ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΔΥΟ ΡΟΛΟΙ, ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Η ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ
Κοντά πέντε δεκαετίες από τον θάνατό της, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου εξακολουθεί να τραγουδιέται, να συζητιέται και να εμπνέει. Η εξιστόρηση της ζωή της είχε δώσει άφθονο ποιοτικό υλικό στον Πέτρο Ζούλα και στη Νένα Μεντή για να κάνουν μια πολύ μεγάλη επιτυχία, μια θαυμάσια θεατρική
παράσταση που παίχθηκε πολλά χρόνια –έξι, επτά; δεν το ξέρω. Προσωπικά τη συγκαταλέγω ανάμεσα στις τρεις κορυφαίες από όσες έχω παρακολουθήσει στις δεκαετίες της ζωής μου. Η ίδια ζωή, η ζωή της μεγάλης αντισυμβατικής στιχουργού, της λαϊκής ποιήτριας, έδωσε την ευκαιρία στον Άγγελο Φραντζή (σκηνοθεσία) και στην Κατερίνα Μπέη (σενάριο) να χτίσουν μια πολύ καλή ελληνική ταινία που, κατά πώς φαίνεται, θα γίνει και σημαντική εμπορική επιτυχία.
Η Ευτυχία καταφέρνει με σχετικά μικρό προϋπολογισμό να είναι μια αξιοπρεπής, τίμια, καθαρή αφηγηματικά ταινία που σπρώχνει τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο μπροστά, δεν τον περνάει (και τον καίει) μέσα από σημειολογικές θολούρες και πειραματισμούς όπως είναι ένα μεγάλο μέρος της νεότερης ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής που κρατάει τον κοινό μακριά από την αίθουσα. Ο Φραντζής μέσα σε δύο ώρες χωράει μια ζωή πολυτάραχη. Στην κινηματογραφική αφήγηση υπάρχουν, ξεριζωμός από τη Μικρασία (με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνέπεια, τηρουμένων των οικονομικών δυνατοτήτων, δίνονται οι σκηνές των διωγμών, του ταξιδιού και της άφιξης), πάθη, έρωτες, εποχή, θεατρικά μπουλούκια και νύξεις από τους χαρακτήρες υπαρκτών μύθων της μουσικής ιστορίας: Χατζιδάκις, Τσιτσάνης, Χιώτης, Καλδάρας, Μπέλλου, αλλά και πρόσωπα της θεατρικής σκηνής.
Η κινηματογραφική Ευτυχία σφύζει από υποκριτικό ταλέντο. Έξοχος ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης στο ρόλο του βιβλιόφιλου, φιλομαθή, πράου, ανεκτικού χωροφύλακα Γιώργου Παπαγιαννόπουλου (υπήρχαν τέτοιοι χωροφύλακες;), θαυμάσιος ο Θάνος Τοκάκης ως Λουκάς σε ένα ρόλο που ενέχει τον κίνδυνο της ελαφρότητας και της γελοιοποίησης (είναι ο «απόβλητος» που πήρε κοντά της η Παπαγιαννοπούλου και έγινε μέλος της οικογένειάς της σε όλη της τη ζωή), το ίδιο εξαιρετικοί, σε μικρούς ή μεσαίους ρόλους, οι Ντίνα Μιχαηλίδου, Ευαγγελία Συριοπούλου, Παύλος Ορκόπουλος, Λέλα Μπακλέση, Αντώνης Λουδάρος κ.ά.
Αλλά στην ταινία λάμπουν και σπιθίζουν με το ταλέντο τους οι δύο Ευτυχίες:
** Η Κάτια Γκουλιώνη στη νεανική ηλικία τής στιχουργού, βγάζει ένα καταπληκτικό ρόλο και αναδεικνύει τη μεγάλη καρδιά της ποιήτριας, το καταστροφικό πάθος της για τη χαρτοπαιξία, το ζέον ταλέντο της που γεννάει αδιάκοπα στίχους και τους ακούμε στην ταινία ως μεγάλες πλέον επιτυχίες. Η Γκουλιώνη κεντάει τον ρόλο με μικρές λεπτομέρειες, ακόμα και με μια σχεδόν αδιόρατη κύφωση στους ώμους.
** Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ενσαρκώνει την Ευτυχία των ώριμων χρόνων, φτασμένη πια, καταξιωμένη, γεμάτη από οδυνηρές στιγμές της ζωής –αφού είχε χάσει μάνα, παιδί, σύζυγο. Μεγαλειώδης ερμηνεία από μια σπουδαία ηθοποιό, που ήδη έχει κερδίσει θέση στο Πάνθεον των Μεγάλων της σκηνής και της οθόνης. Η Καρυοφυλλιά απέδειξε και με την Ευτυχία ότι δεν είναι απλώς μια ξεχωριστή ηθοποιός, είναι ένα καλλιτεχνικό κεφάλαιο για τη χώρα, και έτσι θα μείνει στην ιστορία, πλάι σε θεότητες της ελληνικής σκηνής και της οθόνης.
Η Ευτυχία είναι μια ταινία από αφηγηματική άποψη «γάργαρο νερό». Κυλάει, συγκινεί χωρίς να καταφεύγει σε τέχνασμα. Έχει, βέβαια, κάποιες πρόχειρες λύσεις στην αφήγηση, που μπορεί να οφείλονται στις γονιδιακές κινηματογραφικές μας καταβολές (λόγου χάρη θάνατοι με την τελευταία πνοή να βγαίνει μπροστά στον φακό, και το κεφάλι να γέρνει στο πλάι, αφού έχει προηγηθεί ολόκληρο αποχαιρετιστήριο λογύδριο του/της ετοιμοθάνατου/της) ή προσπάθεια να αποδοθούν εξωτερικά γνωρίσματα γνωστών χαρακτήρων με μιμήσεις (Ρένα Βλαχοπούλου, Φραγκίσκος Μανέλης) που τους μετατρέπουν σε καρικατούρες.
Εν τέλει, η Ευτυχία –χωρίς να φτάνει στο αριστουργηματικό επίπεδο της αντίστοιχης θεατρικής Ευτυχίας– είναι μια ταινία που θα μείνει• και που αξίζει να τη δεις, τουλάχιστον μία φορά!
Διον. Βραϊμάκης
(Η σελίδα του Harddog στο facebook είναι εδώ για «Μου αρέσει», αν φυσικά σας αρέσει, ή για «Ακολουθήστε»)
Κοντά πέντε δεκαετίες από τον θάνατό της, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου εξακολουθεί να τραγουδιέται, να συζητιέται και να εμπνέει. Η εξιστόρηση της ζωή της είχε δώσει άφθονο ποιοτικό υλικό στον Πέτρο Ζούλα και στη Νένα Μεντή για να κάνουν μια πολύ μεγάλη επιτυχία, μια θαυμάσια θεατρική
παράσταση που παίχθηκε πολλά χρόνια –έξι, επτά; δεν το ξέρω. Προσωπικά τη συγκαταλέγω ανάμεσα στις τρεις κορυφαίες από όσες έχω παρακολουθήσει στις δεκαετίες της ζωής μου. Η ίδια ζωή, η ζωή της μεγάλης αντισυμβατικής στιχουργού, της λαϊκής ποιήτριας, έδωσε την ευκαιρία στον Άγγελο Φραντζή (σκηνοθεσία) και στην Κατερίνα Μπέη (σενάριο) να χτίσουν μια πολύ καλή ελληνική ταινία που, κατά πώς φαίνεται, θα γίνει και σημαντική εμπορική επιτυχία.
Η Ευτυχία καταφέρνει με σχετικά μικρό προϋπολογισμό να είναι μια αξιοπρεπής, τίμια, καθαρή αφηγηματικά ταινία που σπρώχνει τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο μπροστά, δεν τον περνάει (και τον καίει) μέσα από σημειολογικές θολούρες και πειραματισμούς όπως είναι ένα μεγάλο μέρος της νεότερης ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής που κρατάει τον κοινό μακριά από την αίθουσα. Ο Φραντζής μέσα σε δύο ώρες χωράει μια ζωή πολυτάραχη. Στην κινηματογραφική αφήγηση υπάρχουν, ξεριζωμός από τη Μικρασία (με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνέπεια, τηρουμένων των οικονομικών δυνατοτήτων, δίνονται οι σκηνές των διωγμών, του ταξιδιού και της άφιξης), πάθη, έρωτες, εποχή, θεατρικά μπουλούκια και νύξεις από τους χαρακτήρες υπαρκτών μύθων της μουσικής ιστορίας: Χατζιδάκις, Τσιτσάνης, Χιώτης, Καλδάρας, Μπέλλου, αλλά και πρόσωπα της θεατρικής σκηνής.
Η κινηματογραφική Ευτυχία σφύζει από υποκριτικό ταλέντο. Έξοχος ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης στο ρόλο του βιβλιόφιλου, φιλομαθή, πράου, ανεκτικού χωροφύλακα Γιώργου Παπαγιαννόπουλου (υπήρχαν τέτοιοι χωροφύλακες;), θαυμάσιος ο Θάνος Τοκάκης ως Λουκάς σε ένα ρόλο που ενέχει τον κίνδυνο της ελαφρότητας και της γελοιοποίησης (είναι ο «απόβλητος» που πήρε κοντά της η Παπαγιαννοπούλου και έγινε μέλος της οικογένειάς της σε όλη της τη ζωή), το ίδιο εξαιρετικοί, σε μικρούς ή μεσαίους ρόλους, οι Ντίνα Μιχαηλίδου, Ευαγγελία Συριοπούλου, Παύλος Ορκόπουλος, Λέλα Μπακλέση, Αντώνης Λουδάρος κ.ά.
Αλλά στην ταινία λάμπουν και σπιθίζουν με το ταλέντο τους οι δύο Ευτυχίες:
** Η Κάτια Γκουλιώνη στη νεανική ηλικία τής στιχουργού, βγάζει ένα καταπληκτικό ρόλο και αναδεικνύει τη μεγάλη καρδιά της ποιήτριας, το καταστροφικό πάθος της για τη χαρτοπαιξία, το ζέον ταλέντο της που γεννάει αδιάκοπα στίχους και τους ακούμε στην ταινία ως μεγάλες πλέον επιτυχίες. Η Γκουλιώνη κεντάει τον ρόλο με μικρές λεπτομέρειες, ακόμα και με μια σχεδόν αδιόρατη κύφωση στους ώμους.
** Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ενσαρκώνει την Ευτυχία των ώριμων χρόνων, φτασμένη πια, καταξιωμένη, γεμάτη από οδυνηρές στιγμές της ζωής –αφού είχε χάσει μάνα, παιδί, σύζυγο. Μεγαλειώδης ερμηνεία από μια σπουδαία ηθοποιό, που ήδη έχει κερδίσει θέση στο Πάνθεον των Μεγάλων της σκηνής και της οθόνης. Η Καρυοφυλλιά απέδειξε και με την Ευτυχία ότι δεν είναι απλώς μια ξεχωριστή ηθοποιός, είναι ένα καλλιτεχνικό κεφάλαιο για τη χώρα, και έτσι θα μείνει στην ιστορία, πλάι σε θεότητες της ελληνικής σκηνής και της οθόνης.
Η Ευτυχία είναι μια ταινία από αφηγηματική άποψη «γάργαρο νερό». Κυλάει, συγκινεί χωρίς να καταφεύγει σε τέχνασμα. Έχει, βέβαια, κάποιες πρόχειρες λύσεις στην αφήγηση, που μπορεί να οφείλονται στις γονιδιακές κινηματογραφικές μας καταβολές (λόγου χάρη θάνατοι με την τελευταία πνοή να βγαίνει μπροστά στον φακό, και το κεφάλι να γέρνει στο πλάι, αφού έχει προηγηθεί ολόκληρο αποχαιρετιστήριο λογύδριο του/της ετοιμοθάνατου/της) ή προσπάθεια να αποδοθούν εξωτερικά γνωρίσματα γνωστών χαρακτήρων με μιμήσεις (Ρένα Βλαχοπούλου, Φραγκίσκος Μανέλης) που τους μετατρέπουν σε καρικατούρες.
Εν τέλει, η Ευτυχία –χωρίς να φτάνει στο αριστουργηματικό επίπεδο της αντίστοιχης θεατρικής Ευτυχίας– είναι μια ταινία που θα μείνει• και που αξίζει να τη δεις, τουλάχιστον μία φορά!
Διον. Βραϊμάκης
(Η σελίδα του Harddog στο facebook είναι εδώ για «Μου αρέσει», αν φυσικά σας αρέσει, ή για «Ακολουθήστε»)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.