«Πάρτι, πάρτι, στις 7 του Μάρτη»: αυτό το σύνθημα ακουγόταν απ’
άκρη σ’ άκρη της χώρας από τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας
σαν σήμερα πριν 19 χρόνια: ήταν τότε που με μία θριαμβευτική
νίκη, ο Κώστας Καραμανλής «έσπαγε» την πολιτική «καραντίνα»
στην οποία είχε βρεθεί για 11 ολόκληρα χρόνια η παράταξή του,
μακριά από την εξουσία μετά το βαρύ σοκ που είχε υποστεί η
κοινωνία την τριετία ’90-’93 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ήταν τότε που η διάχυτη διαφθορά και παρακμή που, δυστυχώς,
εκπεμπόταν από την δεύτερη τετραετία Σημίτη, συνδυαζόμενη με
το «σοκ» του Χρηματιστηρίου, είχε δημιουργήσει ένα κλίμα σήψης
και είχε γεννήσει το αίτημα για πολιτική αλλαγή. Ένα αίτημα που
δεν κατάφερε να φρενάρει καν η επέλαση του Γιώργου
Παπανδρέου στο πολιτικό σκηνικό, ο οποίος τα Φώτα του ίδιου
έτους, δηλαδή δύο μήνες πριν τις εκλογές της 7 ης Μαρτίου του
2004, είχε αναλάβει το τιμόνι του ΠΑΣΟΚ παίρνοντας το
«δαχτυλίδι» από τον Κώστα Σημίτη.
Ο Καραμανλής, ως το 2007, δηλαδή για τρία ολόκληρα χρόνια,
είχε αναδειχθεί σε «Τεφάλ»: δεν τού «κολλούσε» τίποτα, δηλαδή.
Παρότι τότε τα ΜΜΕ λειτουργούσαν κανονικά και δεν είχαν καμία
σχέση με την προκλητική μονομέρεια του ζοφερού παρόντος (για
την ακρίβεια, ο τότε πρωθυπουργός είχε την πλειονότητα των
ΜΜΕ απέναντί του…), ο Καραμανλής απολάμβανε την αποδοχή,
την ανοχή και ένα πολιτικό κεφάλαιο που ελάχιστοι πρωθυπουργοί
και για ελάχιστο χρόνο έχουν απολαύσει από τη Μεταπολίτευση
ως σήμερα.
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι ένα τέτοιο επικοινωνιακό και
πολιτικό κεφάλαιο θα ήταν επαρκές ώστε ένας πολιτικός να
θελήσει να αφήσει το στίγμα του. Να αφήσει Ιστορία. Ή, έστω, να
συνομιλήσει με την Ιστορία. Ασφαλώς, δεν έγινε τίποτα απ’ αυτά.
Πέραν του εγκλήματος της «απογραφής», της εθνικά επιζήμιας
ανοχής στα τερτίπια του τότε προέδρου της Κύπρου, Τάσσου
Παπαδόπουλου που ενταφίασαν, όπως δείχνει έκτοτε η ιστορία,
την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού, της επίσης εθνικά
επιζήμιας εγκατάλειψης της στρατηγικής του Ελσίνκι, ο Κώστας
Καραμανλής δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει την αξιοσημείωτη
ανοχή και κυριαρχία που απολάμβανε έστω για να διορθώσει κάτι
από τα κακώς κείμενα. Έστω για να περάσει μισή μεταρρύθμιση.
Βεβαίως, αν το πρόβλημα της περιόδου 2004-2009 ήταν μόνο ότι
ήταν «ξοδεμένα» χρόνια και αναλωθέν χωρίς λόγο πολιτικό
κεφάλαιο, τότε τα πράγματα θα ήταν απλούστερα. Δυστυχώς,
όμως, αυτά ήταν τα χρόνια του μεγάλου εκτροχιασμού. Ήταν τα
χρόνια κατά τα οποία ξεκίνησε, με απαρχή την 7 η του Μάρτη του
2004, η αναπόδραστη πορεία προς τη χρεοκοπία. Όλα τα
διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μεγεθύνθηκαν, το
δημόσιο χρέος ξεχείλωσε, το έλλειμμα διπλασιάστηκε, τα
φορολογικά έσοδα έπεσαν, οι συνταξιοδοτικές δαπάνες
αυξήθηκαν. Το ίδιο και οι δαπάνες για τον δημόσιο τομέα –χωρίς,
όμως αυτό να σηματοδοτεί βελτίωση των παρεχόμενων δημόσιων
υπηρεσιών, γιατί τότε θα ήταν άλλη η συζήτηση.
Με άλλα λόγια, αυτό το «πάρτι-πάρτι, στις 7 του Μάρτη», δεν είχε
προηγούμενο. Και ακόμη δεν έχουμε καταφέρει ως χώρα να
συνέλθουμε από το «hangover» της επόμενης μέρας.
The post Σαν σήμερα, ξεκινούσαν όλα… appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.