Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον Λιάγκα. Ούτε στον Παπανώτα. Οι άνθρωποι είναι γνωστοί. Έχουν διαγράψει μια συνεπή πορεία εμετού στην ελληνική τηλεόραση. Απευθύνονται στα
χαμηλότερα ένστικτα, συνεπώς χρησιμοποιούν τα χαμηλότερα μέσα. Φτηνά αστεία, κίτρινα υπονοούμενα, ακατάσχετο κουτσομπολιό, μια φωνακλάδικη υστερία που την νομίζουν χιούμορ, πορδολογία και αέρα κοπανιστό.
Σε μια κανονική χώρα, θα είχαν την εκπομπή τους σε κάποιο λούμπεν μέσο, και θα έκαναν τη δουλίτσα τους, χωρίς να τους δίνει κανείς σημασία. «Το είπε ο Λιάγκας... Ε, και;!»
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι τους δίνει εκπομπή ο Σκάι - και δεν μπορείς πια να τους αγνοήσεις. Ένα δημοφιλές κανάλι, πού από τη μια κόπτεται (υπερβολικά) για την πολιτική κάθαρση του τόπου, από την άλλη ευχαρίστως ταΐζει με σκουπίδια τους θεατές του το μεσημέρι ― ό,τι κάτσει δηλαδή, είμαι σχιζοφρενής κι αυτοσχεδιάζω υπέροχα.
Ανέκαθεν ο Σκάι είχε, ως προς την ποιότητα, πρόθυμο πνεύμα και σάρκα ασθενή.
Μετά από μια σύντομη περίοδο αυστηρότητας (και χλιαρότητας) που έφερε χαμηλά νούμερα, πέρασε ένα υπαρξιακό ζόρι στο όρος των ελαιών, ενώ στα χωράφια άλλοι κοιμόντουσαν κι άλλοι νυστάζανε. Η ποιότητα θέλει πολύ χρόνο, πολύ χρήμα και εξίσου ποιοτικό περιβάλλον. Ο Σκάι δεν διέθεσε κανένα από τα τρία. Άρχισε να αλληθωρίζει προς τις εύκολες λύσεις ― το πρωί καθηγήτρια, το βράδυ μπουζουξού― μέχρι που το τερμάτισε. Ποντάρισε στη συνήθη φτήνεια ― όπως (σχεδόν) όλοι (...)
** Απόσπασμα από άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στο lifo.gr. Τίτλος του «Ο Παπανώτας και ο Σκάι είναι ο εαυτός τους. Ο Σκάι;» Ολόκληρο το άρθρο εδώ
χαμηλότερα ένστικτα, συνεπώς χρησιμοποιούν τα χαμηλότερα μέσα. Φτηνά αστεία, κίτρινα υπονοούμενα, ακατάσχετο κουτσομπολιό, μια φωνακλάδικη υστερία που την νομίζουν χιούμορ, πορδολογία και αέρα κοπανιστό.
Σε μια κανονική χώρα, θα είχαν την εκπομπή τους σε κάποιο λούμπεν μέσο, και θα έκαναν τη δουλίτσα τους, χωρίς να τους δίνει κανείς σημασία. «Το είπε ο Λιάγκας... Ε, και;!»
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι τους δίνει εκπομπή ο Σκάι - και δεν μπορείς πια να τους αγνοήσεις. Ένα δημοφιλές κανάλι, πού από τη μια κόπτεται (υπερβολικά) για την πολιτική κάθαρση του τόπου, από την άλλη ευχαρίστως ταΐζει με σκουπίδια τους θεατές του το μεσημέρι ― ό,τι κάτσει δηλαδή, είμαι σχιζοφρενής κι αυτοσχεδιάζω υπέροχα.
Ανέκαθεν ο Σκάι είχε, ως προς την ποιότητα, πρόθυμο πνεύμα και σάρκα ασθενή.
Μετά από μια σύντομη περίοδο αυστηρότητας (και χλιαρότητας) που έφερε χαμηλά νούμερα, πέρασε ένα υπαρξιακό ζόρι στο όρος των ελαιών, ενώ στα χωράφια άλλοι κοιμόντουσαν κι άλλοι νυστάζανε. Η ποιότητα θέλει πολύ χρόνο, πολύ χρήμα και εξίσου ποιοτικό περιβάλλον. Ο Σκάι δεν διέθεσε κανένα από τα τρία. Άρχισε να αλληθωρίζει προς τις εύκολες λύσεις ― το πρωί καθηγήτρια, το βράδυ μπουζουξού― μέχρι που το τερμάτισε. Ποντάρισε στη συνήθη φτήνεια ― όπως (σχεδόν) όλοι (...)
** Απόσπασμα από άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στο lifo.gr. Τίτλος του «Ο Παπανώτας και ο Σκάι είναι ο εαυτός τους. Ο Σκάι;» Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.