Κινείται με τα πόδια και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, διαβάζει βιβλία για ν’ «αποφορτιστεί», χαρακτηρίζει ως πολύ σοβαρό πρόβλημα τα fake news, γούρι δεν έχει αλλά κρατούσε την ανάσα του μην τυχόν κι ακούσει «καλή επιτυχία» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θέλει να δώσει ένα άλλο πρόσωπο στην Αθήνα και ζητά από τα παιδιά που έχουν δικαίωμα ψήφου να πάνε στην κάλπη.
Ο Νάσος Ηλιόπουλος, υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων και επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει μια διαφορετική συνέντευξη στο altsantiri.gr, λίγο πριν την ολοκλήρωση της προεκλογικής περιόδου, εμβόλιμη στο γεμάτο πρόγραμμά του.
- Τελειώνει η προεκλογική περίοδος. Σε τι φάση είσαι;
«Μια χαρά είμαστε, αλλά δεν τελειώνει ακόμη, δηλαδή τώρα τελειώνει η πρώτη Κυριακή, έχουμε και τη δεύτερη. Άρα εγώ δεν σκέφτομαι μέχρι την Κυριακή, εγώ σκέφτομαι μέχρι την άλλη Κυριακή».
- Άλλες δυο εβδομάδες λοιπόν. Από ύπνο πώς πάμε;
«Εντάξει, μια χαρά. Ξέρεις τι, είναι πολύ ωραίο γιατί όταν πηγαίνεις στη γειτονιά, μιλάς με τον κόσμο και παίρνεις καλό κλίμα, αυτό σου δίνει αντικειμενικά κουράγιο.
Και επίσης ότι βλέπεις παντού ότι υπάρχει κόσμος που ρε συ την πονάει αυτή την πόλη. Δηλαδή, θέλει να κάνει πράγματα και άρα σκέφτεσαι ότι και την επόμενη μέρα δηλαδή αν αναλάβεις ότι θα έχεις ανθρώπους να δουλέψεις μαζί, ανθρώπους στις γειτονιές, ανθρώπους που τους νοιάζει τι θα γίνει εκεί. Άρα μια χαρά, αισιοδοξία».
- Το βράδυ πώς αποφορτίζεσαι μετά από μια έντονη μέρα; Φαντάζομαι οι τελευταίες μέρες, τώρα, θα είναι πιο δύσκολες.
«Ναι, καλά ειδικά οι τελευταίες μέρες είναι λίγο τρελοκομείο. Λίγο διάβασμα, το διάβασμα πάντα με βοηθάει λίγο να ηρεμήσω. Δηλαδή κάποιο βιβλίο, λίγο εφημερίδα».
- Τελευταίο βιβλίο που διάβασες;
«Τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το «Λόγω Λαοκρατίας» που είναι ένα πολύ ωραίο ιστορικό βιβλίο για ένα ιστορικό στέλεχος της ελληνικής Αριστεράς που είναι τώρα η Λαοκρατία ήταν και καθηγήτρια στους Αμπελοκήπους, ήταν καθηγήτρια και του Αλέξη Τσίπρα στο Λύκειο.
Ένας καταπληκτικός άνθρωπος που κιόλας το βιβλίο είναι λίγο η ιστορία της ζωής της με έναν τρόπο που είναι και η ιστορία της ελληνικής Αριστεράς και είναι πολύ όμορφο γιατί είναι σαν να έχεις βγει για ένα κρασί με αυτό τον άνθρωπο και να σου διηγείται οπότε ήταν πολύ καλό ανάγνωσμα».
- Νάσο, με το ποδόσφαιρο ασχολείσαι καθόλου; Παρακολουθείς;
«Εντάξει, λίγα πράγματα, δεν θέλω να λέω ψέματα. Δηλαδή είμαι ΑΕΚ, αλλά πηγαίνω γήπεδο που και που λόγω παρέας. Έχω έναν κολλητό που με τραβάει μερικές φορές αλλά μέχρι εκεί».
- Θυμάσαι το τελευταίο ματς που είδες από το γήπεδο;
«Δεν θυμάμαι ρε συ, πέρυσι είχα πάει σε κάποια ματς με έναν κολλητό, τον Πέτρο, φέτος δεν είχα προλάβει να πάω να δω ματς. Δηλαδή, είχαμε πει να πάμε να δούμε διάφορα παιχνίδια αλλά όλο κάτι συνέβαινε, λίγο με τη δουλειά, λίγο με τις υποχρεώσεις και δεν ήταν εύκολη η κατάσταση».
- Πες μου λίγο, για το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ποια είναι η θέση της «Ανοιχτής Πόλης»;
«Πρώτα από όλα πρέπει να πούμε το εξής. Δεν θεωρούμε ότι οι πόλεις είναι μουσεία. Δηλαδή αυτή η λογική ότι τα γήπεδα πρέπει να είναι κάπου έξω από την πόλη, κάπου στα χαμένα κλπ. Οι πόλεις είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Και ειδικά όταν μιλάς για την Αθήνα ο Παναθηναϊκός είναι κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης. Δεν γίνεται να μην έχει γήπεδο ο Παναθηναϊκός.
Από εκεί και πέρα τα τελευταία χρόνια έχει μπλέξει αρκετά η ιστορία και αυτή τη στιγμή και από τη μεριά του Ερασιτέχνη υπάρχουν διάφορα projects ανοιχτά. Εμείς λέμε ότι πρώτον ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει γήπεδο και να είναι ένα γήπεδο που να αντιστοιχεί στον Παναθηναϊκό δηλαδή, δεν είναι θέμα αυτό.
Δεύτερον πρέπει ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει μέσα από μια θεσμική συνεργασία του Δήμου με τον Ερασιτέχνη. Δηλαδή δεν μπορεί να σχεδιάσει ο Δήμος και η πολιτεία κόντρα στον Ερασιτέχνη ή ερήμην του Ερασιτέχνη».
- Το πρωί όταν ξυπνάς, Νάσο, ποια εφημερίδα επιλέγεις να διαβάσεις;
«Είμαι συνδρομητής στην ΑΥΓΗ. Ξέρω ότι είναι λίγο παραδοσιακή απάντηση, αλλά την αγαπάω αυτή την εφημερίδα και τη διαβάζω από την πρώτη στιγμή που είχα οργανωθεί και διαβάζω και την Εφημερίδα των Συντακτών. Αυτές είναι οι δύο ας πούμε καθημερινές μου συνήθειες.
Από εκεί και πέρα ανάλογα με την επικαιρότητα ξέρεις μπορεί να πάρω και κάποια άλλη εφημερίδα να ρίξω μια ματιά ή εντάξει Κυριακή παίρνεις λίγο παραπάνω φύλλα γιατί είμαι λίγο εφημεριδάς, δηλαδή μου αρέσει το χαρτί. Το προτιμώ πολύ περισσότερο από το Internet. Δεν υποτιμώ καθόλου όλο αυτό που κάνουν τα site, το ραδιόφωνο κλπ. αλλά θεωρώ ότι ο γραπτός λόγος έχει μια διαφορετική αξία».
- Είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις αυτό δηλαδή όταν ξυπνάς;
«Ναι, το πρώτο πράγμα που θέλω είναι εφημερίδα και καφές».
- Τα fake news είναι ένα φαινόμενο το οποίο βλέπουμε ότι γιγαντώνεται καθημερινά. Πώς το αντιλαμβάνεσαι;
«Εντάξει, έχει ξεφύγει η κατάσταση. Παίζει καφρίλα. Δηλαδή όταν βγαίνει τώρα ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και πάει στη Βουλή και λέει ότι η οικογένεια του πρωθυπουργού ας πούμε πλούτισε μέσα στη χούντα και ο πατέρας του πρωθυπουργού, που ο άνθρωπος είχε συλληφθεί, είχε περάσει όλα αυτά που είχε περάσει. Θεωρώ ότι μακροπρόθεσμα κάνουν πάρα πολύ κακό στη δημοκρατία.
Φτιάχνουν ένα πλαίσιο που κανένας δεν μπορεί να πιστέψει τίποτα. Όταν δεν μπορείς να πιστέψεις τίποτα, δεν μπορεί να υπάρχει συζήτηση. Δηλαδή είναι άλλο να λες ότι θα διαφωνήσουμε και σκληρά, αλλά θα διαφωνήσουμε γιατί έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικό πρόγραμμα αλλά πέντε στοιχεία που είναι δεδομένα δεν μπορεί να τα αμφισβητούμε διαρκώς.
Νομίζω ότι είναι ένα τεράστιο ζήτημα και έχει παίξει πάρα πολύ ρόλο και η ιστορία με τα ηλεκτρονικά μέσα τα social media στο πόσο γρήγορα, δεν γεννήθηκαν ξαφνικά σήμερα. Πάντα υπήρχαν μέσω της προπαγάνδας. Αλλά η ταχύτητα πλέον νομίζω ότι έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο».
- Νομίζω ότι ο αναγνώστης πρέπει να μπαίνει στη διαδικασία να φιλτράρει τα πάντα.
«Έχει ξεφύγει η κατάσταση. Εντάξει, υπάρχει κόσμος και στο δημοσιογραφικό πεδίο που κάνει σοβαρά τη δουλειά του ανεξαρτήτως πολιτικής κατεύθυνσης. Δεν λέω αν είναι προοδευτικός ή συντηρητικός. Δηλαδή και στο συντηρητικό χώρο υπάρχουν εφημερίδες που μπορείς να τις διαβάσεις και καταλαβαίνεις ότι αυτό που λένε το έχουν ζυγισμένο, δεν είναι στημένο. Δηλαδή διακρίνεις την άποψη από τα δεδομένα.
Υπάρχουν όμως και εφημερίδες που είναι λίγο…».
- Ο Νάσος Ηλιόπουλος έχει γούρι για τις εκλογές;
«Γούρι δεν έχω. Ευτυχώς σήμερα ήμουν τυχερός γιατί συνάντησα τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο 24/7, ευτυχώς δεν μου είπε καλή επιτυχία. Οπότε είμαι αισιόδοξος. Δηλαδή, δεν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα αλλά ήταν καλό. Δηλαδή, κρατούσα την ανάσα μου μήπως μου ευχηθεί καλή επιτυχία. Δεν μου είπε, τον ευχαριστώ τον άνθρωπο».
- Τον Δήμο της Αθήνας πώς τον φαντάζεσαι, Νάσο; Τι θα άλλαζες πρώτο;
«Υπάρχουν μια σειρά από πολύ μικρά πράγματα καθημερινότητας. Για την αξιοπρέπειά σου. Δηλαδή, δεν μπορείς να μένεις σε ένα σπίτι βρώμικο ρε παιδί μου, δεν μπορείς να μένεις σε ένα σπίτι σκοτεινό.
Αλλά ίσως το σημαντικότερο είναι ότι όλο αυτό το διάστημα δεν υπήρχε μια αίσθηση ότι η δημοτική αρχή είναι δημοτική αρχή αυτής της πόλης. Δηλαδή, αν πας στους ανθρώπους στη Ριζούπολη, στους ανθρώπους στο Παγκράτι δεν αισθάνονται ότι έχουν Δήμο, δεν αισθάνονται ότι έχουν δημοτική αρχή.
Και ειδικά όταν είσαι σε περιοχές που συνορεύουν με γειτονικούς δήμους ακούς παντού μια σύγκριση ότι δίπλα είναι καλύτερα».
- Εντάξει, αυτό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς…
«Δεν είμαι σίγουρος. Δηλαδή, αν αυτό είναι νομοτέλεια δεν έχει νόημα να κατέβεις για το Δήμο της Αθήνας. Εγώ νομίζω ότι το πιο κρίσιμο αυτή τη στιγμή είναι να ξανά χτιστεί μια σχέση στην Αθήνα ότι η δημοτική αρχή καλή, κακή, μέτρια, είναι και δική μου δημοτική αρχή ρε παιδί μου. Δηλαδή, ο άλλος να καταλάβει ότι η δημοτική αρχή δουλεύει γι’ αυτόν, δουλεύει για τη γειτονιά του. Δεν σημαίνει ότι θα γίνουν όλα καλά.
Αν υπάρχει αυτή η σχέση νομίζω ότι μετά μπορούν να λυθούν πάρα πολλά πράγματα. Γιατί αν υπάρχει αυτή η σχέση σημαίνει ότι η δημοτική αρχή ακούει κιόλας τους ανθρώπους. Δηλαδή, αν υπάρχει ένας χαρακτηρισμός που παντού μου λένε για τη σημερινή δημοτική αρχή και τον δήμαρχο, είναι αόρατος.
Δηλαδή, δεν το λέω εγώ, σου λέω, μπορώ να σου πω γειτονιές που πας και σου λένε ο αόρατος Δήμαρχος. Αυτό είναι κατάρρευση της σχέσης με τους πολίτες».
- Αυτό πως μπορεί να αλλάξει στην πράξη;
«Δυο στοιχεία. Πρώτα από όλα προτεραιότητες στο Δήμο. Δηλαδή, ότι σταματάμε να έχουμε προτεραιότητες μόνο για μεγάλες παρεμβάσεις και έργα βιτρίνας στο κέντρο και ξεκινάμε από τις γειτονιές.
Εμείς έχουμε ήδη 21 προτεραιότητες συγκεκριμένες, τρεις για κάθε δημοτική κοινότητα που είναι δηλαδή από το αντιπλημμυρικό στη Ριζούπολη, από την αποχέτευση στον Κολωνό, από το Λόφο του Στρέφη στα Εξάρχεια, από την Κονίστρα στα Πετράλωνα που είναι μια μεγάλη ιστορία, ένας ελεύθερος χώρος που διεκδικεί ένα ιδιωτικό σωματείο να φάει από το Δήμο το οπαίο είναι αδιανόητο να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό είναι ένα στοιχείο.
Το δεύτερο στοιχείο είναι πως λειτουργεί ο Δήμος. Δηλαδή, ο Δήμος στην πραγματικότητα, η Αθήνα, είναι 7 δήμοι. Έχεις 7 δημοτικές κοινότητες. Πρέπει η κεντρική δημοτική αρχή να δώσει αρμοδιότητες στις δημοτικές κοινότητες γιατί είναι ένα, μπορώ εγώ να πω ότι στην 3η δημοτική κοινότητα που είμαστε εδώ θα γίνουν Χ εκατομμύρια έργα.
Το ποιος όμως θα βάλει τις προτεραιότητες, γιατί δεν μπορούν να γίνουν τα πάντα, το τι είναι το πρώτο, ποιο είναι το δεύτερο και ποιο είναι το τρίτο είναι κρίσιμο αυτό να το κάνει η κοινότητα. Μετά αισθάνεται και ο κόσμος ότι η γνώμη του μετράει, ότι έχει σημασία».
- Ποιο είναι το δημοτικό διαμέρισμα που αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα;
«Ξέρεις κάτι; Νομίζω ότι δεν μπορώ να επιλέξω με την έννοια ότι κάποιος που μένει στα Πετράλωνα αν του πεις ότι ρε συ έχω δει και μια γειτονιά που είναι χειρότερη θα σου πει ναι, αλλά εμένα με νοιάζει η γειτονιά μου. Δηλαδή, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε αυτή τη σύγκριση.
Και δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε αυτή γιατί υπάρχουν κάποια στοιχεία που είναι οριζόντια για όλη την πόλη. Δηλαδή καθαριότητα, φωτισμός, ελεύθεροι χώροι, πράσινο είναι κοινό. Πεζοδρόμια, ξέρεις όλα αυτά που λέμε αστικές υποδομές κλπ.
Και ο Δήμος έχει εργαλεία για να αντιμετωπίσει αυτά τα πράγματα. Δηλαδή να μιλήσουμε για την καθαριότητα, έχει προϋπολογισμό 140.000.000 για το ’18, χρησιμοποίησε μόλις τα 50.000.000. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα από όλα δεν σέβεσαι τα χρήματα που έχεις που είναι χρήματα από δημοτικά τέλη, χρήματα από φορολογία. Δεν γίνεται δηλαδή να συνεχίζουμε έτσι.
Δηλαδή να πούμε για τον φωτισμό; Για όλο το 2018 ο Δήμος έδωσε μηδέν ευρώ σε έργα ηλεκτροφωτισμού. Ε, μετά συζητάμε για την ασφάλεια και ότι έχουμε μια πόλη βυθισμένη στο σκοτάδι. Εντάξει, και εγώ μπορώ να λέω όλη την ώρα για την ασφάλεια και την ίδια στιγμή σαν τον κ. Μπακογιάννη να έχω στο ψηφοδέλτιό μου τον αρμόδιο αντιδήμαρχο από αυτό το κομμάτι. Δηλαδή υπάρχει μια σύγκρουση εκεί δεν γίνονται και τα δύο μαζί».
- Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Αθήνα;
«Εντάξει, αγαπημένο μέρος νομίζω στην Αθήνα μπορείς να βρεις πάρα πολλά μέρη που ανάλογα με την ψυχολογία σου, τη φάση σου και να κουμπώνουν».
- Την Αθήνα φαντάζομαι τη γύρισες περισσότερο σε σχέση με πριν.
«Κοίτα, ένα πλεονέκτημα που έχω είναι ότι επειδή ούτως ή άλλως έχω γεννηθεί, έχω μεγαλώσει εδώ, στην Αθήνα σπούδασα, τώρα μένω Κάτω Πατήσια, εκεί μεγάλωσα. Πριν έμενα Γκύζη ή Εξάρχεια.
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχω αυτοκίνητο κιόλας άρα περπατάω πολύ, χρησιμοποιώ πολύ μέσα, άρα την Αθήνα την ήξερα. Δηλαδή, μπορώ να σου πω ότι δεν υπάρχει γειτονιά που την είδα τώρα πρώτη φορά και δεν είχα περάσει.
Το μοναδικό μέρος το οποίο δεν είχα βρεθεί και βρέθηκα τώρα προεκλογικά είναι στο Βοτανικό το κομμάτι που υπάρχουν τα παζάρια, που είναι τα παζάρια ρακοσυλλεκτών που είναι κάποια νόμιμα παζάρια και είναι και κάποια παζάρια που έχουν στηθεί στο πλάι. Από εκείνο το μέρος δεν είχα περάσει και είναι λίγο σοκ αν δεις όλη την εικόνα. Δηλαδή, βλέπεις και ένα πράγμα ακόμα πιο παρατημένο από ότι είναι η υπόλοιπη πόλη.
Πάντα ήμουν λίγο παιδί του κέντρου να σου το πω έτσι. Δηλαδή σπούδασα ΑΣΟΕΕ, φροντιστήριο πήγαινα από το Λύκειο στα Εξάρχεια στον ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ οπότε όλο γύρω από το κέντρο γύρναγα. Αλλά και τις γειτονιές δηλαδή προς τα Πατήσια. Δηλαδή και διαδρομές από την Αχαρνών και τη Λιοσίων που δεν είναι αυτό που λέμε και πολύ φιλικοί δρόμοι.
Πολλές φορές όταν ήμουν στην Επιθεώρηση Εργασίας μπορεί να έφευγα το βράδυ και επειδή δεν ήθελα ξέρεις απλά να μπω στο τρένο να γυρίσω σπίτι μπορεί να περπάταγα από την Επιθεώρηση Εργασίας μέχρι τα Πατήσια να έκοβα δηλαδή την Αχαρνών ή τη Λιοσίων να περπατήσω για να σου φύγει λίγο η ένταση και να πας λίγο πιο ήρεμα στο σπίτι.
Γενικά νομίζω πάντως ότι η Αθήνα παρά τις δυσκολίες που έχει παραμένει μια όμορφη πόλη. Και παραμένει μια όμορφη πόλη γιατί είναι ζωντανή πόλη και εκεί πρέπει να στηριχθούμε».
- Μπαράκι για ένα ποτό ή εστιατόριο για φαγητό;
«Ε, νομίζω περισσότερο ένα μπαράκι για ένα χαλαρό ποτό. Ειδικά για βράδυ είναι καλύτερο γιατί όταν πηγαίνεις και για ένα ποτό μπορείς να μιλήσεις λίγο περισσότερο, να δεις κόσμο. Είτε κέντρο, είτε τώρα τελευταία έχω ανακαλύψει και μια σειρά από μαγαζιά προς τα Άνω Πατήσια που θεωρώ ότι είναι πολύ όμορφη γειτονιά και πηγαίνω αρκετά προς τα εκεί».
- Νάσο, τι σου λέει ο κόσμος όταν σε αναγνωρίζει έξω;
«Κοίτα, υπάρχουν διάφορα στάδια. Δηλαδή, πολλές φορές μπορεί να είμαι βράδυ, να είμαι στο τρένο και να καταλάβω ότι μάλλον κάποιος με αναγνώρισε. Αλλά συνήθως δεν έρχεται να μου μιλήσει γιατί μπορεί και να το σκέφτεσαι και να σου λέει ρε συ μάλλον δεν θα είναι, αποκλείεται να είναι τώρα βραδιάτικα στο τρένο. Μια φορά όμως είχε έρθει και μια κυρία μέσα στο τρένο, μου έπιασε τη συζήτηση».
- Τι σου είπε;
«Ξεκίνησε από τα κεντρικά πολιτικά. Ήρθε μου ευχήθηκε καλή επιτυχία και μετά ήθελε να συζητήσει. Δηλαδή, να πιάσει τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις να το πω έτσι.
Είναι ωραίο γιατί βλέπεις ότι ακόμα και από ανθρώπους που θέλουν να έρθουν να σου πουν ένα παράπονο ή μια κριτική εκτιμάνε πάρα πολύ το ότι είσαι αυτό που λέμε προσβάσιμος. Ότι μπορεί να σε βρει και να τον ακούσεις. Δηλαδή θεωρώ ότι αυτό μετράει πάρα πολύ.
Ακόμα και αυτός που μπορεί να έρθει και πιο επιθετικά αν καταλάβει ότι τον ακούς και συζητάς σέβεσαι την άποψή σου ακόμα και αν διαφωνείς, νομίζω ότι αυτό παίζει μεγάλο ρόλο».
- Έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά;
«Κοίτα, επίθεση δεν έχω δεχθεί. Και τώρα ειδικά όταν κάνεις καμπάνια για τις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος Δήμαρχος και πηγαίνεις στις λαϊκές, πηγαίνεις στις αγορές, δεν υπάρχουν φίλτρα. Δηλαδή, ότι θέλει να σου πει ο άλλος θα έρθει να σου το πει ακριβώς όπως το φαντάζεται, όπως το αισθάνεται, όπως θέλει να το πει.
Δεν έχει υπάρξει δηλαδή κάτι το οποίο να είναι συγκρουσιακό. Προφανώς και θα βρεις ανθρώπους που διαφωνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα έρθουν να σου πουν κάτι προφανώς θα βρεις και ανθρώπους που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι η σωστή πολιτική επιλογή και θα σου το δείξουν με πολύ μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό».
- Όταν μιλάς με παιδιά νεαρότερης ηλικίας και εννοώ τα παιδιά που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά, 17, 18, 19 χρόνων, τι σου λένε;
«Νομίζω ότι ακόμα υπάρχει ένα πάγωμα στη συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία. Δηλαδή, αν σκεφτείς κιόλας ότι δεν έχουμε κάνει εκλογές και 4-5 χρόνια τώρα είναι πολύς ο κόσμος που θα ψηφίσει.
Για εμάς το σημαντικό όμως είναι όχι μόνο πως τους προσεγγίζεις τώρα αλλά αν έχεις θέσεις που αφορούν πρώτα από όλα τη ζωή τους μέσα στην πόλη και αν έχεις και εκπροσώπους από αυτή τη γενιά.
Δηλαδή εμείς αυτή τη στιγμή στο ψηφοδέλτιο έχουμε έναν Πρόεδρο 15μελους από σχολείο των Αμπελοκήπων, τον μικρότερο υποψήφιο για τις εκλογές του Δήμου της Αθήνας που είναι 18 χρόνων παιδί, δίνει φέτος πανελλαδικές και νομίζω ότι για εμάς αυτό είναι ένα πολύ καλό δείγμα το ότι ο Δήμος πρέπει να ακούει αυτά τα παιδιά.
Ακριβώς για αυτό το λόγο έχουμε πει ότι είναι στις δουλειές του δημάρχου και πρέπει να είναι στις δουλειές του δημάρχου σε τακτά χρονικά διαστήματα να συναντιέται με τα 15μελη της πόλης και να ακούει ποια είναι τα αιτήματά τους, ποια είναι η δική τους οπτική. Δεν γίνεται για τα ζητήματα των σχολείων ή για τα ζητήματα της νεολαίας να έχουν όλοι άποψη εκτός από τους νέους ανθρώπους. Δηλαδή αυτό αντικειμενικά δεν θα σε βοηθήσει να φτιάξεις ένα σωστό πλαίσιο και σωστές λύσεις».
- Αυτά τα παιδιά καταλαβαίνεις ότι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή;
«Νομίζω ότι ακόμα κρίνεται και νομίζω ότι σε αυτή την κατηγορία θα κριθεί μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Θέλω να πιστεύω ότι το γεγονός ότι στην Αθήνα έχουμε καταφέρει να κάνουμε ένα διάλογο με συγκεκριμένες προτάσεις και να μείνουμε στα προγραμματικά και να μην δεις ένα πιο λάθος κατά τη γνώμη μου πολιτικό κλίμα, θεωρώ ότι βοηθάει όποιον θέλει έστω και λίγο να παρακολουθήσει να καταλάβει τι λέει ο καθένας και να κάνει την επιλογή του».
- Τι θες να πεις στα παιδιά που θα ψηφίσουν πρώτη φορά;
«Νομίζω ότι είναι σημαντικό και το λέω γιατί ίσως κάποιος κόσμος δεν το γνωρίζει, ότι για πρώτη φορά ψηφίζουν και παιδιά που είναι 17 χρόνων μετά τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο.
Σε μια φράση θα έλεγα ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να χαρίζουμε κανένα δικαίωμά μας. Και η ψήφος είναι ένα δικαίωμα. Είναι ένα δικαίωμα για όλους. Η Αθήνα είναι η πόλη τους, είμαι σίγουρος ότι έχουν γνώμη για το πώς μπορούν να γίνουν διαφορετικά τα πράγματα σε αυτή την πόλη άρα πρέπει να είναι κομμάτι της λύσης.
Και την ίδια στιγμή συνολικότερα στις ευρωεκλογές κρίνονται μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα για το πώς καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας σε έναν κόσμο με πολύ μεγάλες συγκρούσεις. Δηλαδή βλέπουμε την άνοδο της ακροδεξιάς, συνολικά μια ακροδεξιά η οποία αμφισβητεί πολύ βασικά δικαιώματα. Δηλαδή δικαιώματα στην εργασία, δικαιώματα στη σεξουαλική επιλογή, δικαιώματα στην ελευθερία, στον πολιτισμό, στο τι μουσική να ακούς, τι ταινίες να βλέπεις.
Δεν μπορείς να αφήσεις όλη αυτή τη μαυρίλα να πάρει κεφάλι. Δηλαδή πρέπει να βγει μπροστά μια λογική πιο ανοιχτή, πιο δημοκρατική, με περισσότερη αλληλεγγύη. Και αυτό μπορείς να το κερδίσεις μόνο μέσα από τη συμμετοχή».
- Ευχαριστούμε πολύ.
«Εγώ ευχαριστώ».
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.