«Ύποπτος» στο σούπερ μάρκετ

Μεγάλο σούπερ μάρκετ σε κατάστημά του αθηναϊκής γειτονιάς τοποθέτησε μαζί με τα συνήθη ταμεία και μερικά –ας τα πούμε– «αυτόματα», δηλαδή χωρίς ταμία. Έκπληξη! Εξέλιξη! Ευρώπη! Όταν άλλοι βάζουν αντικλεπτικά σε ό,τι κινδυνεύει με «απαλλοτρίωση», από βρεφικά γάλατα μέχρι «ανδρικά» ουίσκι, σε αυτό το σούπερ μάρκετ ο πελάτης κινείται αυτόνομα. Σκανάρει μόνος τα προϊόντα, απαντάει σε ερώτημα της οθόνης αν θέλει να πληρώσει με μετρητά ή πιστωτική κάρτα, καλείται να βάλει τα χρήματα στην ειδική υποδοχή ή την κάρτα στο POS, παίρνει μαζί με τα πράγματα την απόδειξη και φεύγει με την (ψευδ)αίσθηση πολίτη της Ζυρίχης, του Όσλο ή της Βαντούζ του Λιχτενστάιν. 

Καλό, αλλά πού πας ρε Καραμήτρο; Όπου «Καραμήτρος» ο σουπερμακετάρχης που αφελώς περίμενε να δουλέψει το «ελβετικό» σύστημα χωρίς ζημιά. Η οποία προφανώς υπήρξε –άγνωστο σε ποιον βαθμό. Έτσι, λίγο καιρό μετά, μόλις πλησιάζεις το «αυτόματο» ταμείο τρέχει από κοντά και ένας υπάλληλος για να σε βοηθήσει, δήθεν, στη λειτουργία του, αλλά λογικά για να τεστάρει αν σκανάρεις όλες τις αγορές σου και δεν περνάς κάποια πακέτα/μπουκάλια/γάλατα πλάι και όχι πάνω από το ματάκι του σκάνερ.

Λύθηκε το πρόβλημα; Τελειώσαμε εδώ; Όχι. Γιατί, πάλι προφανώς, η ζημιά συνεχιζόταν αφού οι υπάλληλοι δεν είναι τόσοι πολλοί για να τσεκάρουν συνεχώς τα ταμεία χωρίς ταμία. 

Και έτσι μετά από λίγο καιρό σκάει μύτη στο κατάστημα για πρώτη φορά σεκιουριτάς, αρχικά με διακριτική παρουσία κοντά στα μηχανήματα, αλλά αργότερα και με περιπολίες στα τετραγωνικά του μαγαζιού. Είναι επιμελής σε τέτοιο βαθμό που περιφέρεσαι στους διαδρόμους και νιώθεις στην πλάτη το ακονισμένο βλέμμα του, ανεβαίνεις τα σκαλιά για τον πάνω όροφο και αισθάνεσαι πίσω την παρουσία του, αναζητάς στα ράφια τα προϊόντα και τον βλέπεις πάρα πέρα κάτι δήθεν να ψάχνει ή να διορθώνει σε πακέτα, κουτιά και συσκευασίες.

Γενικά, εκεί μέσα νιώθεις σαν ένοχος χωρίς να είσαι. Σαν υποψήφιος ελαφροχέρης, σαν εν δυνάμει κλέφτης. Ιδιαίτερα τώρα που έφεραν και δεύτερο σεκιουριτά. Ο οποίος βοηθάει και αυτός στα ταμεία δίχως ταμία όταν δεν ανεβοκατεβαίνει στον όροφο.

Εν τέλει, καταλαβαίνεις ότι η αίσθηση Ελβετίας που σου είχαν δημιουργήσει τους τελείωσε. Προσγειώνεσαι στα Βαλκάνια και πας σε σούπερ μάρκετ με κανονικά ταμεία και ταμίες. Ίσως εκεί, με τα αντικλεπτικά σε προϊόντα, να νιώσεις λιγότερο ένοχος. 

Διονύσης Βραϊμάκης