Tου ΣΠΥΡΟΥ ΠΩΡΟΥ *
Η χιλιοειπωμένη φράση «ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας», στα χέρια της κυβέρνησης της ΝΔ έχει πραγματικά «κακοπάθει». Ως φωτογράφος έχω ταξιδέψει πολύ σε όλο τον πλανήτη. Παντού συνάντησα ανθρώπους που ίσως να μην γνωρίζουν το όνομα του πρωθυπουργού της Ελλάδας, αναγνωρίζουν όμως την Ακρόπολη, ξέρουν τον Σεφέρη και μπορούν να σιγοτραγουδήσουν τον ρυθμό της Μισυρλούς.
Η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, ο νεότερος πολιτισμός και η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία που αντέχει στον χρόνο, διαμόρφωσαν για χρόνια τη θετική άποψη που έχουν οι πολίτες του κόσμου για τη χώρα μας. Κι αυτό είναι ένα ανεκτίμητο «κεφάλαιο» που δεν αποτιμάται σε χρήμα.
Η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, ως μιας χώρας στην οποία παράγεται πολιτισμός, δεν εξυπηρετείται με την πολιτική της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού, που σε κάθε τοποθέτησή της προσπαθεί -ανεπιτυχώς- όλα να τα παρουσιάζει με όρους αγοράς. Έσπευσαν ο Πρωθυπουργός και η Υπουργός Πολιτισμού να δώσουν συγχαρητήρια στον Γιώργο Λάνθιμο για τις βραβεύσεις που απέσπασε η τελευταία του ταινία.
Σαν μακρινοί συγγενείς που θέλουν να κερδίσουν λίγη από την αίγλη ενός προικισμένου συντοπίτη τους. Δεν άκουσαν, όμως, όσα ο ίδιος είχε πει στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας του για τις συνθήκες της κινηματογραφικής παραγωγής στην Ελλάδα και γιατί γύρισε την ταινία του εξ ολοκλήρου στο εξωτερικό. Δεν αναρωτήθηκαν γιατί ένας δημιουργός, ακόμη και μετά από το διεθνές βραβείο στις Κάννες, έπρεπε να δανειστεί χρήματα για να κάνει μια ακόμη ταινία. Γιατί εντέλει έπρεπε να φύγει στο εξωτερικό για να συνεχίσει να είναι δημιουργικός.
Ο πολιτισμός ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της κρίσης της δεκαετίας του 2010. Μετά την έξοδο της χώρας από την εποχή των «Μνημονίων», οι πολιτικές που άσκησαν τόσο η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και οι κυβερνήσεις της ΝΔ, δεν άλλαξαν την κατάσταση. Οι δημιουργοί του πολιτισμού, μουσικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, λογοτέχνες, φωτογράφοι, ζωγράφοι, ανιματέρ, ήταν και είναι «άφαντοι» για τις κυβερνήσεις. Προσπαθούν να επιβιώσουν απασχολούμενοι σε άλλα επαγγέλματα, φεύγουν στο εξωτερικό ή εγκαταλείπουν εντελώς.
Η εποχή της πανδημίας ήταν χαρακτηριστική για τον τρόπο που χιλιάδες εργαζόμενοι ήταν «ανύπαρκτοι» στα μάτια των Υπουργείων Πολιτισμού και Εργασίας. Το άδικο ΠΔ για τα επαγγελματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών, που εκκρεμεί η κρίση του στο ΣτΕ, επισφράγισε τη γνώμη που έχει αυτή τη κυβέρνηση για τους δημιουργούς: δεν αναγνωρίζει ούτε τις σπουδές τους!
Ο υδροκεφαλισμός που χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική, φτάνει στο έπακρο όταν μιλάμε για πολιτισμό. Λες και ο πολιτισμός είναι αποκλειστικό προνόμιο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Τα ΔΗΠΕΘΕ, τα εργαστήρια τέχνης, οι δημοτικοί εκπαιδευτικοί θεσμοί (ωδεία, σχολές χορού, κλπ.), αλλά και η ενίσχυση της ερασιτεχνικής δημιουργίας στην περιφέρεια, στα νησιά και στα ακριτικά μέρη, είναι κάτι που δεν απασχολεί το Υπουργείο Πολιτισμού. Ακόμη και τα τοπικά αρχαιολογικά Μουσεία παραμένουν κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού, την ίδια ώρα που η Υπουργός Πολιτισμού ασχολείται με το να ιδρύσει νέα Μουσεία πάλι στην Αττική.
Δεν απάντησε η Υπουργός Πολιτισμού γιατί μετά από τόσες «μεταρρυθμίσεις» που διαφημίζει στη Βουλή, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο έχει σήμερα τις μισές αίθουσες του κλειστές. Ούτε γιατί το ΑΚΡΟΠΟΛ, εμβληματικό κτίριο που αποκαταστάθηκε για να στεγάσει τον σύγχρονο πολιτισμό, παραμένει ερμητικά κλειστό αντί να αποτελεί «μήτρα» πολιτιστικών αγαθών. Ούτε έγινε ποτέ κατανοητό γιατί δύο σημαντικοί θεσμοί με πολύχρονη προσφορά, ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού του Δήμου Αθηναίων και το Κέντρο Χορού «Ισιδώρα Ντάνκαν» του Δήμου Βύρωνα, καταργήθηκαν -μεταξύ άλλων Οργανισμών- με ένα άρθρο σε ένα νομοσχέδιο για τους ΟΤΑ.
Ο πολιτισμός είναι δημόσιο, συλλογικό, αγαθό που πραγματώνεται σε συνθήκες ελευθερίας και διαλόγου, ενισχύει την κοινωνική συνοχή, βελτιώνει την ποιότητα της ζωής, συμβάλλει στην αυτογνωσία των πολιτών και στην διεθνή ακτινοβολία της χώρας μας. Με αυτή την πυξίδα κινήθηκαν εμβληματικές μορφές του υπουργείου Πολιτισμού όπως η Μελίνα Μερκούρη και ο Θάνος Μικρούτσικος. Με αυτά τα εφόδια δημιούργησαν θεσμούς σε όλη την Ελλάδα, όπως τα ΔΗΠΕΘΕ, τα δημοτικά ωδεία, τις δημοτικές πινακοθήκες, το ΕΚΕΒΙ, στήριξαν τις κινηματογραφικές λέσχες, τα θερινά σινεμά, τις ερασιτεχνικές ομάδες. Σήμερα θα έπρεπε να έχουμε όλα αυτά ως δεδομένα και να συζητάμε πώς θα ανοιχτούμε στους ορίζοντες που δίνουν οι νέες τεχνολογίες στον πολιτισμό, πως θα πρωτοπορήσουμε ως χώρα.
Αντί αυτού, όλοι οι θεσμοί είναι ρημαγμένοι ή κατηργημένοι και οι άνθρωποι του πολιτισμού στο περιθώριο, εκτός των «ημετέρων». Η προστασία και η ανάδειξη του πολιτισμικού αποθέματος, η στήριξη και προβολή της σύγχρονης δημιουργίας αποτελούν βασικούς άξονες του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Ένα πνεύμα που πρέπει να διαπνέει αυτές τις πολιτικές προκειμένου να αρθούν τα αδιέξοδα που δυστυχώς αποκτούν γιγαντιαίες διαστάσεις για ένα πλήθος ανθρώπων που το μόνο του όπλο είναι η μαγεία της Τέχνης.
* Αν. Γραμματέας Πολιτισμού
ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.
The post Σπύρος Πώρος: Οταν η μαγεία της Τέχνης «βρίσκει» στο «πολιτικό μπετόν» appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.