ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΟΙ «ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ» ΠΟΥΛΑΝΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ
«Μπήκα στα αποδυτήρια. Ήταν σοκ να βλέπεις τόση πολλή πίκρα σ’ έναν μικρό χώρο. Κάποιοι έκλαιγαν δυνατά. Ο Περδενέρα κάπνιζε σε μια γωνιά. Κάθισα για λίγο, μετά πήγα στα ντους. Έμεινα κάτω από νερό μισή ώρα με κλειστά τα μάτια. Όταν βγήκα, δεν είχε μείνει κανείς. Πήγα
σπίτι μου με τα πόδια, πέρασα και μπροστά από το γήπεδο της Ουρακάν. Δεν με περίμενε κανείς. Οι γονείς κοιμούνταν, ο αδελφός μου έλειπε. Ξάπλωσα, έφαγα μια σοκολάτα, και κοιμήθηκα».
Λιτή η περιγραφή του Αλμπέρτο Ρέντο για εκείνο το βράδυ της 31ης Αυγούστου 1969. Ο σέντερ φορ της Ουρακάν έπαιξε στο ματς της Αργεντινής με το Περού, που έληξε ισόπαλο 2-2 (φωτο) και σφράγισε τον αποκλεισμό της ομάδας από το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού την επόμενη χρονιά. Ήταν η πρώτη, και μοναδική μέχρι σήμερα, φορά που η εθνική ομάδα της Αργεντινής συμμετείχε σε προκριματική φάση και δεν κατάφερε να περάσει.
Συνήθως βιβλία γράφονται για να απαθανατίσουν μεγάλους θριάμβους. Οι Λατινοαμερικάνοι συνηθίζουν να γράφουν και στις τραγωδίες. Για κάποιον περίεργο λόγο, μάλιστα, οι τραγωδίες πουλάνε πιο πολύ από τους θριάμβους! Τα λόγια του Ρέντο καταγράφηκαν στο βιβλίο “Asi Jugamos” (Έτσι Παίξαμε), που έγραψαν ο Ντιέγκο Μπορίνσκι και ο Πάμπλο Βινιόνε, για να μείνει πάντα χαραγμένη στη μνήμη αυτή η μαύρη στιγμή του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Το βιβλίο αυτό είναι με διαφορά το πιο πολυδιαβασμένο «ποδοσφαιρικό» σύγγραμμα στη χώρα, με διπλάσιες πωλήσεις από το δεύτερο, που εξιστορεί την εποποιία της Αργεντινής του Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986!
Η Αργεντινή του 1969 βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και το ποδόσφαιρο είχε συμβάλλει σ’ αυτή την κατάσταση. Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών άλλαξαν τέσσερις πρωθυπουργοί, διορισμένοι βέβαια από τη στρατιωτική χούντα του στρατηγού Ονγκάνια. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην εθνική: Η ομάδα ξεκίνησε με δύο σκληρές ήττες στη Βολιβία (0-2) και το Περού (0-1) και άλλαξε δύο προπονητές πριν αναλάβει ο αγαπητός στον κόσμο Αδόλφο Περδενέρα.
«Η εθνική κυβέρνηση δεν θα αφήσει το ποδόσφαιρο να πεθάνει»
Πριν τα δύο εντός έδρας ματς, που έγιναν σε διάστημα μιας εβδομάδας, ο στρατηγός Ονγκάνια αποφάσισε να εκμεταλλευθεί την κατάσταση προς όφελός του. «Η εθνική κυβέρνηση δεν θα αφήσει το ποδόσφαιρό μας να πεθάνει»! Αυτά είπε, προεξοφλώντας ότι η ομάδα θα κάνει 2/2 νίκες και θα περάσει. Με τη Βολιβία στις 24/8 νίκησε με το ζόρι 1-0 και η… αρένα στήθηκε στο «Μπομπονέρα» του Μπουένος Άιρες, έτοιμη για να δεχτεί τη θυσία των Περουβιανών.
Ο Περδενέρα άφησε εκτός ενδεκάδας τον Ρέντο. Τον θεωρούσε πολύ κοντό (!) και δεν τον προτιμούσε. Η ομάδα, τσακισμένη από το άγχος, δεν έφτιαχνε καν ευκαιρίες. Στο 64’ έμεινε πίσω στο σκορ, το γκολ του Περού ο «Κατσίτο» Ραμίρεζ. Στο 82’ η Αργεντινή ισοφάρισε με ένα αυστηρό πέναλτι, που εκτέλεσε εύστοχα ο Άλμπρεχτ. Πριν συνέλθουν από τα πανηγύρια, στο 84’ πάλι ο «Κατσίτο» χτύπησε για το 1-2. Ο Ρέντο ισοφάρισε στο 90’, κρατήθηκαν περίπου δέκα λεπτά καθυστερήσεων (!) αλλά παρά τις δύο μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησε η Αργεντινή δεν μπόρεσε να σκοράρει.
Παγωμάρα. Ο κόσμος έφυγε αμίλητος από το «Μπομπονέρα», μην μπορώντας να διαχειριστεί το πρωτόγνωρο: Η ομάδα εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου! Μπορεί τότε οι θέσεις της τελικής φάσης να ήταν μόνο 16, ωστόσο η Νότια Αμερική είχε και τότε τέσσερα εισιτήρια. Ο Περδενέρα ανέλαβε πλήρως την ευθύνη με δάκρυα στα μάτια και φυσικά δεν συνέχισε στον πάγκο. Μέχρι και ο στρατηγός Ονγκάνια, πανίσχυρος ηγέτης της χούντας μέχρι τότε, ανατράπηκε από τους «συναγωνιστές» του και στη θέση του τοποθετήθηκε πρόεδρος ο στρατηγός Λέβινγκστον.
Η ρετσινιά
Το «Μπομπονέρα» απέκτησε τη φήμη του γρουσούζικου γηπέδου για την εθνική Αργεντινής. Η ρετσινιά έμεινε για… 28 ολόκληρα χρόνια! Το επόμενο παιχνίδι της «μπιανκοσελέστε» στο επιβλητικό γήπεδο της Μπόκα Τζούνιορς έγινε τον Οκτώβριο του 1997. Για το φόβο των Ιουδαίων, μάλιστα, η ομοσπονδία περίμενε πρώτα να σφραγιστεί η πρόκριση της ομάδας στην τελική φάση του Μουντιάλ της Γαλλίας και μετά να ορίσει την αναμέτρηση σ’ αυτό το γήπεδο.
Σήμερα η Αργεντινή βρίσκεται μπροστά σε μια ανάλογη κατάσταση. Όλοι περίμεναν από τη φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ να κυριαρχήσει, πλην όμως αυτή συνέχισε να παίζει με τη φωτιά μέχρι την τελευταία στιγμή. Απόψε τα ψέματα τελειώνουν. Η ομάδα παίζει στο Εκουαδόρ στο υψόμετρο του Κίτο και για να προκριθεί θα πρέπει να νικήσει. Αλλιώς θα γίνει το… αδιανόητο, μετά από σχεδόν μισό αιώνα. Μουντιάλ χωρίς Αργεντινή.
Η ιστορία του 1969 δείχνει ότι η πίεση και το άγχος δεν είναι ποτέ καλοί σύμβουλοι, ακόμα κι όταν προεξοφλείται ένα αποτέλεσμα λόγω της μεγάλης διαφοράς δυναμικότητας…
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Τρίτης, 10 Οκτωβρίου)
«Μπήκα στα αποδυτήρια. Ήταν σοκ να βλέπεις τόση πολλή πίκρα σ’ έναν μικρό χώρο. Κάποιοι έκλαιγαν δυνατά. Ο Περδενέρα κάπνιζε σε μια γωνιά. Κάθισα για λίγο, μετά πήγα στα ντους. Έμεινα κάτω από νερό μισή ώρα με κλειστά τα μάτια. Όταν βγήκα, δεν είχε μείνει κανείς. Πήγα
σπίτι μου με τα πόδια, πέρασα και μπροστά από το γήπεδο της Ουρακάν. Δεν με περίμενε κανείς. Οι γονείς κοιμούνταν, ο αδελφός μου έλειπε. Ξάπλωσα, έφαγα μια σοκολάτα, και κοιμήθηκα».
Λιτή η περιγραφή του Αλμπέρτο Ρέντο για εκείνο το βράδυ της 31ης Αυγούστου 1969. Ο σέντερ φορ της Ουρακάν έπαιξε στο ματς της Αργεντινής με το Περού, που έληξε ισόπαλο 2-2 (φωτο) και σφράγισε τον αποκλεισμό της ομάδας από το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού την επόμενη χρονιά. Ήταν η πρώτη, και μοναδική μέχρι σήμερα, φορά που η εθνική ομάδα της Αργεντινής συμμετείχε σε προκριματική φάση και δεν κατάφερε να περάσει.
Συνήθως βιβλία γράφονται για να απαθανατίσουν μεγάλους θριάμβους. Οι Λατινοαμερικάνοι συνηθίζουν να γράφουν και στις τραγωδίες. Για κάποιον περίεργο λόγο, μάλιστα, οι τραγωδίες πουλάνε πιο πολύ από τους θριάμβους! Τα λόγια του Ρέντο καταγράφηκαν στο βιβλίο “Asi Jugamos” (Έτσι Παίξαμε), που έγραψαν ο Ντιέγκο Μπορίνσκι και ο Πάμπλο Βινιόνε, για να μείνει πάντα χαραγμένη στη μνήμη αυτή η μαύρη στιγμή του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Το βιβλίο αυτό είναι με διαφορά το πιο πολυδιαβασμένο «ποδοσφαιρικό» σύγγραμμα στη χώρα, με διπλάσιες πωλήσεις από το δεύτερο, που εξιστορεί την εποποιία της Αργεντινής του Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986!
Η Αργεντινή του 1969 βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και το ποδόσφαιρο είχε συμβάλλει σ’ αυτή την κατάσταση. Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών άλλαξαν τέσσερις πρωθυπουργοί, διορισμένοι βέβαια από τη στρατιωτική χούντα του στρατηγού Ονγκάνια. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην εθνική: Η ομάδα ξεκίνησε με δύο σκληρές ήττες στη Βολιβία (0-2) και το Περού (0-1) και άλλαξε δύο προπονητές πριν αναλάβει ο αγαπητός στον κόσμο Αδόλφο Περδενέρα.
«Η εθνική κυβέρνηση δεν θα αφήσει το ποδόσφαιρο να πεθάνει»
Πριν τα δύο εντός έδρας ματς, που έγιναν σε διάστημα μιας εβδομάδας, ο στρατηγός Ονγκάνια αποφάσισε να εκμεταλλευθεί την κατάσταση προς όφελός του. «Η εθνική κυβέρνηση δεν θα αφήσει το ποδόσφαιρό μας να πεθάνει»! Αυτά είπε, προεξοφλώντας ότι η ομάδα θα κάνει 2/2 νίκες και θα περάσει. Με τη Βολιβία στις 24/8 νίκησε με το ζόρι 1-0 και η… αρένα στήθηκε στο «Μπομπονέρα» του Μπουένος Άιρες, έτοιμη για να δεχτεί τη θυσία των Περουβιανών.
Ο Περδενέρα άφησε εκτός ενδεκάδας τον Ρέντο. Τον θεωρούσε πολύ κοντό (!) και δεν τον προτιμούσε. Η ομάδα, τσακισμένη από το άγχος, δεν έφτιαχνε καν ευκαιρίες. Στο 64’ έμεινε πίσω στο σκορ, το γκολ του Περού ο «Κατσίτο» Ραμίρεζ. Στο 82’ η Αργεντινή ισοφάρισε με ένα αυστηρό πέναλτι, που εκτέλεσε εύστοχα ο Άλμπρεχτ. Πριν συνέλθουν από τα πανηγύρια, στο 84’ πάλι ο «Κατσίτο» χτύπησε για το 1-2. Ο Ρέντο ισοφάρισε στο 90’, κρατήθηκαν περίπου δέκα λεπτά καθυστερήσεων (!) αλλά παρά τις δύο μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησε η Αργεντινή δεν μπόρεσε να σκοράρει.
Παγωμάρα. Ο κόσμος έφυγε αμίλητος από το «Μπομπονέρα», μην μπορώντας να διαχειριστεί το πρωτόγνωρο: Η ομάδα εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου! Μπορεί τότε οι θέσεις της τελικής φάσης να ήταν μόνο 16, ωστόσο η Νότια Αμερική είχε και τότε τέσσερα εισιτήρια. Ο Περδενέρα ανέλαβε πλήρως την ευθύνη με δάκρυα στα μάτια και φυσικά δεν συνέχισε στον πάγκο. Μέχρι και ο στρατηγός Ονγκάνια, πανίσχυρος ηγέτης της χούντας μέχρι τότε, ανατράπηκε από τους «συναγωνιστές» του και στη θέση του τοποθετήθηκε πρόεδρος ο στρατηγός Λέβινγκστον.
Η ρετσινιά
Το «Μπομπονέρα» απέκτησε τη φήμη του γρουσούζικου γηπέδου για την εθνική Αργεντινής. Η ρετσινιά έμεινε για… 28 ολόκληρα χρόνια! Το επόμενο παιχνίδι της «μπιανκοσελέστε» στο επιβλητικό γήπεδο της Μπόκα Τζούνιορς έγινε τον Οκτώβριο του 1997. Για το φόβο των Ιουδαίων, μάλιστα, η ομοσπονδία περίμενε πρώτα να σφραγιστεί η πρόκριση της ομάδας στην τελική φάση του Μουντιάλ της Γαλλίας και μετά να ορίσει την αναμέτρηση σ’ αυτό το γήπεδο.
Σήμερα η Αργεντινή βρίσκεται μπροστά σε μια ανάλογη κατάσταση. Όλοι περίμεναν από τη φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ να κυριαρχήσει, πλην όμως αυτή συνέχισε να παίζει με τη φωτιά μέχρι την τελευταία στιγμή. Απόψε τα ψέματα τελειώνουν. Η ομάδα παίζει στο Εκουαδόρ στο υψόμετρο του Κίτο και για να προκριθεί θα πρέπει να νικήσει. Αλλιώς θα γίνει το… αδιανόητο, μετά από σχεδόν μισό αιώνα. Μουντιάλ χωρίς Αργεντινή.
Η ιστορία του 1969 δείχνει ότι η πίεση και το άγχος δεν είναι ποτέ καλοί σύμβουλοι, ακόμα κι όταν προεξοφλείται ένα αποτέλεσμα λόγω της μεγάλης διαφοράς δυναμικότητας…
Αργύρης Παγαρτάνης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport της Τρίτης, 10 Οκτωβρίου)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.