Θα βρώ έναν Σύριο να παίζει ούτι και θα κάμουμε ζυγιά με την κρητική μου λύρα. Σα το νερό κυλάει η μουσική, σαν το αίμα στις φλέβες όλων μας στη Μεσόγειο. Θα μάθω αραβικά όπως και τόσες γλώσσες για να πλουτίσω τα μέσα μου και για να διαβάζω τα χρονικά του Ιμπν Σίν από το πρωτότυπο μαζί με τις ιστορίες του κυρ-Νικήτα Χωνιάτη. Χίλιες και μια Νύχτες μαζί με τις περιπετέιες των χειρογράφων του Αριστοτέλη και τόσων αρχαίων ελλήνων συγγραφέων που
πέρασαν από τα αραβικά. Θα μάθω νανουρίσματα από τη Δαμασκό και θα τα τραγουδώ μαζί με αυτά της Ηπείρου και των Δωδεκανήσων. Θα δοκιμάσω νέες γεύσεις, θα κάμω με τον γείτονά μου αράκ και θα είναι μια το ούζο, μια εκείνο όταν θα γλεντάμε στην ίδια αυλή. Θα χαιρετάω στις γιορτές τους και θα μου στέλνουν πεσκέσια στις δικές μας με χαρτάκια που λένε «καλά Χριστούγεννα».
Όλα αυτά ήδη γίνονται δεν είναι στη φαντασία μου. Γιατί φοβόμαστε; Τι φοβόμαστε; Τετρακόσια χρόνια τουρκοκρατίας δεν «εξισλαμιστήκαμε», δεν χαθήκαμε και θα εξισλαμιστούμε και θα χαθούμε από τον πρόσφυγα που έφυγε από τις βόμβες και από το παιδί του που θα μιλάει ελληνικά καλύτερα από τα αραβικά...και που άμα του λες τι είσαι, θα σου λέει, «Έλληνας».
Όποιος έχει μέσα του σαν θησαυρό τον πολιτισμό του δεν φοβάται τα μπολιάσματα και μόνο καλό βλέπει από την επαφή. Δεν φοβάμαι τον Σύρο και τον Αφγανό (τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ που μου είχε χαρίσει ο Σιδίκι πόσο θα ήθελα να μπορώ να τα διαβάζω στο πρωτότυπο...). Δε φοβάμαι τον Αλβανό και τον Βούλγαρο ή τον Τούρκο. Φοβάμαι τον κακό άνθρωπο, τον καταπιεσμένο άνθρωπο, αυτόν που δεν έχει χορτάσει είτε από ανέχεια είτε από αδηφαγία, φοβάμαι τον ψεύτη, τον πατριδοκάπηλο μίσθαρνο που λέει : να, αυτός φταίει για να μην στρέψει το δάχτυλο στον εαυτό του και φοβάμαι αυτόν που δίχως να μπορεί να σκεφτεί πιάνει το δαδί και το μαχαίρι να κάψει και να σκοτώσει όποιον του δείξουν τα αφεντικά.
Και φοβάμαι τις ταπεινώσεις που υπόκεινται όσοι χρειάζονται απλά προστασία, Έλληνες και ξένοι, γιατί από τις ταπεινώσεις και την κακουχία ξεπετιούνται δαίμονες...Η ανθρωπότητα έχει κόψει τον εαυτό της σε χίλια κομμάτια. Μέσα όμως από τις γραμμές πετάγεται η αλήθεια, ξεγλιστράει που και που. Και διαβάζουμε από τον παππού Μελέαγρο : Ει δε Σύρος, τι το θαύμα; Μίαν, ξένε, πατρίδα κόσμον ναίομεν, / εν θνατούς πάντας έτικτε Χάος»...
Γιώργος Τυρίκος-Εργάς
(από το fb)
πέρασαν από τα αραβικά. Θα μάθω νανουρίσματα από τη Δαμασκό και θα τα τραγουδώ μαζί με αυτά της Ηπείρου και των Δωδεκανήσων. Θα δοκιμάσω νέες γεύσεις, θα κάμω με τον γείτονά μου αράκ και θα είναι μια το ούζο, μια εκείνο όταν θα γλεντάμε στην ίδια αυλή. Θα χαιρετάω στις γιορτές τους και θα μου στέλνουν πεσκέσια στις δικές μας με χαρτάκια που λένε «καλά Χριστούγεννα».
Όλα αυτά ήδη γίνονται δεν είναι στη φαντασία μου. Γιατί φοβόμαστε; Τι φοβόμαστε; Τετρακόσια χρόνια τουρκοκρατίας δεν «εξισλαμιστήκαμε», δεν χαθήκαμε και θα εξισλαμιστούμε και θα χαθούμε από τον πρόσφυγα που έφυγε από τις βόμβες και από το παιδί του που θα μιλάει ελληνικά καλύτερα από τα αραβικά...και που άμα του λες τι είσαι, θα σου λέει, «Έλληνας».
Όποιος έχει μέσα του σαν θησαυρό τον πολιτισμό του δεν φοβάται τα μπολιάσματα και μόνο καλό βλέπει από την επαφή. Δεν φοβάμαι τον Σύρο και τον Αφγανό (τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ που μου είχε χαρίσει ο Σιδίκι πόσο θα ήθελα να μπορώ να τα διαβάζω στο πρωτότυπο...). Δε φοβάμαι τον Αλβανό και τον Βούλγαρο ή τον Τούρκο. Φοβάμαι τον κακό άνθρωπο, τον καταπιεσμένο άνθρωπο, αυτόν που δεν έχει χορτάσει είτε από ανέχεια είτε από αδηφαγία, φοβάμαι τον ψεύτη, τον πατριδοκάπηλο μίσθαρνο που λέει : να, αυτός φταίει για να μην στρέψει το δάχτυλο στον εαυτό του και φοβάμαι αυτόν που δίχως να μπορεί να σκεφτεί πιάνει το δαδί και το μαχαίρι να κάψει και να σκοτώσει όποιον του δείξουν τα αφεντικά.
Και φοβάμαι τις ταπεινώσεις που υπόκεινται όσοι χρειάζονται απλά προστασία, Έλληνες και ξένοι, γιατί από τις ταπεινώσεις και την κακουχία ξεπετιούνται δαίμονες...Η ανθρωπότητα έχει κόψει τον εαυτό της σε χίλια κομμάτια. Μέσα όμως από τις γραμμές πετάγεται η αλήθεια, ξεγλιστράει που και που. Και διαβάζουμε από τον παππού Μελέαγρο : Ει δε Σύρος, τι το θαύμα; Μίαν, ξένε, πατρίδα κόσμον ναίομεν, / εν θνατούς πάντας έτικτε Χάος»...
Γιώργος Τυρίκος-Εργάς
(από το fb)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.