Η ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΟΓΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ
Με πήρε μια μέρα ο φίλος μου, και άρχισε να μου διηγείται μια είδηση. Τοπικού ενδιαφέροντος: Μια γυναίκα που άφησε την άντρα της και τα παιδιά της και πόσα –αρνητικά προφανώς– σχόλια έχει προκαλέσει αυτό στους άλλους γονείς στο σχολείο, και λοιπά. Και ο ίδιος κατέκρινε το γεγονός.
Λέω, μισό, την άλλη πλευρά την ξέρουμε;
Κόλλησε. Λέει, όχι, η αλήθεια είναι ότι όλες οι πηγές είναι της μιας πλευράς, ή άσχετες.
Λέω, για μάθε...
Μετά από λίγο με ξαναπήρε και μου είπε: «Είχες δίκιο, έκανα λάθος. Μόλις έμαθα και την άλλη πλευρά και φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι». Μπράβο του, τον εκτίμησα πολύ εκείνη τη στιγμή, όπως γενικά τους ανθρώπους που παραδέχονται ότι έκαναν λάθος.
Η επιδραστικότητα του τοπικού γκόσιπ, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με μια εθνικού ενδιαφέροντος είδηση και τον τρόπο που αντιμετωπίζεται αυτή από τα ΜΜΕ.
Για την ακρίβεια δεν έχει σχέση σε έκταση. Σε όλα τα άλλα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα:
Ένα λάθος κουτσομπολιό μπορεί να καταστρέψει εξίσου αποτελεσματικά ζωές, όσο και μια στρεβλή ή βιαστική είδηση.
Διότι είμαστε πανέτοιμοι να βγάλουμε συμπεράσματα, να κάνουμε γενικεύσεις και να καταδικάσουμε, στη βάση και των δύο.
Αδιασταύρωτα και πολύ πολύ βιαστικά.
Πριν από λίγο καιρό, λοιπόν, ήταν το παιδάκι με το Ροντβάιλερ.
Το θυμάστε όλοι. Είχε γίνει χαμός με το Ροντβάιλερ, να ανασκολοπίσουμε τα Ροντβάιλερ και όσους έχουν Ροντβάιλερ, θεωρίες επί θεωριών, κατηγοριοποιήσεις, καυγάδες, δογματισμοί, της μουρλής έγινε.
Τελικά, φαίνεται ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως είχαν παρουσιαστεί. Και από την έρευνα – που συνεχίζεται ερήμην των ΜΜΕ και των σόσιαλ– εξάγονται διαφορετικά συμπεράσματα, που λένε μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Κάποιοι το είχαν πει από τότε, δειλά-δειλά, αλλά δεν τους άκουγε κανείς. Όταν βγήκε η πρώτη ιατροδικαστική εξέταση, πάλι δεν ασχολήθηκε κανείς.
Τώρα είναι το 11μηνο κοριτσάκι από τη Συρία με την εγκεφαλίτιδα. Η αρχική εξέταση «έδειξε» σημάδια πιθανής σεξουαλικής κακοποίησης. Χαμός. Να τους γδάρουμε τους γονείς και να τους κρεμάσουμε στην πλατεία Συντάγματος να στεγνώσουν στο ηλιοβασίλεμα.
Και μαζί, οι απαραίτητες γενικεύσεις: «Έτσι είναι η κουλτούρα αυτών των ανθρώπων», «έτσι συμπεριφέρονται στα παιδιά τους», τροφή στο μύλο της δημιουργίας και παγίωσης τσιμεντένιων απόψεων και ακλόνητων στερεότυπων.
Το κοριτσάκι, όμως, φαίνεται τελικά ότι ίσως δεν είχε κακοποιηθεί, αλλά οι αλλοιώσεις που είδαν οι γιατροί μπορεί να οφείλονταν στην παθολογική του κατάσταση, μαθαίνουμε τώρα...
Γιατί δεν θέλουμε, δεν περιμένουμε να μάθουμε την αλήθεια;
Φταίνε πάρα πολύ τα ΜΜΕ –γενικώς και ειδικώς– που αναζητούν διαρκώς το sensationalism, τον εντυπωσιασμό, τη φρίκη (πουλάει η φρίκη), κ.λπ. Δεν θα επεκταθώ, είναι άλλο σεντόνι αυτό.
Φταίμε κι εμείς, όμως, που έχουμε μάθει να καταπίνουμε πάντα την εύκολη, την εντυπωσιακή απάντηση αμάσητη και θέλουμε διαρκώς να ακούμε μόνο αυτά που ενισχύουν τις ιδεοληψίες μας, ακόμα κι αν αυτές είναι λάθος.
Όπως και στη ζωή μας, εξάλλου, προτιμάμε ν' ακούμε τις απόψεις που δικαιώνουν τις αποφάσεις μας, ακόμα κι αν αυτές είναι λάθος.
Τεμπελιά είναι αυτό.
Βόλεμα, που στο τέλος της ημέρας δημιουργεί τεχνητές αλήθειες και πραγματικότητες, προσωπικές αλλά και γενικευμένες. Και δίνει πρόσφορο έδαφος σε εκείνους που θέλουν να μας τις πλασάρουν.
** Το κείμενο της Μαρίας Δεδούση δημοσιεύτηκε στη σελίδα της, στο fb. Γράφτηκε πριν από την πλήρη απαλλαγή τού ζεύγους των Σύρων από κάθε υποψία, γι αυτό και η αναφορά της ότι "φαίνεται τελικά ότι δεν έχει κακοποιηθεί". Πλέον δεν "φαίνεται" απλώς, αλλά σίγουρα δεν έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά.
(Η σελίδα του Harddog στο facebook είναι εδώ για «Μου αρέσει», αν φυσικά σας αρέσει, ή για «Ακολουθήστε»)
Με πήρε μια μέρα ο φίλος μου, και άρχισε να μου διηγείται μια είδηση. Τοπικού ενδιαφέροντος: Μια γυναίκα που άφησε την άντρα της και τα παιδιά της και πόσα –αρνητικά προφανώς– σχόλια έχει προκαλέσει αυτό στους άλλους γονείς στο σχολείο, και λοιπά. Και ο ίδιος κατέκρινε το γεγονός.
Λέω, μισό, την άλλη πλευρά την ξέρουμε;
Κόλλησε. Λέει, όχι, η αλήθεια είναι ότι όλες οι πηγές είναι της μιας πλευράς, ή άσχετες.
Λέω, για μάθε...
Μετά από λίγο με ξαναπήρε και μου είπε: «Είχες δίκιο, έκανα λάθος. Μόλις έμαθα και την άλλη πλευρά και φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι». Μπράβο του, τον εκτίμησα πολύ εκείνη τη στιγμή, όπως γενικά τους ανθρώπους που παραδέχονται ότι έκαναν λάθος.
Η επιδραστικότητα του τοπικού γκόσιπ, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με μια εθνικού ενδιαφέροντος είδηση και τον τρόπο που αντιμετωπίζεται αυτή από τα ΜΜΕ.
Για την ακρίβεια δεν έχει σχέση σε έκταση. Σε όλα τα άλλα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα:
Ένα λάθος κουτσομπολιό μπορεί να καταστρέψει εξίσου αποτελεσματικά ζωές, όσο και μια στρεβλή ή βιαστική είδηση.
Διότι είμαστε πανέτοιμοι να βγάλουμε συμπεράσματα, να κάνουμε γενικεύσεις και να καταδικάσουμε, στη βάση και των δύο.
Αδιασταύρωτα και πολύ πολύ βιαστικά.
Πριν από λίγο καιρό, λοιπόν, ήταν το παιδάκι με το Ροντβάιλερ.
Το θυμάστε όλοι. Είχε γίνει χαμός με το Ροντβάιλερ, να ανασκολοπίσουμε τα Ροντβάιλερ και όσους έχουν Ροντβάιλερ, θεωρίες επί θεωριών, κατηγοριοποιήσεις, καυγάδες, δογματισμοί, της μουρλής έγινε.
Τελικά, φαίνεται ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως είχαν παρουσιαστεί. Και από την έρευνα – που συνεχίζεται ερήμην των ΜΜΕ και των σόσιαλ– εξάγονται διαφορετικά συμπεράσματα, που λένε μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Κάποιοι το είχαν πει από τότε, δειλά-δειλά, αλλά δεν τους άκουγε κανείς. Όταν βγήκε η πρώτη ιατροδικαστική εξέταση, πάλι δεν ασχολήθηκε κανείς.
Τώρα είναι το 11μηνο κοριτσάκι από τη Συρία με την εγκεφαλίτιδα. Η αρχική εξέταση «έδειξε» σημάδια πιθανής σεξουαλικής κακοποίησης. Χαμός. Να τους γδάρουμε τους γονείς και να τους κρεμάσουμε στην πλατεία Συντάγματος να στεγνώσουν στο ηλιοβασίλεμα.
Και μαζί, οι απαραίτητες γενικεύσεις: «Έτσι είναι η κουλτούρα αυτών των ανθρώπων», «έτσι συμπεριφέρονται στα παιδιά τους», τροφή στο μύλο της δημιουργίας και παγίωσης τσιμεντένιων απόψεων και ακλόνητων στερεότυπων.
Το κοριτσάκι, όμως, φαίνεται τελικά ότι ίσως δεν είχε κακοποιηθεί, αλλά οι αλλοιώσεις που είδαν οι γιατροί μπορεί να οφείλονταν στην παθολογική του κατάσταση, μαθαίνουμε τώρα...
Γιατί δεν θέλουμε, δεν περιμένουμε να μάθουμε την αλήθεια;
Φταίνε πάρα πολύ τα ΜΜΕ –γενικώς και ειδικώς– που αναζητούν διαρκώς το sensationalism, τον εντυπωσιασμό, τη φρίκη (πουλάει η φρίκη), κ.λπ. Δεν θα επεκταθώ, είναι άλλο σεντόνι αυτό.
Φταίμε κι εμείς, όμως, που έχουμε μάθει να καταπίνουμε πάντα την εύκολη, την εντυπωσιακή απάντηση αμάσητη και θέλουμε διαρκώς να ακούμε μόνο αυτά που ενισχύουν τις ιδεοληψίες μας, ακόμα κι αν αυτές είναι λάθος.
Όπως και στη ζωή μας, εξάλλου, προτιμάμε ν' ακούμε τις απόψεις που δικαιώνουν τις αποφάσεις μας, ακόμα κι αν αυτές είναι λάθος.
Τεμπελιά είναι αυτό.
Βόλεμα, που στο τέλος της ημέρας δημιουργεί τεχνητές αλήθειες και πραγματικότητες, προσωπικές αλλά και γενικευμένες. Και δίνει πρόσφορο έδαφος σε εκείνους που θέλουν να μας τις πλασάρουν.
** Το κείμενο της Μαρίας Δεδούση δημοσιεύτηκε στη σελίδα της, στο fb. Γράφτηκε πριν από την πλήρη απαλλαγή τού ζεύγους των Σύρων από κάθε υποψία, γι αυτό και η αναφορά της ότι "φαίνεται τελικά ότι δεν έχει κακοποιηθεί". Πλέον δεν "φαίνεται" απλώς, αλλά σίγουρα δεν έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά.
(Η σελίδα του Harddog στο facebook είναι εδώ για «Μου αρέσει», αν φυσικά σας αρέσει, ή για «Ακολουθήστε»)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.