Ολοκληρώνονται σήμερα οι εργασίες του 4ου Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου «Ελληνική Γλώσσα, Πολιτισμός και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας», που οργανώνει το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών στη Σύρο σε συνεργασία με το Centre Culturel Hellénique του Παρισιού, το Γαλλικό Τμήμα του Ομίλου Ευρωπαϊκού Τύπου (Club de la Presse Européenne, Paris), τον δήμο Σύρου – Ερμούπολης και την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου.
Το 4ο Διεθνές Θερινό Πανεπιστήμιο, το οποίο φέτος φέρει τον ειδικότερο τίτλο «Το λάθος στη γλώσσα και την επικοινωνία. Η προσφορά και η δυναμική της παρέκκλισης» τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλοπούλου και φιλοξενείται στον εξαιρετικό χώρο από πλευράς αισθητικής της Πινακοθήκης Σύρου.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών μίλησαν κορυφαίοι Καθηγητές Γλωσσολογίας, αλλά και άλλων συναφών γνωστικών αντικειμένων από την Ελλάδα, την Αμερική και τη Βραζιλία, καθώς και διακεκριμένοι δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες.
Μεταξύ αυτών και ο Λάκης Λαζόπουλος, του οποίου η ομιλία είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και αποτέλεσε αφορμή για μία πολύ σημαντική και γεμάτη ερωτήσεις και διαπιστώσεις συζήτηση από τους 65 φοιτητές που συμμετέχουν.
Ο Λάκης Λαζόπουλος αναφέρθηκε στην επικοινωνία του ψεύδους και πώς αυτό «έφτασε να είναι ο ισχυρός παίχτης μιας εποχής, που χαρακτηρίζεται μάλιστα σαν ο αιώνας της πληροφόρησης».
Αναλυτικά, η ομιλία του Λάκη Λαζόπουλου:
«Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», είναι μια παροιμία που συνήθιζαν να λένε οι παλαιότεροι, μια παροιμία η οποία πρέπει να αλλάξει άμεσα, σ’ αυτήν την νέα εποχή, σ΄αυτό τον καινούργιο αιώνα.
Το ψέμα έχει μακριά ποδάρια, και με την βοήθεια του internet, το ψέμα έχει εξαιρετικά μακριά ποδάρια.
Η αλήθεια είναι χωρίς πόδια, μόνο με χέρια και ζητάει βοήθεια.
Όταν οι κοινωνίες ήταν μικρές το ψέμα πράγματι είχε κοντά ποδάρια. Μπορούσε να περπατήσει αλλά δεν μπορούσε να επικρατήσει. Σήμερα, είναι αυτό που μπορεί να επικρατήσει ενώ η αλήθεια μπορεί να περπατήσει μερικά μέτρα αλλά σχεδόν αποκλείεται να φτάσει στον προορισμό της, ολόκληρη.
Η αλήθεια είναι έτσι κι αλλιώς χωρίς προορισμό στον 21ο αιώνα, γιατί ο καθένας προτιμάει να ζήσει μέσα στο δικό του ψέμα, το οποίο προσδιορίζει ως αλήθεια.
Η αλήθεια στέκει τόσο μόνη όσο σε κανέναν άλλο αιώνα.
Έχουμε αποκτήσει όλοι ένα δεύτερο ψεύτικο προφίλ ακόμα κι αν έχουμε το πραγματικό μας. Ελάχιστοι οι της αλήθειας εναπομείναντες.
Σήμερα και ο Χριστός να έφτανε στην γη είναι σίγουρο ότι τα 12 Ευαγγέλια θα φτάναν παραμορφωμένα στους πιστούς, αν αντί για 12 μαθητές είχε 12 δημοσιογράφους.
Πως όμως έφτασε το ψεύδος να είναι ο ισχυρός παίχτης μιας εποχής, που χαρακτηρίζεται μάλιστα σαν ο αιώνας της πληροφόρησης;
Πως γίνεται όταν πατώντας ένα κουμπί να έχεις μπροστά σου όλες τις πληροφορίες και εντούτοις στο τέλος να μην έχεις την σωστή πληροφορία;
Τι είναι αυτό που συνέβη;
Οι ηγέτες της ψευδούς πληροφορίας και της συστηματικής παραπληροφόρησης κατέχουν όλους τους αναπαραγωγείς της πληροφορίας απ΄όπου οι άνθρωποι περιμένουν να μάθουν την αλήθεια.
Φανταστείτε ένα σύστημα ύδρευσης. Το νερό εμείς το βλέπουμε όταν φτάνει στο ποτήρι μας. Κι από την ώρα που μας ξεδιψάει μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας του νερού.
Το τι γίνεται όμως στις δεξαμενές πριν το νερό φτάσει στην βρύση μας και ο τρόπος που μπορεί να δηλητηριαστεί είναι κάτι που αγνοούμε, δεν το βλέπουμε γιατί δεν είναι ορατό.
Η δηλητηρίαση του νου επιχειρείται πρώτον με την αντικατάσταση, στις αποθήκες του εγκεφάλου, των θετικών αισθημάτων αντιμετώπισης ενός θέματος με αρνητικότητα και καχυποψία και αυτό είναι το πρώτο σύμπτωμα αυτής της μόλυνσης του νου μας.
Παρατηρούμε στο μυαλό μας μια αλλαγή αντιμετώπισης των θεμάτων που δεν είχαμε παλαιότερα.
Χρειάζεται τεράστιο μορφωτικό ανοσοποιητικό σύστημα για να αντιληφθεί κανείς το ψεύδος και να μην το κάνει μέρος της σκέψης του.
Διότι τα συνεχή ψεύδη δημιουργούν ένα τείχος ανοσίας προς την αλήθεια. Ξεμαθαίνεις.
Αδυνατείς να διακρίνεις και στο τέλος δεν μπορείς να αναγνωρίσεις την αλήθεια.
Υπάρχει βέβαια ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων παγκόσμια, που οι πληροφορίες συναντούν ένα δυνατό τείχος νοημοσύνης, σκέψης, μόρφωσης και διακεκριμένου ενστίκτου, το οποίο απαγορεύει την διέλευση της ψευδούς πληροφόρησης. Ή τουλάχιστον της άκοπης διέλευσης.
Θέλω όμως να αντιληφθούμε τη δύναμη στην επικοινωνία του ψεύδους.
Αν τα ισχυρότατα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γράψουν ότι ένα καράβι βούλιαξε στην μέση του Ινδικού Ωκεανού αυτό βούλιαξε, πάει και τελείωσε.
Ακόμα κι αν όλα τα μέσα του Ινδικού κράτους παλεύουν να πουν ότι το καράβι αυτό ούτε υπήρξε ούτε τα ονόματα των Ινδών νεκρών είναι πραγματικά, σε μένα αυτή η πληροφορία ποτέ δεν θα φτάσει ή κι αν φτάσει οι πιθανότητες να γίνει πιστευτή η ιστορία είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες.
Αυτό σημαίνει ότι η πληροφορία μπορεί να είναι πραγματική, μπορεί όμως να είναι και διαμορφούμενη.
Από την ώρα που κατέχεις όλους τους αναπαραγωγείς πληροφορίας έχεις την δυνατότητα να παραμορφώσεις την αλήθεια, να την παρουσιάσεις όπως θέλεις κι ακόμα περισσότερο να παρουσιάσεις το ψεύδος σαν απόλυτη αλήθεια.
Όμως γι’ αυτό το περιστατικό που αναφέραμε σαν παράδειγμα, και σε τέτοια αντίστοιχα περιστατικά, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φροντίζουν να πουν ένα μικρό σημείο της αλήθειας γιατί έτσι έχουν την αξιοπιστία, προκειμένου να περάσουν τις ειδήσεις εκείνες που η αξία τους δεν βρίσκεται σ΄αυτό καθαυτό το γεγονός αλλά στην εκτίμηση του γεγονότος.
Η εκτίμηση του γεγονότος είναι ένας νέος τρόπος πληροφόρησης που απέχει πολλά χιλιόμετρα από την πληροφορία και αποσκοπεί στην διαμόρφωση συνειδήσεων.
Ζούμε σε μία εποχή όπου κυρίαρχη γλώσσα είναι η μηνυματική.
Δηλαδή η textlanguage, όπως θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε, που πρέπει μέσα σε λίγες λέξεις να συντάξεις, να μιλήσεις, να ακουστείς, όντας αποκομμένος από το νόημα της φράσης.
Η συνεχής πληροφόρηση ενός μυαλού με αποσπασματικές πληροφορίες, ασύνδετες, διαλύουν το μυαλό και σταδιακά αδυνατεί να αντιληφθεί μεγαλύτερα νοήματα και μοιάζει σαν να μετατρέπεται σε ένα άβουλο ον το οποίο μπορεί να ακολουθεί μόνο εντολές, οδηγίες, πληροφορίες, μηνύματα.
Δεν μπορεί όμως να συντάξει νόημα και έτσι μετατρέπεται σε υπηρέτη. Όπως λες στον υπηρέτη «φέρε μου νερό», έτσι λες στον υπηρέτη του νου, «βρίσε τον προδότη, σκότωσε τον ξένο, κάνε μπούλινγκ στον διαφορετικό».
Όπως έλεγε παλαιότερα η Ζακλίν Ντε Ρομιγί, λάτρης των αρχαίων ελληνικών και μια από τις μεγαλύτερες ακαδημαϊκούς στην Γαλλία, «σου λείπουν λέξεις, σου λείπουν σκέψεις».
Πώς λοιπόν μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα παζλ όταν μας λείπουν τα περισσότερα κομμάτια;
Έχουμε μία ασαφή εικόνα, μία ασαφή πραγματικότητα και πορευόμαστε με μία θολότητα νου η οποία μας εμποδίζει ακόμα και να διακρίνουμε τα δικά μας προβλήματα, έχοντας συνεχώς ανάγκη να απευθυνόμαστε σε ειδικούς για να μας εξηγούν, να μας ερμηνεύουν και να μας καθοδηγούν.
Μετατρεπόμαστε σταδιακά λοιπόν σε τυφλούς με όραση, με μία τυφλότητα νου η οποία απαγορεύει την προσέγγιση της ψυχής του ανθρώπου.
Γιατί για να πλησιάσει κάποιος την ψυχή του πρέπει να έχει καθαρότητα νου.
Η μολυσμένη σκέψη σταδιακά κλείνει τον δρόμο της ψυχικής επαφής γι’ αυτό και ο 21ος αιώνας έχει χαρακτηριστεί από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ότι θα είναι ο αιώνας που πρώτη ασθένεια θα είναι η κατάθλιψη.
Γιατί η κατάθλιψη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποκοπή της διόδου του νου με την ψυχή.
Κι αυτή η αποκοπή συμβαίνει όταν πέφτουν μπάζα. Όταν γίνονται στον δρόμο κατολισθήσεις τότε κλείνει ο δρόμος.
Κι αυτές οι κατολισθήσεις είναι οι άπειροι όγκοι ψεύδους από τις καθημερινές συναλλαγές, από την ίδια την πληροφόρηση που έχουμε για μας τους ίδιους.
Η επικοινωνία του ψεύδους στον ίδιο μας τον εαυτό είναι η βάση των ψυχικών ασθενειών και όχι μόνο. Γιατί άραγε μόνο οι τρελοί δεν πεθαίνουν από καρκίνο; Γιατί δεν υπάρχει εσωτερική μεταφορά της λογικής σκέψης του ψεύδους στο κύτταρο για να το παραμορφώσει.
Μία φράση χρειάζεται για να θυμώσει κάποιος αλλά ίσως χρειάζεται δύο νύχτες λόγια για να ηρεμήσει. Αυτό τι σημαίνει;
Ότι ένας χαλασμένος νους μπορεί να θυμώσει πάρα πολύ εύκολα και επειδή δεν υπάρχει πεδίο σκέψης χρειάζονται πολλά λόγια ώστε να ψάξουν να βρουν τις παλιές αποθήκες νοημάτων, αισθημάτων και λέξεων του ανθρώπου που έχουν καταργηθεί με την μηνυματική γλώσσα, για να μπορέσει να γίνει η επαναφορά τους στο σήμερα.
Ας επανέλθουμε όμως στην επικοινωνία του ψεύδους όπως γίνεται από τους άλλους προς τα εμάς.
Οι ηλεκτρονικοί στρατοί που βρίσκονται εγκατεστημένοι στο διαδίκτυο , με χρήματα ιδιωτών και μεγάλων συμφερόντων, στρατοί οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι στο να φιμώνουν τον ανθρώπινο νου, σπέρνουν συνέχεια ψευδείς ειδήσεις οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν ύψιστα ζητήματα και ανάλογη ζημιά.
Αν ο Χίτλερ είχε στα χέρια του το διαδίκτυο εκείνη την περίοδο θα χρειαζόταν το ένα εκατοστό του χρόνου που σπατάλησε για να κατακτήσει τον κόσμο, να τον φυλακίσει και παράλληλα θα είχε δικαιολογήσει όλα του τα εγκλήματα.
Αν σήμερα ο Χίτλερ είχε το διαδίκτυο είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα έβγαινε και αθώος και ότι πολύ σωστά έπραξε όσα έπραξε.
Το λέω αυτό γιατί αν παρακολουθήσει κανείς και στην Ελλάδα αλλά και στην Δύση γενικότερα, υπάρχει μία στροφή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην υπηρεσία αυτού του θυμού, αυτών των συνθημάτων, αυτής της ακροδεξιάς νεοναζιστικής μορφής ενημέρωσης, με μία υποβόσκουσα ρατσιστική αντίληψη περί του πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους ξένους.
Η λογική της τηλεόρασης είναι η επίσημη λογική του ανθρώπου, και ένα μεγάλο μέρος της μνήμης μας καταλαμβάνεται από τις εικόνες αυτές.
Η τηλεοπτική μνήμη καταλαμβάνει μεγάλο χώρο στις αποθήκες του νου.
Ακούμε αρχηγούς μεγάλων κρατών για το πώς θα κλείσουν τα σύνορα, πως θα εγκλωβίσουν τους πρόσφυγες, αυτούς οι οποίοι δημιουργούνται από τους δικούς τους πολέμους.
Έχουν ανάγκη οι πολεμικές βιομηχανίες να ξοδεύουν τα όπλα τους σκοτώνοντας τους λαούς στην Μέση Ανατολή, αλλά μετά οι «πολιτισμένοι» αυτοί που εκτοξεύουν πυραύλους δεν τους επιτρέπει ο πολιτισμός τους να δεχτούν τον πρόσφυγα που εκείνοι δημιούργησαν.
Δεν δέχονται δηλαδή να δώσουν το παραμικρό αντίτιμο σ’ αυτή την καταστροφή που έχουν επιφέρει.
Παριστάνουν όμως τους δημοκρατικούς ηγέτες όταν πληγώνουν με συνείδηση, και ενημερώνουν ψευδώς τους πολίτες τους.
Πληγώνουν έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα παρουσιάζοντας αναποδογυρισμένη την πραγματικότητα κατά το δοκούν.
Δηλαδή, θα ενημερωθώ, θα κλάψω όταν ένας άγνωστος σε μένα άνθρωπος μπαίνει σε ένα αμερικάνικο σχολείο και σκοτώνει παιδιά, που είναι συγκλονιστικό αλλά δεν θα μάθω ποτέ για το ποιοι στρατιώτες μπήκαν στην Συρία, το Ιράκ ή οπουδήποτε, σκότωσαν αντίστοιχα παιδιά, ακόμα και μέσα σε νοσοκομεία και δεν πρόκειται ποτέ να συγκινηθώ γι’ αυτά.
Όταν λοιπόν η συγκίνηση διαχωρίζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο τότε ο ρατσισμός, ο ναζισμός και ο φασισμός ήδη περπατούν με την βοήθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των διόδων αναπαραγωγής τους.
Ας περάσουμε λοιπόν τώρα να δούμε μερικά μικρά παραδείγματα για το πώς η επικοινωνία του ψεύδους είναι εξαιρετικής σημασίας.
Η επικοινωνία του ψεύδους μπορεί και κατά κανόνα στηρίζεται πάνω σε ένα πραγματικό γεγονός, όπως προείπα.
Φέρνω ένα πρόσφατο παράδειγμα:
Πριν λίγο καιρό , στην πρώτη απόπειρα σχηματισμού κυβέρνησης στην Ιταλία, προτάθηκε ως υπουργός Οικονομικών ο Πάολο Σαβόνα, ο οποίος παλαιότερα είχε κάνει τις εξής δηλώσεις: «Δεν υπάρχει η Ευρώπη, μονάχα η Γερμανία που περιστοιχίζεται από φοβισμένες χώρες»,
«Η Γερμανία δεν έχει αλλάξει την οπτική της για την θέση που κατέχει στην Ευρώπη μετά το τέλος του ναζισμού παρότι εγκατέλειψε την ιδέα να την επιβάλλει στρατιωτικά. Τρεις φορές η Ιταλία βίωσε την επιρροή της γερμανικής κουλτούρας, η οποία καθόρισε την ιστορία της. Και είναι αλήθεια ότι κάθε φορά ήταν δική μας επιλογή. Πολύ πιθανό να μη διδασκόμαστε από τα λάθη μας».
Αυτό ήταν ένα αληθινό γεγονός.
Όντως ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε εκφράσει αυτές τις απόψεις.
Αμέσως όλα τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αυτά που ανήκουν στον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο, μετέφεραν τις ειδήσεις αυτές αλλά από τον τρόπο παρουσίασης και τον σχολιασμό γινόταν ορατό ότι ένας τέτοιος υπουργός Οικονομικών δεν ήταν κατάλληλος για αυτή την θέση.
Πήρε αμέσως θέση σύσσωμος ο τύπος, εναντίον μιας τέτοιας τοποθέτησης.
Να το έκαναν από μόνοι τους;
Να το έκαναν από αγωνία για το ποιος και ποια θα είναι η τύχη της Ιταλίας σε μια τέτοια περίπτωση;
Όπως και να έχει η αλήθεια είναι ότι αυτά τα είχε δηλώσει.
Επειδή όμως οι δηλώσεις αυτές κρίθηκαν απαγορευτικές από τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης, ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έγινε ποτέ υπουργός, η κυβέρνηση δεν σχηματίστηκε και ο Πρόεδρος της Ιταλίας, προφανώς κάτω από πίεση, απέπεμψε και απέτρεψε τον σχηματισμό της κυβέρνησης και βέβαια έγινε μια κυβέρνηση με έναν άνθρωπο που είχε διατελέσει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αυτό δηλαδή που είναι απόλυτα δεκτό και σωστό για το σύνολο των δημοσιογράφων στα ΜΜΕ.
Το ψεύδος εδώ είναι ότι αυτές οι απόψεις δεν σημαίνει ότι αφαιρούν την ικανότητα από έναν άνθρωπο να είναι υπουργός Οικονομικών μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και πολύ περισσότερο ίσως να μπορούν να συμβάλλουν και σε μια διαφορετική προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία όμως απαγορεύεται από τα ΜΜΕ.
Έτσι λοιπόν σιγά-σιγά επιβάλλονται οι Ευρωκρατικές και όχι Ευρωπαϊκές αντιλήψεις. Διότι αυτό που ζούμε είναι ευρωκρατισμός.
Ευρωκρατισμός είναι η υπερίσχυση ενός ή περισσότερων κρατών μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση ενώ τα κράτη-μέλη που διατηρούν καλές σχέσεις με το κράτος ή τον σχηματισμό κρατών που έχουν ισχυρή οικονομική δύναμη στην Ευρώπη απολαμβάνουν κάποιας ευνοϊκήςμεταχείρισης και έτσι η ευρωπαϊκή ένωση αποτελείται από το κυβερνών κράτος, από τα κράτη υπηρέτες και από τα κράτη επαίτες, όπως είναι η χώρα μας.
Ζούμε λοιπόν σε μία ευρωκρατική ένωση, όπου η Γερμανία έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, η Γαλλία έχει τον δεύτερο και προτελευταίο λόγο.
Γύρω απ’ αυτούς τους δύο άξονες συσπειρώνονται οι υπόλοιπες χώρες ενώ ο αναπτυσσόμενος εθνικισμός, προϊόν της ευρωλιτότητας η οποία επιβλήθηκε από τη Γερμανία, αναπτύσσει αυτή την τάση της φυγόκεντρης απομάκρυνσης από τον κεντρικό άξονα.
Αυτός ο εθνικισμός είναι μια παριστάνουσα μορφή ανεξαρτητοποίησης από τον ευρωκρατισμό.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μία ανάγκη απόκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας αλλά μιας εσωτερικής επιβολής εθνικοσοσιαλιστικών χαρακτηριστικών στις κοινωνίες, οι οποίες όλο και περισσότερο στρέφονται φοβικά προς τους εαυτούς τους.
Επιστρέφοντας λοιπόν πίσω , στο αρχικό παράδειγμα που αναπτύξαμε για τον υπουργό οικονομικών της Ιταλίας που δεν έγινε ποτέ υπουργός, παρατηρούμε ότι τα ΜΜΕ έχουν συγκεκριμένη φωνή, συγκεκριμένη ιδεολογία, συγκεκριμένες απόψεις και η αλήθεια που επιβάλλεται είναι αυτή που επιθυμούν οι κυβερνώντες δια των ιδιωτών καναλαρχών οι οποίοι εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους.
Εξουσία τράπεζες, ΜΜΕ είναι το τρίπτυχο δόμησης του σύγχρονου κράτους. Του ευρωκρατισμού.
Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να έχει κανείς φαντασία για να παρατηρήσει ότι στα ΜΜΕ δεν υπάρχει πλέον καμία φωνή που να μιλάει εναντίον της Ευρώπης και όσοι εκφράστηκαν κατά καιρούς κατά της Γερμανίας έχουν απομακρυνθεί, προφανέστατα κάτω από αυστηρές εντολές, στα αόρατα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ανυπάκουων.
Σήμερα έχουν ανοιχτεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, και στην Ελλάδα μπορούμε να το δούμε, αόρατα στρατόπεδα ευρωπαϊκής ανυπακοής.
Έχει αφαιρεθεί ο λόγος προφανώς με εντολές και ξένων, όλων ανεξαιρέτως των φωνών που αντιτίθενται στο μοντέλο αυτό της διακυβέρνησης.
Υπάρχει μια απόλυτα ελεγχόμενη μονόχορδη αντίληψη και η αλήθεια ζει πλέον εξόριστη και πολύ λίγοι μαθαίνουν τα νέα της.
Είναι λοιπόν αναγκαίο στα κράτη, πέρα από τον στρατό που έχουν για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό σε περίπτωση πολέμου, χρειάζονται και έναν στρατό για να αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό εχθρό, που είναι η διαφορετική αντίληψη, η ανάπτυξη θεωριών πέρα από τις ήδη υπάρχουσες.
Ο κόσμος πρέπει να κυβερνηθεί ή έτσι ή κάπως έτσι. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κυβερνηθεί αλλιώς.
Δεν μπορεί να υπάρξει ένα άλλο μοντέλο που να κινείται πέρα από την εξυπηρέτηση αυτού του τρίπτυχου. Κυβέρνηση-τράπεζες-ΜΜΕ.
Ο εσωτερικός στρατός είναι οι υποτακτικοί δημοσιογράφοι και οι ηλεκτρονικές συμμορίες οι οποίες επιτίθενται με ψεύτικα προφίλ σε όποιον εκφράσει μέσα στο διαδίκτυο με διαφορετική άποψη.
Λες μια γνώμη στις 03.00 την νύχτα και βρίσκονται 1.000 άνθρωποι να διαφωνήσουν, να σε βρίσουν, να σε απειλήσουν, να σε απομονώσουν. Στην Ελλάδα.
Ας σκεφτεί κανείς τι μπορεί να συμβαίνει στην Τουρκία όπου ο Ερντογάν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, ελέγχει τα πάντα. Είναι δυνατόν να πέσει ο Ερντογάν με εκλογές; Σχεδόν αδύνατον.
Επιχειρήθηκε πραξικόπημα το οποίο απέτυχε. Η πιθανή πτώση ενός τέτοιου ανθρώπου που διαθέτει όλα τα μέσα εξουσίας και επιβολής στα χέρια του, θα ήταν με μια λαϊκή επανάσταση αλλά πως αυτή να οργανωθεί με όλες τις διόδους ενημέρωσης κλειστές.
Θέλω να παραμείνω στο φαινόμενο των ηλεκτρονικών συμμοριών στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία για το πώς αποδημοκρατοποιείται, πως οι προοδευτικές απόψεις ενοχοποιούνται και πως επιβάλλεται μία νέα καθολική σκέψη η οποία είναι άκρως συντηρητική.
Είναι πάρα πολλά τα κλειδιά με τα οποία κλειδώνεται σιγά-σιγά μία άποψη στο διαδίκτυο.
Δεν θα κάνω αριθμητική αναφορά όλων αυτών των κλειδιών.
Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί ένας άλλος άνθρωπος να πληρώνει μία είδηση για να προβάλλεται περισσότερο και να την ανεβάζει πάνω όπως λέμε, και να θέλω εγώ να πω ότι ο τάδε είναι αλκοολικός, μεθύστακας, ναρκομανής, λέω ένα παράδειγμα.
Έχω την δυνατότητα εγώ να πληρώνω το διαδίκτυο για να διασύρεται ένας άλλος άνθρωπος και πατώντας ένα κουμπί να βγαίνει σε πρώτη ζήτηση ο διασυρμός του. Και παράλληλα έχω την δυνατότητα να εξαφανίζω όλα τα καλά και θετικά σχόλια που υπάρχουν ανεβάζοντας πάνω-πάνω ότι κακό υπάρχει γι’ αυτόν.
Αυτό έχει επιχειρηθεί σε πάρα πολλούς ανθρώπους στο διαδίκτυο, προσθέτω και τον εαυτό μου μέσα σ’αυτούς.
Είναι δυνατόν λοιπόν κάποιος να πληρώνει τον διασυρμό σου και να μπορεί να τον επιβάλλει στο διαδίκτυο, αρκεί να έχει λεφτά.
Αυτό είναι αδιανόητο σε μια δημοκρατία.
Επίσης το γεγονός ότι τα ψεύτικα προφίλ, απ’ ότι διάβασα είναι όσα ο πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών, θέλω να σκεφτείτε πως θα ήταν αυτός ο κόσμος αν οι μισοί που ξέραμε δεν ήταν αυτοί που ξέραμε.
Να έχεις την αίσθηση ότι συναλλάσσεσαι με έναν διευθυντή τράπεζας κι αυτός να μην είναι αυτός.
Από πότε δηλαδή η απάτη αυτή ως προς το πρόσωπο ενός ανθρώπου θεωρείται στοιχείο ελευθερίας. Και το να έχει κανείς ένα ψεύτικο προφίλ για θέματα ήσσονος σημασίας – θέλει ο παντρεμένος να κρυφτεί γιατί έχει γκόμενα- αυτό είναι ένα πράγμα κατανοητό.
Το διαδίκτυο είναι ανεξέλεγκτο. Χρησιμότατο μεν, απαραίτητο αλλά σε κάθε τι ανεξέλεγκτο από το οποίο κινδυνεύει ο άλλος είναι αναγκαίο να υπάρξει μία ισχυρή αντιμετώπιση ώστε να μην υπάρχει αυτός ο εκτροχιασμός του διαδικτύου.
Θεωρώ σε πολύ μεγάλο βαθμό υπεύθυνο το διαδίκτυο για την ανάπτυξη αυτού του νεοφασιστικού προσώπου της κοινωνίας. Οπωσδήποτε στο διαδίκτυο θα εκφράσουν τη γνώμη τους και πολύ αξιόλογοι άνθρωποι. Αλλά το διαδίκτυο έχει μετατραπεί εν πολλοίς σε μία λεκάνη όπου ο καθένας – θα έλεγα προκλητικά την φράση- κάνει τον εμετό του. Διότι ο ψυχικά αγράμματος εκεί θα βρει χώρο να κάνει επίδειξη των κόμπλεξ του, του κακού του εγωισμού και της μικροψυχίας του. Νοιώθει ότι η κακία και η φτήνια του πιάνει τόπο.
Ο καθένας με ύβρεις, χυδαίες εκφράσεις, φασιστική νοοτροπία επιβάλλει τον τσαμπουκά του και επιτίθεται σε όποιον δεν του αρέσει.
Το διαδικτυακό μπούλινγκ δηλαδή είναι το ισχυρότερο που υπάρχει αυτή την στιγμή.
Κι όμως δεν υπάρχει κανένα νομοθετικό πλαίσιο , ένα πραγματικά ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των ανθρώπων που υφίστανται βία μέσα στο διαδίκτυο.
Δεν μπορούν ούτε να βρεθούν αυτοί που σου επιτέθηκαν, ούτε να τους εμποδίσουν μπορούν ούτε να τους σταματήσουν.
Θα ‘θελα να σταματήσω κάπου εδώ και επιγραμματικά αυτή όλη η συζήτηση, που είναι μια αρχή για να ανοίξει ένας μεγάλος διάλογος που αφορά την επικοινωνία του ψεύδους , να πούμε τα εξής:
1) Η επικοινωνία του ψεύδους στην σημερινή εποχή είναι ο κανόνας.
Η αλήθεια πολύ δύσκολα μπορεί να επικρατήσει. Το θεωρώ σχεδόν αδύνατον πλέον
2) Όλοι οι αναπαραγωγείς της ενημέρωσης είναι , κατά κανόνα, ελεγχόμενοι. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι φορείς ενημέρωσης γιατί απαιτούνται πάρα πολλά χρήματα, πάρα πολλές σχέσεις και αυτές από την φύση τους αδυνατίζουν την δύναμη να μπορεί κανείς να λέει ελεύθερα την γνώμη του. Τα Μέσα είναι ελεγχόμενα, το γιατί το γνωρίζουμε.
Στην περίπτωση της Ελλάδας η δανειοδότηση των ΜΜΕ ήταν ένας από τους βασικούς λόγους ελέγχου.
Δηλαδή, αν δεν βάζεις τίποτα από την τσέπη σου, όλα τα πληρώνουν οι τράπεζες κι εσύ απολαμβάνεις την εξουσία μέσω των χρημάτων των πολιτών που καταθέτουν, μπορείς να εξυπηρετήσεις όποια σκοπιμότητα θες.
Η απόκρυψη της αλήθειας είναι σχεδόν κανόνας.
Μπορούμε να δούμε μία σημαντική είδηση, με τρεις σειρές σε ένα 155οsite αλλά πουθενά αλλού γραμμένη. Σε οποιαδήποτε εφημερίδα, σε οποιοδήποτε δελτίο ειδήσεων.
Σήμερα στην Ελλάδα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λένε όσα νέα γουστάρουν οι επιχειρηματίες που τα έχουν.
Η διαστρέβλωση, η παραμόρφωση, η Γκεμπελοποίηση των ειδήσεων είναι γεγονός αναμφισβήτητο στην χώρα μας.
Τελευταίο σημείο είναι ότι ο μεγαλύτερος φορέας αναπαραγωγής ψεύδους είναι το διαδίκτυο όπου δρουν ανενόχλητες οι συμμορίες επιχειρηματιών αλλά και κυβερνήσεων και παρακράτους, οι οποίες δολοφονούν προσωπικότητες, επιβάλλουν φασιστικές αντιλήψεις και μέσω της καινούργιας γλώσσας, της μηνυματικής, εξαγριώνουν τους θυμωμένους ανθρώπους.
Πρώτα εκπαιδεύεις ένα σκυλί να επιτίθεται στον εχθρό και ύστερα του δίνεις εντολή.
Μ’ αυτό τον τρόπο, αυτή την στιγμή η Δημοκρατία έχει μπει στο περιθώριο,
η αλήθεια έχει μπει στο περιθώριο και γι΄αυτό όταν ακούμε η Δημοκρατία θα νικήσει και η αλήθεια θα λάμψει υποδηλώνουν ακριβώς ότι η αλήθεια δεν θα νικήσει.
Η επανάσταση που θα πρέπει να γίνει στον αιώνα αυτό θα είναι η επανάσταση ενάντια στο ψεύδος.
Ο άνθρωπος όσο απομονώνεται γενικότερα από την αλήθεια του εαυτού του και την αλήθεια της πραγματικότητας τόσο αποξενώνεται κι αυτοεξορίζεται μέσα στο ίδιο του το σώμα, μέσα στην ίδια του την προσωπικότητα.
Και το χειρότερο στην επικοινωνία του ψεύδους είναι ότι ο άνθρωπος ενημερώνει τον ίδιο του τον εαυτό ψευδώς περί του ποιος είναι και πέφτει και ο ίδιος θύμα εξαπάτησης του εαυτού του.
Η επικοινωνία του ψεύδους γίνεται από τους άλλους προς εμάς, από εμάς προς τους άλλους και από μας προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Πιο επικίνδυνη μορφή από τις τρεις θεωρώ την τελευταία.
Είμαστε μία ψευδοκατασκευή ετοιμόρροπη, μέσα σε μια αλήθεια που αδυνατούμε να την βρούμε».
Το Δ.Θ.Π. «Ελληνική Γλώσσα, Πολιτισμός και ΜΜΕ» έχει μέχρι σήμερα υποστηριχθεί από το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, την Ελληνική Αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (ελληνικό τμήμα), την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, αλλά και το Instituto De Letras του Rio De Janeiro Universtity. Σημαντικοί υποστηρικτές του προγράμματος είναι φέτος η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα και η Ιερά Μητρόπολη Σύρου. Από τη Σύρο, συμμετέχει ενεργά η πανκυκλαδική εφημερίδα «Κοινή Γνώμη», με τη διευθύντριά της, Τέτα Βαρλάμη, η οποία έχει αναλάβει υπεύθυνη των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Σημαντική είναι η συνδρομή της ανταποκρίτριας δημοσιογράφου στο Παρίσι, Μαρίας Δεναξά.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.