Η γωνιά στο σκέπαστρο της βεράντας τούς ανήκει ύστερα από τόσα χρόνια χρησικτησίας. Εννοούμε στη βεράντα του Γιώργου που περίμενε τα χελιδόνια κάθε άνοιξη και τα υπέμενε κάθε καλοκαίρι με τις κουτσουλιές
των μικρών τους να γαρνίρουν τις πλάκες έξω από την πόρτα του (γιατί οι νεοσσοί όταν μεγαλώσουν λίγο και αποκτήσουν οικολογική συνείδηση, βγάζουν έξω από τη φωλιά τα ποπουδάκια και κουτσουλάνε ακατάσχετα).
Χρειάστηκε πολλή ώρα υπομονής για να μας εμπιστευτούν με το φακό ετοιμοπόλεμο στο χέρι ώσπου να προσέλθουν στη φωλιά, ύστερα από επάλληλες αναγνωριστικές πτήσεις εκ του μακρόθεν. Και έτσι φωτογραφίσαμε τις κινήσεις τους: την πτήση εισόδου (δεύτερη φωτογραφία) και εξόδου (τρίτη φωτογραφία, με το φλουταρισμένο φτερουγίσματα), την κατόπτευση του χώρου (πρώτη φωτογραφία), το τάισμα (τέταρτη). Στην πέμπτη και τελευταία εικόνα της σειράς φαίνεται η αρχιτεκτονική της φωλιάς από κοντά. Της φωλιάς που θα παραμείνει εκεί, ανέγγιχτη, για να περιμένει τους ανοιξιάτικους επισκέπτες της και του χρόνου, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες χωρίς να είναι στην υποδοχή ο Γιώργος. Γιατί θα φτερουγίζει μαζί τους, αυτά στους ουρανούς, εκείνος στην αιωνιότητα.
(Αχ, βρε Γιώργο, πόσο σου άρεσε να διαβάζεις τα σχήματα λόγου που σου φαίνονταν, ή πραγματικά ήταν, ωραία. Θα τα λέμε με τον τρόπο μας, αγαπημένε).
των μικρών τους να γαρνίρουν τις πλάκες έξω από την πόρτα του (γιατί οι νεοσσοί όταν μεγαλώσουν λίγο και αποκτήσουν οικολογική συνείδηση, βγάζουν έξω από τη φωλιά τα ποπουδάκια και κουτσουλάνε ακατάσχετα).
Χρειάστηκε πολλή ώρα υπομονής για να μας εμπιστευτούν με το φακό ετοιμοπόλεμο στο χέρι ώσπου να προσέλθουν στη φωλιά, ύστερα από επάλληλες αναγνωριστικές πτήσεις εκ του μακρόθεν. Και έτσι φωτογραφίσαμε τις κινήσεις τους: την πτήση εισόδου (δεύτερη φωτογραφία) και εξόδου (τρίτη φωτογραφία, με το φλουταρισμένο φτερουγίσματα), την κατόπτευση του χώρου (πρώτη φωτογραφία), το τάισμα (τέταρτη). Στην πέμπτη και τελευταία εικόνα της σειράς φαίνεται η αρχιτεκτονική της φωλιάς από κοντά. Της φωλιάς που θα παραμείνει εκεί, ανέγγιχτη, για να περιμένει τους ανοιξιάτικους επισκέπτες της και του χρόνου, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες χωρίς να είναι στην υποδοχή ο Γιώργος. Γιατί θα φτερουγίζει μαζί τους, αυτά στους ουρανούς, εκείνος στην αιωνιότητα.
(Αχ, βρε Γιώργο, πόσο σου άρεσε να διαβάζεις τα σχήματα λόγου που σου φαίνονταν, ή πραγματικά ήταν, ωραία. Θα τα λέμε με τον τρόπο μας, αγαπημένε).
Πατήστε εδώ για να επισκεφτείτε το μπλογκ στη σελίδα του στο facebook
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.