ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΟΜΟΡΦΗ
του ΟΥΣΣΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ*
Πόσα χρόνια έχουν περάσει; Είκοσι; Όχι, δέκα οχτώ. Καμιά δεκαριά τηλέφωνα όλα κι όλα σε γιορτές και γενέθλια και τίποτα άλλο.
Ήταν έκπληξη το τελευταίο τηλεφώνημα. “Θα είσαι σπίτι; Να περάσω λίγο να σε δώ;”.
Μια ζεστή αγκαλιά στην πόρτα, ένα φιλί για καλωσόρισμα και οι πρώτες
κουβέντες διερευνητικές και αμήχανες. “Δεν άλλαξες πολύ” μου είπε.
-Σε ευχαριστώ.
-Εγώ;
Τι θα μου κόστιζε; Δεν είπα τίποτα.
-Με βρίσκεις ακόμα όμορφη; Τα χρόνια που ήμαστε μαζί έλεγες πως είμαι η ομορφότερη;
Τρόμαξα. Ξαφνικά σαν να γέμισε το δωμάτιο βαλίτσες. Είχε έρθει μαζί με τα μπαγκάζια δέκα οχτώ χρόνων και έπρεπε να τη βοηθήσω να ξεπακετάρει. Ήθελε παιδιά - δεν έκανε, ήθελε μια σχέση να κρατήσει - δεν έκατσε, ήθελε να παραμείνει όμορφη - δεν γίνεται.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γενναιοδωρία για έναν άντρα από το να κάνει μία γυναίκα να αισθάνεται όμορφη. Να της το λέει κυρίως όταν τη βλέπει να τρεμοσβήνει. Μεγάλη αλητεία να της το στερείς. Νομίζω πως εκεί αρχίζουν να μας μισούν. Όταν δεν το βλέπουν στα μάτια μας.
-Οι περισσότεροι στο γυμναστήριο με κάνουν δέκα χρόνια μικρότερη. Και δέκα πέντε!
Κρεμόταν με τα νύχια, όχι από το αναπόφευκτο αλλά από το συντελεσμένο. Πάλι δεν μίλησα.
Η πιο επώδυνη διαπίστωση είναι πως δεν υπάρχει καμία επιστροφή σε τίποτα. Μόνο μπροστά μπορείς να πας. Οι 'επιστροφές' είναι λογοτεχνική επινόηση, μια ψευτοπαρηγοριά σαν την θρησκεία. Ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τους κανόνες κι εκείνη σίγουρα δεν ήταν από εκείνους.
-Τυχεροί είστε οι άντρες, δεν έχετε ανάγκη από τέτοια επιβεβαίωση.
Ψέμα! Από τα μεγαλύτερα! Η μεγαλύτερη παρεξήγηση! Δεν της το ΄πα, δεν το χρειαζόμουν από εκείνη, ούτε καν κολακεύτηκα από το “δεν άλλαξες”.
Έσβησε το τέταρτο μισό τσιγάρο και σηκώθηκε απότομα να φύγει.
- Ήρθα μόνο γιατί είχα ανάγκη να ακούσω πως είμαι ακόμη όμορφη. Ήταν τόσο δύσκολο να το πεις;
Μπήκα στο μπάνιο, στάθηκα ένα τέταρτο μπροστά στον καθρέφτη. Είμαστε όλοι τόσο μόνοι μπροστά στην ασχήμια μας. Κανένας δεν θα μας σταθεί.
* Δημοσιεύεται στο oneman.gr, στην εξαιρετική σειρά «Μικρές ιστορίες για τυχαίους ανθρώπους). Δείτε εδώ
του ΟΥΣΣΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ*
Πόσα χρόνια έχουν περάσει; Είκοσι; Όχι, δέκα οχτώ. Καμιά δεκαριά τηλέφωνα όλα κι όλα σε γιορτές και γενέθλια και τίποτα άλλο.
Ήταν έκπληξη το τελευταίο τηλεφώνημα. “Θα είσαι σπίτι; Να περάσω λίγο να σε δώ;”.
Μια ζεστή αγκαλιά στην πόρτα, ένα φιλί για καλωσόρισμα και οι πρώτες
κουβέντες διερευνητικές και αμήχανες. “Δεν άλλαξες πολύ” μου είπε.
-Σε ευχαριστώ.
-Εγώ;
Τι θα μου κόστιζε; Δεν είπα τίποτα.
-Με βρίσκεις ακόμα όμορφη; Τα χρόνια που ήμαστε μαζί έλεγες πως είμαι η ομορφότερη;
Τρόμαξα. Ξαφνικά σαν να γέμισε το δωμάτιο βαλίτσες. Είχε έρθει μαζί με τα μπαγκάζια δέκα οχτώ χρόνων και έπρεπε να τη βοηθήσω να ξεπακετάρει. Ήθελε παιδιά - δεν έκανε, ήθελε μια σχέση να κρατήσει - δεν έκατσε, ήθελε να παραμείνει όμορφη - δεν γίνεται.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γενναιοδωρία για έναν άντρα από το να κάνει μία γυναίκα να αισθάνεται όμορφη. Να της το λέει κυρίως όταν τη βλέπει να τρεμοσβήνει. Μεγάλη αλητεία να της το στερείς. Νομίζω πως εκεί αρχίζουν να μας μισούν. Όταν δεν το βλέπουν στα μάτια μας.
-Οι περισσότεροι στο γυμναστήριο με κάνουν δέκα χρόνια μικρότερη. Και δέκα πέντε!
Κρεμόταν με τα νύχια, όχι από το αναπόφευκτο αλλά από το συντελεσμένο. Πάλι δεν μίλησα.
Η πιο επώδυνη διαπίστωση είναι πως δεν υπάρχει καμία επιστροφή σε τίποτα. Μόνο μπροστά μπορείς να πας. Οι 'επιστροφές' είναι λογοτεχνική επινόηση, μια ψευτοπαρηγοριά σαν την θρησκεία. Ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τους κανόνες κι εκείνη σίγουρα δεν ήταν από εκείνους.
-Τυχεροί είστε οι άντρες, δεν έχετε ανάγκη από τέτοια επιβεβαίωση.
Ψέμα! Από τα μεγαλύτερα! Η μεγαλύτερη παρεξήγηση! Δεν της το ΄πα, δεν το χρειαζόμουν από εκείνη, ούτε καν κολακεύτηκα από το “δεν άλλαξες”.
Έσβησε το τέταρτο μισό τσιγάρο και σηκώθηκε απότομα να φύγει.
- Ήρθα μόνο γιατί είχα ανάγκη να ακούσω πως είμαι ακόμη όμορφη. Ήταν τόσο δύσκολο να το πεις;
Μπήκα στο μπάνιο, στάθηκα ένα τέταρτο μπροστά στον καθρέφτη. Είμαστε όλοι τόσο μόνοι μπροστά στην ασχήμια μας. Κανένας δεν θα μας σταθεί.
* Δημοσιεύεται στο oneman.gr, στην εξαιρετική σειρά «Μικρές ιστορίες για τυχαίους ανθρώπους). Δείτε εδώ
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.