ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ, Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΣ ΣΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Είτε συμφωνείς είτε ανήκεις στο μικρό ποσοστό εκείνων που διαφωνούν με το (τα) συλλαλητήριο(α) για το Μακεδονικό και τις γραφικότητες ορισμένων από τους πολλούς που μετείχαν, δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις, και πολύ περισσότερο να
δικαιολογήσεις, την περιορισμένη κάλυψη του θέματος από τη δημόσια τηλεόραση. Θα μπορούσες να πεις το ίδιο και για τα άλλα κανάλια, αλλά αυτά είναι ιδιωτικά και χορεύουν σε ρυθμούς θεαματικότητας, συμφερόντων κ.λπ. Ξέρουμε τι ρόλο έπαιξαν τα περισσότερα στην πληροφόρηση (βάλτε στη λέξη εισαγωγικά αν θέλετε, και όσα θέλετε) ενός κοινού που εύκολα χειραγωγείται και δύσκολα σηκώνεται από τη βαθουλωμένη πολυθρόνα του για να φωνάξει, επειδή του ψαλίδισαν, μια, δυο, πέντε φορές, τα οικονομικά του, αλλά εκσφενδονίζεται από τη θέση του σαν ελατήριο όταν ακούει κορώνες που κεντρίζουν το θυμικό του.
Όμως, η δημόσια τηλεόραση είναι εκεί για να διδάσκει ήθος και να δίνει μαθήματα δεοντολογίας σε ανεπίδεκτους μάθησης ανταγωνιστές. Άλλωστε εκείνη έχει τα μέσα, έχει και την οικονομική στήριξη για να το κάνει. Όπως παράγει εκπομπές εξαιρετικού ενδιαφέροντος και ελάχιστης τηλεθέασης (εκπομπές καταπληκτικές, όπως για παράδειγμα η Άγρια Ελλάδα) τις οποίες ουδείς ιδιώτης καναλάρχης θα τις εμπιστευόταν, έτσι πρέπει να παράγει και ενημέρωση χωρίς κοντόφθαλμες αντιλήψεις και πρακτικές εξυπηρέτησης.
Το συλλαλητήριο έπρεπε να καλυφθεί ζωντανά, αν όχι ολόκληρο τουλάχιστον σε ένα πολύ μεγάλο μέρος. Ήταν ένα γεγονός, ένα πολιτικό δεδομένο, μια κίνηση που δεν αφορούσε μια ελάχιστη πλειοψηφία, αλλά πολύ κόσμο. Ήταν μια ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, καλή ή κακή, που η δημόσια τηλεόραση δεν την έδωσε, ούτε καν από το κανάλι της πόλης στην οποία έγινε το συλλαλητήριο, την ΕΡΤ3. Αν τη μετέδιδε δεν είχε τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να της προσάψουν. Τώρα έδωσε δικαιώματα ακόμα και σε εκείνους που έχουν ελάχιστη σχέση με τη δεοντολογία και τη δημοκρατικότητα, να της αποδίδουν... ολοκληρωτικές τακτικές!
Το γεγονός ότι, όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωσή της (δείτε εδώ, στους Zoornalistas), έδωσε περισσότερο χρόνο στην κάλυψη του συλλαλητηρίου από όσο τα άλλα κανάλια, δεν τη δικαιολογεί –ούτε σημαίνει ότι ο χρόνος αυτός ήταν αρκετός. Τα άλλα είναι «άλλα», δεν είναι η Λυδία Λίθος για να μετρηθεί η ποσότητα και η ποιότητα της δημοσιογραφίας.
Ο υπαινιγμός στο δελτίο
Η δημόσια τηλεόραση φάνηκε να ενοχλείται από το συλλαλητήριο και αυτό είναι αδικαιολόγητο. Το διακρίναμε και σε ένα μικρό σημείο του ρεπορτάζ της που έπαιξε στο πρώτο κανάλι της, την ΕΡΤ1, και βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα της. Εκεί σε ένα περίπου πεντάλεπτο βίντεο, υπάρχει κάτι που σαν να ξέφυγε στη δημοσιογράφο που εκφωνεί, με φωνή οφ, το ρεπορτάζ. Ή κάτι που ήθελε να πει ακροθιγώς, χωρίς να το τονίσει, αλλά να το υπαινιχθεί:
«Το όνομα της γειτονικής FYROM –ανέφερε– βρέθηκε στο προσκήνιο και το 1992 σε ένα πραγματικά μεγάλο τότε συλλαλητήριο και με την παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών».
Προσέξατε τις τρεις λέξεις; «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΤΕ»! Σαν να «τη λέει» στους τωρινούς, σαν να αντιδικεί με όσους ισχυρίζονται ότι το συλλαλητήριο του 2018 είναι μεγάλο. Στο ίδιο βίντεο ακούγεται κάτι ακόμα, φευγαλέα και αυτό, που θα μπορούσε να εκληφθεί ως σπόντα:
«Ο μακαριστός μητροπολίτης Παντελεήμων και ο τότε δήμαρχος Θεσσαλονίκης έστειλαν ένα ενωτικό μήνυμα προς κάθε γωνιά της γης».
Ενώ τώρα, όπως ίσως ήθελε να εννοηθεί, αυτοί που μίλησαν δεν έστειλαν ενωτικό μήνυμα όπως οι τότε. Λάθος είναι η ερμηνεία;
Για να τα λέμε όλα
Πάντως, για να τα λέμε όλα, στο βραδινό δελτίο της Δευτέρας, η «ολοκληρωτικών» αντιλήψεων ΕΡΤ1, παρουσίασε, στην αρχή κιόλας, τις κατηγορίες σε βάρος της. Πρόβαλε ακόμα και το βίντεο από τις δηλώσεις της Μαρίας Σπυράκη στο στούντιο του ΣΚΑΪ.
Είτε συμφωνείς είτε ανήκεις στο μικρό ποσοστό εκείνων που διαφωνούν με το (τα) συλλαλητήριο(α) για το Μακεδονικό και τις γραφικότητες ορισμένων από τους πολλούς που μετείχαν, δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις, και πολύ περισσότερο να
δικαιολογήσεις, την περιορισμένη κάλυψη του θέματος από τη δημόσια τηλεόραση. Θα μπορούσες να πεις το ίδιο και για τα άλλα κανάλια, αλλά αυτά είναι ιδιωτικά και χορεύουν σε ρυθμούς θεαματικότητας, συμφερόντων κ.λπ. Ξέρουμε τι ρόλο έπαιξαν τα περισσότερα στην πληροφόρηση (βάλτε στη λέξη εισαγωγικά αν θέλετε, και όσα θέλετε) ενός κοινού που εύκολα χειραγωγείται και δύσκολα σηκώνεται από τη βαθουλωμένη πολυθρόνα του για να φωνάξει, επειδή του ψαλίδισαν, μια, δυο, πέντε φορές, τα οικονομικά του, αλλά εκσφενδονίζεται από τη θέση του σαν ελατήριο όταν ακούει κορώνες που κεντρίζουν το θυμικό του.
Όμως, η δημόσια τηλεόραση είναι εκεί για να διδάσκει ήθος και να δίνει μαθήματα δεοντολογίας σε ανεπίδεκτους μάθησης ανταγωνιστές. Άλλωστε εκείνη έχει τα μέσα, έχει και την οικονομική στήριξη για να το κάνει. Όπως παράγει εκπομπές εξαιρετικού ενδιαφέροντος και ελάχιστης τηλεθέασης (εκπομπές καταπληκτικές, όπως για παράδειγμα η Άγρια Ελλάδα) τις οποίες ουδείς ιδιώτης καναλάρχης θα τις εμπιστευόταν, έτσι πρέπει να παράγει και ενημέρωση χωρίς κοντόφθαλμες αντιλήψεις και πρακτικές εξυπηρέτησης.
Το συλλαλητήριο έπρεπε να καλυφθεί ζωντανά, αν όχι ολόκληρο τουλάχιστον σε ένα πολύ μεγάλο μέρος. Ήταν ένα γεγονός, ένα πολιτικό δεδομένο, μια κίνηση που δεν αφορούσε μια ελάχιστη πλειοψηφία, αλλά πολύ κόσμο. Ήταν μια ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, καλή ή κακή, που η δημόσια τηλεόραση δεν την έδωσε, ούτε καν από το κανάλι της πόλης στην οποία έγινε το συλλαλητήριο, την ΕΡΤ3. Αν τη μετέδιδε δεν είχε τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να της προσάψουν. Τώρα έδωσε δικαιώματα ακόμα και σε εκείνους που έχουν ελάχιστη σχέση με τη δεοντολογία και τη δημοκρατικότητα, να της αποδίδουν... ολοκληρωτικές τακτικές!
Το γεγονός ότι, όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωσή της (δείτε εδώ, στους Zoornalistas), έδωσε περισσότερο χρόνο στην κάλυψη του συλλαλητηρίου από όσο τα άλλα κανάλια, δεν τη δικαιολογεί –ούτε σημαίνει ότι ο χρόνος αυτός ήταν αρκετός. Τα άλλα είναι «άλλα», δεν είναι η Λυδία Λίθος για να μετρηθεί η ποσότητα και η ποιότητα της δημοσιογραφίας.
Ο υπαινιγμός στο δελτίο
Η δημόσια τηλεόραση φάνηκε να ενοχλείται από το συλλαλητήριο και αυτό είναι αδικαιολόγητο. Το διακρίναμε και σε ένα μικρό σημείο του ρεπορτάζ της που έπαιξε στο πρώτο κανάλι της, την ΕΡΤ1, και βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα της. Εκεί σε ένα περίπου πεντάλεπτο βίντεο, υπάρχει κάτι που σαν να ξέφυγε στη δημοσιογράφο που εκφωνεί, με φωνή οφ, το ρεπορτάζ. Ή κάτι που ήθελε να πει ακροθιγώς, χωρίς να το τονίσει, αλλά να το υπαινιχθεί:
«Το όνομα της γειτονικής FYROM –ανέφερε– βρέθηκε στο προσκήνιο και το 1992 σε ένα πραγματικά μεγάλο τότε συλλαλητήριο και με την παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών».
Προσέξατε τις τρεις λέξεις; «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΤΕ»! Σαν να «τη λέει» στους τωρινούς, σαν να αντιδικεί με όσους ισχυρίζονται ότι το συλλαλητήριο του 2018 είναι μεγάλο. Στο ίδιο βίντεο ακούγεται κάτι ακόμα, φευγαλέα και αυτό, που θα μπορούσε να εκληφθεί ως σπόντα:
«Ο μακαριστός μητροπολίτης Παντελεήμων και ο τότε δήμαρχος Θεσσαλονίκης έστειλαν ένα ενωτικό μήνυμα προς κάθε γωνιά της γης».
Ενώ τώρα, όπως ίσως ήθελε να εννοηθεί, αυτοί που μίλησαν δεν έστειλαν ενωτικό μήνυμα όπως οι τότε. Λάθος είναι η ερμηνεία;
Για να τα λέμε όλα
Πάντως, για να τα λέμε όλα, στο βραδινό δελτίο της Δευτέρας, η «ολοκληρωτικών» αντιλήψεων ΕΡΤ1, παρουσίασε, στην αρχή κιόλας, τις κατηγορίες σε βάρος της. Πρόβαλε ακόμα και το βίντεο από τις δηλώσεις της Μαρίας Σπυράκη στο στούντιο του ΣΚΑΪ.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.