύ που προς τιμή του βάφτισε το παιδί που θα υιοθετούσε πολλά χρόνια μετά, «Μάνο».
Εκείνη τη χρονιά έρχεται η πρώτη δισκογραφική της συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο στον δίσκο «Καλημέρα Ήλιε» των Μ. Λοΐζου και Δ. Χριστοδούλου, με τέσσερα τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα «Μια καλημέρα» και «Ποιος το ξέρει». Λίγα χρόνια μετά η συνεργασία θα συνεχιζόταν με τεράστια επιτυχία και η φιλία τους θα γινόταν πιο δυνατή από ποτέ.
Τον επόμενο χρόνο, το 1975, η Χαρούλα Αλεξίου ξεδιπλώνει όλες τις πτυχές του ταλέντου της και ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, τα «12 Λαϊκά τραγούδια», με τη «Δημητρούλα» να κατακτά τις προτιμήσεις του κοινού.
Παράλληλα, εμφανίζεται σε μπουάτ στην Πλάκα, ανοίγοντας τον δρόμο σε έναν νέο τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών, τελείως διαφορετικό από τη συμβατική λογική των νυχτερινών κέντρων. Οι εμφανίσεις στις γραφικές μπουάτ της Πλάκας συμπίπτουν με την περίοδο της μεταπολίτευσης, του πολιτικού τραγουδιού και της αναβίωσης του ρεμπέτικου.
Στα 29 της χρόνια η Αλεξίου ζει μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας της, όταν ηχογραφεί προσωπικό δίσκο με τον Μάνο Λοΐζο σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα.
Το τραγούδι «Ο φαντάρος» ξεχωρίζει αμέσως, ενώ το «Όλα σε θυμίζουν» θα καταγραφεί με το πέρασμα του χρόνου ως μία από τις κλασικές ελληνικές μπαλάντες.
Το νανούρισμα με τον «ασυμβίβαστο» Νικόλα Άσιμο
Το 1982 η Χαρούλα Αλεξίου «ντύνει» με τη φωνή της το πιο όμορφο νανούρισμα που έχει γραφτεί στην Ελλάδα, το «Παπάκι» του Νικόλα Άσιμου.
Λέγεται πως η Αλεξίου θαύμαζε την ασυμβίβαστη στάση ζωής του τραγουδοποιού. Στον δίσκο του Άσιμου τραγούδησε δύο κομμάτια, ντουέτα και τα δύο με τον δημιουργό τους.
Το ένα, το «Άμα σε λέγαν Βάσω», μεταφέρει τη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα τον τότε Εξαρχείων.
Το άλλο, όμως, ένα νανούρισμα – μοιρολόι με τίτλο «Το Παπάκι» είναι ένα αξεπέραστο αριστούργημα.
Παραγωγός του δίσκου ήταν ο Ηλίας Μπενέτος στη ΜΙΝΩΣ, στην οποία επίσης ανήκε η Αλεξίου λόγω του τότε συζύγου της, του παραγωγού Αχιλλέα Θεοφίλου.
Η περιπετειώδης συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο που οδήγησε στο «Ερωτικό»
Κατά τη διάρκεια της δεκαετία του ’80 η Χαρούλα Αλεξίου αναδεικνύει ίσως περισσότερο από ποτέ το «λαϊκό της προφίλ» μέσα από συνεργασίες με συνθέτες όπως ο Αντώνης Βαρδής, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Θάνος Μικρούτσικος.
Η συνεργασία της με τον Θάνο Μικρούτσικο θα περάσει πρώτα από μία μικρή «τρικυμία», αλλά στη συνέχεια θα μας χαρίσει κομμάτια που μέχρι και σήμερα παραμένουν αξεπέραστα.
Η ιστορία για το πώς «έδεσαν» οι δύο καλλιτέχνες είναι κάπως παράδοξη, καθώς και οι δύο αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους όποιους «καλλιτεχνικούς» εγωισμούς τους και «ενώθηκαν» με ένα αποτέλεσμα δίχως προηγούμενο.
Το καλοκαίρι του 1981, ενώνουν τις «δυνάμεις» τους σε κοινές συναυλίες ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής και ο Θάνος Μικρούτσικος.Η Χάρις Αλεξίου αποτελεί μέλος της «παρέας», τραγουδώντας κατά βάση δημιουργίες του Λοΐζου.
Στις εν λόγω συναυλίες, ο Μικρούτσικος παρουσιάζει για πρώτη φορά ένα τραγούδι, που έμελλε να μείνει στην ιστορία, το «Ερωτικό». Το δίνει λοιπόν στη Χαρούλα, η οποία ενθουσιάζεται και θέλει να το συμπεριλάβει στον επόμενο δίσκο που ετοιμάζει. Ωστόσο, ο συνθέτης αρνείται να δώσει μεμονωμένο τραγούδι σε ερμηνευτή.
Αυτή η ιστορία θα «παγώσει» τις σχέσεις των δύο καλλιτεχνών για αρκετό καιρό. Ωστόσο, το 1986 όλα θα ξεχαστούν και ο Μικρούτσικος θα γράψει για πρώτη φορά ένα «κύκλο» τραγουδιών για τη φωνή της Αλεξίου.
Το άλμπουμ, θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο με τίτλο «Η αγάπη είναι ζάλη», το οποίο θα ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 100.000 αντίτυπα, αλλά θα «βγάλει» και ορισμένα επίσης πασίγνωστα και διαχρονικά τραγούδια: «Ελένη», «Η σκακιέρα», «Το γράμμα», αλλά και μια νέα μελοποίηση Καββαδία, το «Επτά νάνοι στο S/S Cyrenia». Επίσης, υπάρχει σε δεύτερη εκτέλεση το «Ερωτικό».
Η προσωπική ολοκλήρωση στη δεκαετία του ’90
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Χαρούλα Αλεξίου είναι πλέον μία ολοκληρωμένη ερμηνεύτρια, έχοντας πίσω της μία καριέρα που μετράει 20 επιτυχημένα χρόνια.
Τότε λοιπόν ηχογραφεί και κυκλοφορεί τον δίσκο «Δι’ ευχών» σε μουσική του Νίκου Αντύπα, πρώην μέλους του συγκροτήματος Socrates, και η αποθέωση, για ακόμη μία φορά, δεν θα αργήσει να έρθει.
Κάπου εκεί η Αλεξίου με τον επόμενο δίσκο της μας συστήνεται για παρθενική φορά όχι μόνο ως τραγουδίστρια, αλλά και ως στιχουργός.
Με τον δίσκο «Οδός Νεφέλης ’88», η Αλεξίου μάς συστήνεται πλέον ως ολοκληρωμένη δημιουργός, αφού έχει γράψει η ίδια τη μουσική και τους στίχους σε δέκα από τα δώδεκα κομμάτια του άλμπουμ.
Το άλμπουμ αποτελεί «διαμάντι» της ελληνικής δισκογραφίας και βραβεύεται στις 15 Απριλίου τoυ ’95, στo Palais de Congres τoυ Παρισιού με τo «Prix Adami», βραβείο πoυ απονέμει κάθε χρόνο σε μεγάλους καλλιτέχνες η Ακαδημία Charles Cros.
Δημιουργεί το STUDIO ΝΕΦΕΛΗ και παρουσιάζει τα νέα της τραγούδια, φτιάχνοντας μια νέα ατμόσφαιρα καφεθεάτρου. Τη σκηνοθετεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Η νέα δισκογραφική της εταιρεία
Το 2000 ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος, το «Παράξενο φως», και ένας με επανεκτελέσεις σε απέριττες ενορχηστρώσεις, οι «Ψίθυροι» αποτελούν τις πρώτες παραγωγές της Εστίας, της εταιρείας που συστήνει η ίδια η Αλεξίου, μέσω της οποίας πρόκειται να εκδίδει τους δίσκους της από εδώ και πέρα.
Το 2003 ο δίσκος «Ως την άκρη του ουρανού σου» ξεπέρασε τις 160.000 πωλήσεις, έγινε τέσσερις φορές πλατινένιος και η Χάρις Αλεξίου αναδείχθηκε Best Selling Greek Artist για την περίοδο Αύγουστος 2003 – Αύγουστος 2004 από τα WORLD MUSIC AWARDS, έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της παγκόσμιας δισκογραφίας.
Με κόκκινο γάντι στο πλευρό των καθαριστριών
Πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί στο Σύνταγμα τον Ιούλιο του 2014 όταν η Χαρούλα Αλεξίου, φορώντας ένα κόκκινο γάντι για να δείξει την υποστήριξή της στις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ, στάθηκε αλληλέγγυα στο πλευρό τους δίνοντας μία συγκλονιστική συναυλία.
Η συναυλία ξεκίνησε με τη Χαρούλα Αλεξίου να δηλώνει από το μικρόφωνο ότι «απόψε είμαστε όλοι καθαρίστριες», ενώ οι καθαρίστριες φώναζαν «Χαρούλα έλα μαζί μας, η νίκη είναι δική μας».
Το «όχι» στα πολιτικά κόμματα και το μεγάλο «ναι» στα κοινωνικά κινήματα
Σε μία από τις πάμπολλες συνεντεύξεις που έχει χαρίσει στο κοινό, η Χαρούλα Αλεξίου αναφέρθηκε και στη σχέση διατηρεί με την πολιτική.
«Δεν εννοώ καθόλου να εμπλακώ στην πολιτική, είναι ένας χώρος που δεν μου ταιριάζει και εκ’ των προτέρων ξέρω δεν θα τα κατάφερνα, δεν θέλω να πω περισσότερα γι’ αυτό.
Όμως, σε κοινωνικά κινήματα, όπως αυτό που έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης, σε δραστηριότητες των πολιτών, εκεί θέλω να συμμετάσχω.
Και όχι σε πολιτικά σχήματα σε καμία περίπτωση…, όπως μου έγινε πρόταση και αρνήθηκα.
Ο πολίτης πρέπει να έχει λόγο, να ενεργεί για τον εαυτό του και για τον άλλον. Αλλά είναι διαφορετικό πράγμα η πολιτική από την κοινωνική δραστηριοποίηση και ευαισθητοποίηση γιατί ως άτομα αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε όλοι να έχουμε λόγο.
Έτσι κι αλλιώς μέσα από τη δουλειά μας και μέσα από τις συνεντεύξεις που δίνουμε, πολλές φορές μας δίνεται αυτό το βήμα να μιλήσουμε και να εκφράσουμε την γνώμη μας, να χαρακτηρίσουμε και να επικρίνουμε πολιτικές πράξεις».
Η σκληρή μάχη με τον καρκίνο
Το 2015 η Χαρούλα Αλεξίου σκόρπισε συγκίνηση όταν εξομολογήθηκε ότι έχει «παλέψει» με τον καρκίνο και ότι κατάφερε να βγει νικήτρια.
Ως ένα «τέρας» που κατάφερε να ξεπεράσει με το τραγούδι, είχε περιγράψει την ασθένειά τη σε συνέντευξή της.
«Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο εμείς οι επώνυμοι, είναι να μάθουμε να μην υποτιμάμε τους άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς, είτε είναι ο φόβος της απόρριψης είτε η αρρώστια.
Εγώ έπαθα καρκίνο. Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου… Ήμουν τυχερή, γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου, όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Η πρόληψη με έσωσε. Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ.
Όταν λοιπόν χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μια καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα. Αν όμως έχεις τον τίτλο του δυνατού… Σκεφτείτε πως όταν χειρουργήθηκα στον μαστό, καταδέχτηκα μόνο να αναβάλω την πρεμιέρα μου για μία βδομάδα. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να με πάρουν αγκαλιά και να πενθήσω. Αλλά είπα “όχι, δεν θα το αφήσω αυτό να με νικήσει, θα του δείξω εγώ».
Οι νέες ασχολίες της και οι παλιές που παραμένουν διαχρονικές
Το φθινόπωρο του 2012, επιστρέφει στη δισκογραφία με 14 καινούρια τραγούδια σε ανέκδοτους στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Το άλμπουμ ονομάζεται «Η Τρίπλα» και μουσική συνέθεσαν οι Βάσω Αλλαγιάννη, Πέτρος Βαγιόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος, Ορφέας Περίδης, Leon Y.Poliker και η ίδια η Χάρις Αλεξίου (διασκευή σε μουσική του Μάνου Λοΐζου). Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου.
Τον Φεβρουάριο του 2016 η Χάρις Αλεξίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι σε δικό της κείμενο, το «Χειρόγραφο» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στο Νέο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.
Οι σπουδαιότεροι καλλιτέχνες μιλούν για αυτή
Στη Γαλλία πολλοί την χαρακτήρισαν ως την Εντίθ Πιαφ, ενώ ο Μάνος Χατζιδάκις την είχε αποκαλέσει Μπάρμπαρα Στρέιζαντ της Ελλάδας.
«Θυμάμαι, σε μια από τις πρώτες ηχογραφήσεις της, όπως έβγαινα από το στούντιο της Columbia είδα τον Γρηγόρη Μπιθικώτση να κοντοστέκεται, να παρακολουθεί για λίγο την ερμηνεία της και να με ρωτάει. «Ποια είναι αυτή που τραγουδάει;» Όταν του ανέφερα το όνομα Χαρούλα Αλέξιου, με τη γνωστή θυμοσοφία που τον χαρακτήριζε συνέχισε: «Αυτή η φωνή, να ξέρεις, έχει στασίδι στην Εκκλησία», διηγείται ο Μάκης Μάτσας.
«Εσύ μασάς τη Μοσχολιού και τρως την Αλεξίου» είχε γράψει ο Νίκος Γκάτσος, τοποθετώντας τις δύο τραγουδίστριες στο βάθρο των θεοτήτων του ελληνικού τραγουδιού.
Παρακολουθήστε αποσπάσματα από συνεντεύξεις της:
*Την επόμενη Κυριακή αφιέρωμα στον Γιάννη Πάριο.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.