Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΣΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ «ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ»
Παρακολουθώ αυτή την βρωμερή ιστορία με την ειδεχθή δολοφονία της άτυχης φοιτήτριας στην Ρόδο. Με δέος ακούω τις απόψεις σχετικά με τον ξυλοδαρμό του φερομένου ως εκ των δραστών του τρομερού αυτού
εγκλήματος μέσα στην φυλακή. Χθες, στην καφετέρια όπου απολαμβάνω τον πρωινό καφέ, «έπεσαν πάνω μου» πολλοί φίλοι και θαμώνες, για να μου πουν «να γράψω στην εφημερίδα ότι καλά του κάνανε».
Άλλοι πάλι, με παρότρυναν να γράψω ότι «έπρεπε να τον αφήσουν δεμένο στον κόσμο που είχε μαζευτεί έξω από τα δικαστήρια».
Φρίκη, από την ακραία κατάσταση στην οποία έχουμε φθάσει πλέον...
Τι γίνεται, παιδιά; Έχουμε πάρει χαμπάρι προς τα πού οδηγείται η κοινωνία; Θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στα λιντσαρίσματα ή να πάμε μπροστά και να γίνουμε (κάποια στιγμή) μια χώρα με νομικό και ποινικό πολιτισμό;
Τι στην ευχή κάνουμε, αδέρφια; Και πώς μπορεί να παραμένουν χωρίς μια παρέμβαση από τα αρμόδια όργανα (ΕΣΡ-δημοσιογραφικές ενώσεις) τα κανάλια τα οποία μετέδωσαν εικόνες οι οποίες προσβάλλουν τόσο την άτυχη κοπέλα, την οικογένειά της, αλλά και το κοινό περί δικαίου (και αισθητικής) αίσθημα;
Και μετά απορούμε για την φθορά την οποία υφίσταται το δημοσιογραφικό επάγγελμα;
Ποιο νόημα είχε, αλήθεια, η μετάδοση της εικόνας εκείνης, με το σώμα της αγρίως δολοφονημένης κοπέλας ;
Ποιό νόημα είχε η μετάδοση (με αναγραφή των διαλόγων) χυδαίων φράσεων και εκφράσεων από όσα (φέρεται ότι) διαμείφθηκαν κατά την διάρκεια του βασανισμού του θύματος από τα καθάρματα που την σκότωσαν;
Αλλά τι να περιμένει κανείς από κανάλια, εφημερίδες, σάιτ και ό,τι άλλο μπορεί σήμερα να αποκληθεί «δημοσιογραφικό όργανο» όταν η διεύθυνση και η λειτουργία τους εκχωρείται σε πρόσωπα που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που αποκαλείται «δεοντολογία» και «άγραφοι Νόμοι» περί του πώς ασκείται η δημοσιογραφία;
Τί να περιμένει κανείς όταν χρίζονται «διευθυντές», «αρχισυντάκτες» και «υπεύθυνοι» άτομα των οποίων το μόνο προσόν είναι «δικός μας», «φίλος του κόμματος», «φίλος του κολλητού του εκδότη που είναι φίλος του κόμματος»;
Για να πάω στο γραφείο μου και να γράψω το ρεπορτάζ, νεαρός ρεπόρτερ, στην «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου, περνούσα από τα γραφεία των: Κωνσταντίνου Καλλιγά, Ντίνου Τσαλόγλου, Ανδρέα Φραγκιά, Μίμη Παπαναγιώτου, Στάμου Ζούλα και άλλων «Ιερών τράτων» της δημοσιογραφίας.
Εκείνους σκεπτόμουν και σκέπτομαι ακόμη όταν κάθομαι να γράψω.
Διασταύρωνα πάντα την είδηση, είχα πάντα λεξικό δίπλα μου για να μην μου ξεφύγει κανένα λάθος και, κυρίως, σεβόμουν τα πρόσωπα με τα οποία έπρεπε να ασχοληθώ και να τα αναφέρω στο κείμενό μου.
Δυστυχώς, σήμερα τα πάντα είναι χρήμα. Δεν περιγράφω άλλο...
Δημήτρης Καπράνος
(Ανάρτηση στο fb του συνάδελφου, και φίλου από τα παλιά. Ο τίτλος που έδωσε ο ίδιος είναι «Δεν περιγράφω άλλο)Ακολουθήσετε το μπλογκ στη σελίδα του στο faceboook, δηλώστε το αν σας αρέσει i
Παρακολουθώ αυτή την βρωμερή ιστορία με την ειδεχθή δολοφονία της άτυχης φοιτήτριας στην Ρόδο. Με δέος ακούω τις απόψεις σχετικά με τον ξυλοδαρμό του φερομένου ως εκ των δραστών του τρομερού αυτού
εγκλήματος μέσα στην φυλακή. Χθες, στην καφετέρια όπου απολαμβάνω τον πρωινό καφέ, «έπεσαν πάνω μου» πολλοί φίλοι και θαμώνες, για να μου πουν «να γράψω στην εφημερίδα ότι καλά του κάνανε».
Άλλοι πάλι, με παρότρυναν να γράψω ότι «έπρεπε να τον αφήσουν δεμένο στον κόσμο που είχε μαζευτεί έξω από τα δικαστήρια».
Φρίκη, από την ακραία κατάσταση στην οποία έχουμε φθάσει πλέον...
Τι γίνεται, παιδιά; Έχουμε πάρει χαμπάρι προς τα πού οδηγείται η κοινωνία; Θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στα λιντσαρίσματα ή να πάμε μπροστά και να γίνουμε (κάποια στιγμή) μια χώρα με νομικό και ποινικό πολιτισμό;
Τι στην ευχή κάνουμε, αδέρφια; Και πώς μπορεί να παραμένουν χωρίς μια παρέμβαση από τα αρμόδια όργανα (ΕΣΡ-δημοσιογραφικές ενώσεις) τα κανάλια τα οποία μετέδωσαν εικόνες οι οποίες προσβάλλουν τόσο την άτυχη κοπέλα, την οικογένειά της, αλλά και το κοινό περί δικαίου (και αισθητικής) αίσθημα;
Και μετά απορούμε για την φθορά την οποία υφίσταται το δημοσιογραφικό επάγγελμα;
Ποιο νόημα είχε, αλήθεια, η μετάδοση της εικόνας εκείνης, με το σώμα της αγρίως δολοφονημένης κοπέλας ;
Ποιό νόημα είχε η μετάδοση (με αναγραφή των διαλόγων) χυδαίων φράσεων και εκφράσεων από όσα (φέρεται ότι) διαμείφθηκαν κατά την διάρκεια του βασανισμού του θύματος από τα καθάρματα που την σκότωσαν;
Αλλά τι να περιμένει κανείς από κανάλια, εφημερίδες, σάιτ και ό,τι άλλο μπορεί σήμερα να αποκληθεί «δημοσιογραφικό όργανο» όταν η διεύθυνση και η λειτουργία τους εκχωρείται σε πρόσωπα που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που αποκαλείται «δεοντολογία» και «άγραφοι Νόμοι» περί του πώς ασκείται η δημοσιογραφία;
Τί να περιμένει κανείς όταν χρίζονται «διευθυντές», «αρχισυντάκτες» και «υπεύθυνοι» άτομα των οποίων το μόνο προσόν είναι «δικός μας», «φίλος του κόμματος», «φίλος του κολλητού του εκδότη που είναι φίλος του κόμματος»;
Για να πάω στο γραφείο μου και να γράψω το ρεπορτάζ, νεαρός ρεπόρτερ, στην «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου, περνούσα από τα γραφεία των: Κωνσταντίνου Καλλιγά, Ντίνου Τσαλόγλου, Ανδρέα Φραγκιά, Μίμη Παπαναγιώτου, Στάμου Ζούλα και άλλων «Ιερών τράτων» της δημοσιογραφίας.
Εκείνους σκεπτόμουν και σκέπτομαι ακόμη όταν κάθομαι να γράψω.
Διασταύρωνα πάντα την είδηση, είχα πάντα λεξικό δίπλα μου για να μην μου ξεφύγει κανένα λάθος και, κυρίως, σεβόμουν τα πρόσωπα με τα οποία έπρεπε να ασχοληθώ και να τα αναφέρω στο κείμενό μου.
Δυστυχώς, σήμερα τα πάντα είναι χρήμα. Δεν περιγράφω άλλο...
Δημήτρης Καπράνος
(Ανάρτηση στο fb του συνάδελφου, και φίλου από τα παλιά. Ο τίτλος που έδωσε ο ίδιος είναι «Δεν περιγράφω άλλο)Ακολουθήσετε το μπλογκ στη σελίδα του στο faceboook, δηλώστε το αν σας αρέσει i
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.