Ο Γιάννης Αλαφούζος παρέλαβε τον Παναθηναϊκό στο «χείλος τής καταστροφής» (δική του η έκφραση στην ανακοίνωση αποχώρησης) και εκεί τον αφήνει: στο χείλος της αργής πτώχευσης, του ερασιτεχνικού και του δικαστικού κλητήρα. Η παράδοση των μετοχών σε συμβολαιογράφο είναι ένας από τους σταθμούς της πορείας προς την ισοπέδωση. Η πρόβλεψη των πρώτων ωρών ότι πρόκειται για
κίνηση πίεσης προς τους πιστούς Παναθηναϊκούς δεν πείθει. Γενικώς, ο Αλαφούζος δεν πείθει από καιρό. Δεν έπεισε με την υπόσχεση του περασμένου Μαΐου, μετά τη νίκη στην Τούμπα, ότι δεν φεύγει, αλλά απλώς παραμερίζει. Δεν έπεισαν και οι εκτιμήσεις (πολλών εξ ημών) ότι η ανακοίνωση της περασμένης εβδομάδας για την αποχώρηση ήταν κίνηση στρατηγικής προκειμένου να πιέσει τους «έχοντες» να συνεισφέρουν.
Οι τελευταίες κινήσεις του «καπετάνιου» Αλαφούζου δικαιώνουν μετά από δυο μήνες τον «ναύκληρο» Μπεργκ που εγκατέλειψε το πλοίο γιατί κατάλαβε ότι το ναυάγιο ήταν θέμα, αν όχι εβδομάδων, τουλάχιστον μηνών. Πολλοί τότε κατηγόρησαν τον Σουηδό για λιποταξία και προδοσία τής αγάπης που εισέπραξε. Αλλά αυτός ήξερε τι έκανε. Γιατί είχε πάρει την πρόγνωση καιρού για τον τυφώνα που ερχόταν.
Ο Μπεργκ δεν χρειάστηκε να πηδήξει από το καράβι. Του κατέβασαν σωστική λέμβο για να τον αποβιβάσει στις ακτές της Αραβικής Χερσονήσου. Και παραχωρήθηκε με ανακούφιση σε τιμή ευκαιρίας για την Αλ Αΐν. Τα λεφτά, όμως, δεν έβγαλαν από το αδιέξοδο τον ελληνικό σύλλογο –τον έχωσαν βαθύτερα στην κρίση.
Ο Μπεργκ είδε μπροστά και έδρασε εκβιαστικά. Ο Ζέκα πήρε το ζεστό χρήμα από την Κοπεγχάγη και με δάκρυα συγκίνησης αποχώρησε. Ο Σουηδός έκανε το ίδιο στυγνά και βορειοευρωπαϊκά, ο (Ελληνο)Πορτογάλος με ψυχική φόρτιση και με συναισθηματισμό Νοτιοευρωπαίου. Σημασία έχει ότι και οι δύο ακολούθησαν το σώζων εαυτόν σωθήτω. Κάτι, ασφαλώς, που υπάρχει πλέον στο μυαλό όσων παικτών έχουν μείνει πίσω (ιδιαίτερα των ξένων) και βλέπουν ότι δεν χωράνε στο φτωχό «αύριο» ενός συλλόγου που επαγγελματικά καταρρέει.
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport της Πέμπτης)
κίνηση πίεσης προς τους πιστούς Παναθηναϊκούς δεν πείθει. Γενικώς, ο Αλαφούζος δεν πείθει από καιρό. Δεν έπεισε με την υπόσχεση του περασμένου Μαΐου, μετά τη νίκη στην Τούμπα, ότι δεν φεύγει, αλλά απλώς παραμερίζει. Δεν έπεισαν και οι εκτιμήσεις (πολλών εξ ημών) ότι η ανακοίνωση της περασμένης εβδομάδας για την αποχώρηση ήταν κίνηση στρατηγικής προκειμένου να πιέσει τους «έχοντες» να συνεισφέρουν.
Οι τελευταίες κινήσεις του «καπετάνιου» Αλαφούζου δικαιώνουν μετά από δυο μήνες τον «ναύκληρο» Μπεργκ που εγκατέλειψε το πλοίο γιατί κατάλαβε ότι το ναυάγιο ήταν θέμα, αν όχι εβδομάδων, τουλάχιστον μηνών. Πολλοί τότε κατηγόρησαν τον Σουηδό για λιποταξία και προδοσία τής αγάπης που εισέπραξε. Αλλά αυτός ήξερε τι έκανε. Γιατί είχε πάρει την πρόγνωση καιρού για τον τυφώνα που ερχόταν.
Ο Μπεργκ δεν χρειάστηκε να πηδήξει από το καράβι. Του κατέβασαν σωστική λέμβο για να τον αποβιβάσει στις ακτές της Αραβικής Χερσονήσου. Και παραχωρήθηκε με ανακούφιση σε τιμή ευκαιρίας για την Αλ Αΐν. Τα λεφτά, όμως, δεν έβγαλαν από το αδιέξοδο τον ελληνικό σύλλογο –τον έχωσαν βαθύτερα στην κρίση.
Ο Μπεργκ είδε μπροστά και έδρασε εκβιαστικά. Ο Ζέκα πήρε το ζεστό χρήμα από την Κοπεγχάγη και με δάκρυα συγκίνησης αποχώρησε. Ο Σουηδός έκανε το ίδιο στυγνά και βορειοευρωπαϊκά, ο (Ελληνο)Πορτογάλος με ψυχική φόρτιση και με συναισθηματισμό Νοτιοευρωπαίου. Σημασία έχει ότι και οι δύο ακολούθησαν το σώζων εαυτόν σωθήτω. Κάτι, ασφαλώς, που υπάρχει πλέον στο μυαλό όσων παικτών έχουν μείνει πίσω (ιδιαίτερα των ξένων) και βλέπουν ότι δεν χωράνε στο φτωχό «αύριο» ενός συλλόγου που επαγγελματικά καταρρέει.
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport της Πέμπτης)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.