της Ζωής Ρηγοπούλου*
Έχω και το fb που μου θυμίζει τι έγραψα πριν μερικά χρόνια για κάποιο σάιτ. Λες και άλλαξε τίποτα! «Be yourself», αυτή η μάστιγα. Να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Είναι ωραίο πράγμα να βρίσκεις ποιος πραγματικά είσαι και τι αλήθεια πιστεύεις και αισθάνεσαι. Είναι ωραίο πράγμα να μην καταπίνεις αμάσητα όλα όσα θέλουν να σου πουλήσουν. Αλλά όχι εν ονόματι της ειλικρίνειας, να ποδοπατάς τις αλήθειες του άλλου, του απέναντι, που μπορεί να τις πιστεύει με το ίδιο πάθος όπως κι εσύ.Κάποιες γενιές -όχι πολλές- πίσω, η ευγένεια και ο σεβασμός ήταν αυτονοήτως συνδεδεμένα με την ανατροφή που δινόταν απ’ τα σπίτια και την οικογένεια. Σύμφωνοι, σε πολλές περιπτώσεις η ευγένεια αποδείχτηκε ξύλινη κι ο σεβασμός ψεύτικος. Έτσι, δημιουργήθηκε κάπου εκεί στα 90ς, το περίφημο Be yourself. Μέχρι διαφημιστικά πρότζεκτ στήθηκαν πάνω σ’ αυτό. Για να πιεις και μόνο μια πορτοκαλάδα, η παρότρυνση ήταν «Νά 'σαι ο εαυτός σου».
Αργά και υποδόρια απ’το «Να είσαι ο εαυτός σου», φτάσαμε στο «Πες ό,τι σου 'ρχεται στο κεφάλι». Σε ρωτάει ο άλλος «πώς σου φαίνεται;» κι εσύ ξερνάς τη χολή σου πάνω του γιατί έτσι σου είπανε ότι «Θα είσαι ο εαυτός σου». Υπερτιμημένο πράγμα η ειλικρίνεια. Αν κάτι δεν μπορεί να αλλάξει, ποιος ο λόγος να ρίξεις τον απέναντι στη μαύρη θλίψη; «Σ’αρέσει το κούρεμά μου;», ρωτάς. «Χάλια» είσαι, απαντώ.
Γιατί; Μήπως θα ξαναμακρύνουν τα μαλλιά σ’ένα λεπτό; Χάθηκε ο κόσμος να έχεις ένα τακτ, ένα γάρμπο; Έστω ένα. Δεν τρελαίνομαι, αλλά θα μακρύνουν, πού θα πάει; Σου πετάω τη γνώμη μου στα μούτρα, έχοντας την απόλυτη σιγουριά ότι είναι και η μόνη σωστή. Στην πετάω ακόμα κι αν δεν μου την έχεις ζητήσει. Για να είμαι ο εαυτός μου, λέει.
Κι έρχεται και το διαδίκτυο και σκάει μύτη ο βόθρος κανονικά. Λες και άνοιξαν απότομα οι πύλες και ξεχύθηκε ο οχετός. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους, οι γράφοντες ξερνάνε με ονοματεπώνυμο. Βγάζουν σε κοινή θέα όλα όσα προφανώς με ζόρι κρατούσαν κρυφά. Επιτίθενται σε ό,τι δεν συμβαδίζει με τα πιστεύω τους, με τρόπο που ούτε στο γήπεδο δεν περίμενες να ακούσεις. Προφανώς αυτό τους κάνει να νιώθουν περήφανοι, σοφοί, μάγκες, επειδή είναι ο εαυτός τους.
Άνθρωποι που τους λογάριαζες για ευγενείς και κύριους, αποδεικνύονται οι μεγαλύτεροι αλήτες του πληκτρολογίου. Πετάγονται και βρίζουν ό,τι βρίσκουν λάθος ή μάλλον ό,τι δεn συμφωνεί με την υπεράνω πάντων γνώμη τους.
Λυπάμαι βαθύτατα που θα το πω, αλλά αν είναι να γίνουμε ανθρωποφάγοι, θα προτιμήσω την παλαιού τύπου ευγένεια κι ας είναι ξύλινη, ψεύτικη, σχηματική ή ό,τι άλλο της προσάψαμε κατά καιρούς.
* Δημοσιεύεται στη σελίδα της, στο fb
Έχω και το fb που μου θυμίζει τι έγραψα πριν μερικά χρόνια για κάποιο σάιτ. Λες και άλλαξε τίποτα! «Be yourself», αυτή η μάστιγα. Να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Είναι ωραίο πράγμα να βρίσκεις ποιος πραγματικά είσαι και τι αλήθεια πιστεύεις και αισθάνεσαι. Είναι ωραίο πράγμα να μην καταπίνεις αμάσητα όλα όσα θέλουν να σου πουλήσουν. Αλλά όχι εν ονόματι της ειλικρίνειας, να ποδοπατάς τις αλήθειες του άλλου, του απέναντι, που μπορεί να τις πιστεύει με το ίδιο πάθος όπως κι εσύ.Κάποιες γενιές -όχι πολλές- πίσω, η ευγένεια και ο σεβασμός ήταν αυτονοήτως συνδεδεμένα με την ανατροφή που δινόταν απ’ τα σπίτια και την οικογένεια. Σύμφωνοι, σε πολλές περιπτώσεις η ευγένεια αποδείχτηκε ξύλινη κι ο σεβασμός ψεύτικος. Έτσι, δημιουργήθηκε κάπου εκεί στα 90ς, το περίφημο Be yourself. Μέχρι διαφημιστικά πρότζεκτ στήθηκαν πάνω σ’ αυτό. Για να πιεις και μόνο μια πορτοκαλάδα, η παρότρυνση ήταν «Νά 'σαι ο εαυτός σου».
Αργά και υποδόρια απ’το «Να είσαι ο εαυτός σου», φτάσαμε στο «Πες ό,τι σου 'ρχεται στο κεφάλι». Σε ρωτάει ο άλλος «πώς σου φαίνεται;» κι εσύ ξερνάς τη χολή σου πάνω του γιατί έτσι σου είπανε ότι «Θα είσαι ο εαυτός σου». Υπερτιμημένο πράγμα η ειλικρίνεια. Αν κάτι δεν μπορεί να αλλάξει, ποιος ο λόγος να ρίξεις τον απέναντι στη μαύρη θλίψη; «Σ’αρέσει το κούρεμά μου;», ρωτάς. «Χάλια» είσαι, απαντώ.
Γιατί; Μήπως θα ξαναμακρύνουν τα μαλλιά σ’ένα λεπτό; Χάθηκε ο κόσμος να έχεις ένα τακτ, ένα γάρμπο; Έστω ένα. Δεν τρελαίνομαι, αλλά θα μακρύνουν, πού θα πάει; Σου πετάω τη γνώμη μου στα μούτρα, έχοντας την απόλυτη σιγουριά ότι είναι και η μόνη σωστή. Στην πετάω ακόμα κι αν δεν μου την έχεις ζητήσει. Για να είμαι ο εαυτός μου, λέει.
Κι έρχεται και το διαδίκτυο και σκάει μύτη ο βόθρος κανονικά. Λες και άνοιξαν απότομα οι πύλες και ξεχύθηκε ο οχετός. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους, οι γράφοντες ξερνάνε με ονοματεπώνυμο. Βγάζουν σε κοινή θέα όλα όσα προφανώς με ζόρι κρατούσαν κρυφά. Επιτίθενται σε ό,τι δεν συμβαδίζει με τα πιστεύω τους, με τρόπο που ούτε στο γήπεδο δεν περίμενες να ακούσεις. Προφανώς αυτό τους κάνει να νιώθουν περήφανοι, σοφοί, μάγκες, επειδή είναι ο εαυτός τους.
Άνθρωποι που τους λογάριαζες για ευγενείς και κύριους, αποδεικνύονται οι μεγαλύτεροι αλήτες του πληκτρολογίου. Πετάγονται και βρίζουν ό,τι βρίσκουν λάθος ή μάλλον ό,τι δεn συμφωνεί με την υπεράνω πάντων γνώμη τους.
Λυπάμαι βαθύτατα που θα το πω, αλλά αν είναι να γίνουμε ανθρωποφάγοι, θα προτιμήσω την παλαιού τύπου ευγένεια κι ας είναι ξύλινη, ψεύτικη, σχηματική ή ό,τι άλλο της προσάψαμε κατά καιρούς.
* Δημοσιεύεται στη σελίδα της, στο fb
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.