Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ
Η αποφράδα επέτειος της 21ης Απριλίου 1967, που «ξημερώνει» σε λίγα 24ωρα, μας θυμίζει ένα αξίωμα, κάτι σαν κατάρα.
Αλίμονο στις κοινωνίες εκείνες, που έχουν ανάγκη από ήρωες. Τέτοια ήταν σίγουρα η εποχή της δικτατορίας, όπου χρειάστηκε πολλοί να υπερβούν τους εαυτούς τους, να εγκαταλείψουν τη βολή τους, να φτάσουν στα υπέρτατα όρια της σωματικής και ψυχικής τους αντοχής, για να υπερασπιστούν τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.
Σε εκείνες τις πολύ δύσκολες μέρες, επιστρατεύτηκαν και δικαστές, συμμετέχοντας στις οργανωμένες προσπάθειες αντίστασης στη δικτατορία και επαναφοράς της δημοκρατίας, ή υψώνοντας το ανάστημά τους, όταν βρέθηκαν μπροστά σε ανυπέρβλητα ηθικά διλήμματα.
Ενδεικτική ως προς το τελευταίο η περίπτωση του τότε προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχαήλ Στασινόπουλου, που, μαζί με συναδέλφους του, μέλη του δικαστικού σχηματισμού, κλήθηκαν να διαπράξουν μια ατιμία, συνεργώντας στην απόλυση μη αρεστών συναδέλφων τους, χωρίς καν τη δυνατότητα ακρόασης.
Ο αείμνηστος Στασινόπουλος και οι υπόλοιποι δικαστές, αντέστησαν στις ασφυκτικές πιέσεις, που ενίοτε έφταναν μέχρι την απροκάλυπτη απειλή (ακόμη και από τον ίδιο τον δικτάτορα Παπαδόπουλο…) πληρώνοντας το ανάλογο βαρύ τίμημα.
Πρόσθεσαν έτσι τα ονόματά τους, στο πάνθεο εκείνο των ηρώων δικαστών, που δεν υποτάχθηκαν στη βούληση μιας αυταρχικής εξουσίας, όπως οι Τερσέτης-Πολυζωίδης, μέχρι των πιο σύγχρονων, όπως του Σπύρου Πλασκοβίτη, του Γιώργου Κουβελάκη, του Αντώνη και του Θανάση Μιχαλακέα, αλλά και του Χρήστου Σαρτζετάκη, που πλήρωσε βαρύ τίμημα, εξαιτίας της στάσης του ως ανακριτή, στην «υπόθεση Λαμπράκη», που επέλεξαν εξ αρχής τον δρόμο της «ανυπακοής», απέναντι στο καθεστώς της βίας και ανελευθερίας.
Ποιος να το φανταζόταν, πως εξήντα χρόνια μετά, θα χρειαζόμασταν «ήρωες-δικαστές», που για να πράξουν το καθήκον τους, θα έπρεπε να μιμηθούν τον Τερτσέτη, τον Στασινόπουλο ή τον Σαρτζετάκη.
Να αγνοήσουν αδιανόητες πιέσεις, να αψηφούν τον κίνδυνο απώλειας της θέσης ή του αξιώματός τους, να υπομείνουν επιχειρήσεις «δολοφονίας χαρακτήρα», να παρακάμψουν απειλές, ακόμη και για ποινική τους δίωξη, να υπερβούν απρόσμενα εμπόδια, στην άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.
Ποιος να το φανταζόταν ότι, μισό αιώνα μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ανώτατος δικαστής θα καλούνταν, ως επικεφαλής δικαστικού σχηματισμού, να εισηγηθεί, αλλά και να επιβάλλει απόφαση, σύμφωνη με την κυβερνητική επιθυμία.
Τι παραπάνω έκανε ο αλήστου μνήμης εκείνος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που στη συνέχεια «ανταμείφθηκε» με τη θέση του «πρωθυπουργού», στην πρώτη χουντική κυβέρνηση (με άλλους δυστυχώς δικαστές, σε θέσεις «υπουργών») όταν «απαιτούσε» από τον Χρήστο Σαρτζετάκη, ως ανακριτή, να «τεμαχίσει» την υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, σε δυο ή τρεις ξεχωριστές δικογραφίας, ώστε να εξασφαλιστεί η ατιμωρησία των ενεχομένων ανώτατων αξιωματικών, της τότε Διεύθυνσης Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης;
Εκείνοι βέβαια ήταν πιο άξεστοι και δεν είχαν την ευελιξία να συγκαλύψουν την ωμή επέμβασή τους, με προσφορά ανταλλαγμάτων, εν είδει «δωροδοκίας».
Τότε, απέναντι και στους λίγους επίορκους συναδέλφους τους, όρθωσε το ανάστημά της η συντριπτική πλειοψηφία των έντιμων και πιστών στον όρκο τους δικαστών.
Είναι τραγωδία που κάτι ανάλογο χρειάζεται να γίνει και τώρα.
The post Θέλουμε δικαστές ήρωες; appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.