Η συγκίνηση δεν έχει στέγη. Μπορεί να είναι ασκεπής, μπορεί να εκδηλωθεί μέσα στο Τίποτα, μπροστά από λαμαρίνες περίφραξης, όπως εδώ. Οδός Αντωνιάδη. Ένα κοντό, κούτσικο, δρομάκι κοντά στο Πεδίον του Άρεως με
μήκος μερικών –κυριολεκτικά μερικών– βημάτων. Ένας μικρός οδικός σπόνδυλος που ενώνει τη Μαυρομματαίων με την Πατησίων. Τώρα με ελάχιστη κίνηση, κάποτε πολυσύχναστος από έναν κόσμο που εκεί θεατριζόταν –στο Θέατρο Αναλυτή. Κουκλίστικο θέατρο! Η επιτομή του μίνιμαλ, της φινέτσας και της καλαισθησίας. Για μερικές δεκαετίες από εκεί παρέλασε η ελληνική και ξένη δραματογραφία με πολλές επιτυχημένες παραστάσεις –επιτυχημένες όχι μόνο εμπορικά αλλά και καλλιτεχνικά. Και εκεί είδαμε να εκφράζονται θεατρικά δικά μας πρόσωπα και αγαπημένοι φίλοι.
Το Θέατρο Αναλυτή γκρεμίστηκε για λόγους που είναι δύσκολο να εξηγηθούν με λίγα λόγια – και οι οποίοι, βέβαια, πόνεσαν περισσότερο τη φυσική και καλλιτεχνική συνέχεια του ζεύγους Ρηγόπουλου-Αναλυτή, την καλή μας Ζωή. Το κουκλίστικο θέατρο γκρεμίστηκε από τους ιδιοκτήτες του οικοπέδου, προφανώς για να κτιστεί κάτι πιασάρικο, κάτι εμπορικό. Αλλά μέχρι σήμερα (και ποιος ξέρει μέχρι πόσο) εκεί υπάρχει μόνο το πολυώροφο περιφραγμένο κενό. Το οποίο εις μάτην περιμένει την αξιοποίηση. Και εκπέμπει συγκίνηση που κεντρίζει και ματώνει τη μνήμη για τους αγαπημένους που πέρασαν από εκεί. Και για την γκρεμισμένη ομορφιά μιας θεατρικής στέγης φτιαγμένης με πολύ μεράκι και περίσσευμα αγάπης από τον Κώστα και την Κάκια.
μήκος μερικών –κυριολεκτικά μερικών– βημάτων. Ένας μικρός οδικός σπόνδυλος που ενώνει τη Μαυρομματαίων με την Πατησίων. Τώρα με ελάχιστη κίνηση, κάποτε πολυσύχναστος από έναν κόσμο που εκεί θεατριζόταν –στο Θέατρο Αναλυτή. Κουκλίστικο θέατρο! Η επιτομή του μίνιμαλ, της φινέτσας και της καλαισθησίας. Για μερικές δεκαετίες από εκεί παρέλασε η ελληνική και ξένη δραματογραφία με πολλές επιτυχημένες παραστάσεις –επιτυχημένες όχι μόνο εμπορικά αλλά και καλλιτεχνικά. Και εκεί είδαμε να εκφράζονται θεατρικά δικά μας πρόσωπα και αγαπημένοι φίλοι.
Το Θέατρο Αναλυτή γκρεμίστηκε για λόγους που είναι δύσκολο να εξηγηθούν με λίγα λόγια – και οι οποίοι, βέβαια, πόνεσαν περισσότερο τη φυσική και καλλιτεχνική συνέχεια του ζεύγους Ρηγόπουλου-Αναλυτή, την καλή μας Ζωή. Το κουκλίστικο θέατρο γκρεμίστηκε από τους ιδιοκτήτες του οικοπέδου, προφανώς για να κτιστεί κάτι πιασάρικο, κάτι εμπορικό. Αλλά μέχρι σήμερα (και ποιος ξέρει μέχρι πόσο) εκεί υπάρχει μόνο το πολυώροφο περιφραγμένο κενό. Το οποίο εις μάτην περιμένει την αξιοποίηση. Και εκπέμπει συγκίνηση που κεντρίζει και ματώνει τη μνήμη για τους αγαπημένους που πέρασαν από εκεί. Και για την γκρεμισμένη ομορφιά μιας θεατρικής στέγης φτιαγμένης με πολύ μεράκι και περίσσευμα αγάπης από τον Κώστα και την Κάκια.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.