Μια ανάρτηση του Κώστα Σκανδαλίδη, ενός απ’ τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που βίωσαν όλη του την πορεία, από το 1974, θύμισε τη σύμπτωση της συγκυρίας.
Βέβαια, η σύγκριση που επιχειρεί το πολύπειρο στέλεχος, που διετέλεσε και γραμματέας του Κινήματος, με πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου, μάλλον αφορά (η μνήμη εξασθενεί μετά από 40 χρόνια) στις δημοτικές εκλογές του 1982, τέτοιες μέρες περίπου, όπου με Δημήτρη Μπέη, Γιάννη Παπασπύρου και Θεοχάρη Μαναβή, επισφραγίστηκε η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων προοδευτικών δυνάμεων, γενικότερα στην, τότε πρωτοβάθμια, τοπική αυτοδιοίκηση και ειδικότερα στους τρεις μεγάλους δήμους.
Επετειακά, βέβαια, με βάση το ημερολόγιο, το μείζον γεγονός που καλούμαστε να αποτιμήσουμε, αφήνοντας προς το παρόν τα της τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι αυτό που συνέβη στις 18 Οκτωβρίου 1981, δηλαδή η μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου, με 48% έναντι 35% της ΝΔ, υπό τον Γεώργιο Ράλλη.
Μια νίκη που, κατ’ αρχήν, εδραίωσε αυτό που ονομάστηκε και συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς μέχρι σήμερα, το «φαινόμενο ΠΑΣΟΚ».
Ενός Κινήματος, που, παρά το βαρύ όνομα του ιδρυτή του, αντιμετωπίστηκε μάλλον συγκαταβατικά, ακόμη και στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Οι εξαιρετικά ριζοσπαστικές θέσεις του, που ίσως να υπερέβαιναν και τα όρια της κοινωνικής διαθεσιμότητας, πολύ πιο προωθημένης και προοδευτικής τότε, δε φαινόταν να μπορούν να συγκροτήσουν ένα ευρύ, πλειοψηφικό ρεύμα.
Το 13% που εξασφάλισε στις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές, της 17ης Νοεμβρίου 1974, έστω στις εξαιρετικές συνθήκες εκείνης της εκλογής, έμοιαζε να δικαιώνει εκείνους που πίστευαν ότι επρόκειτο για ένα ευκαιριακό εγχείρημα, με ημερομηνία λήξης.
Σύμφωνα με τη γλαφυρή περιγραφή του γιου του και σημερινού ευρωβουλευτή Νίκου Παπανδρέου, το αποτέλεσμα εκείνο προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση και στον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου, που σκεφτόταν, σύμφωνα με αυτή την περιγραφή, να εγκαταλείψει την πολιτική δράση, αλλά και την Ελλάδα, επανερχόμενος στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα, στο εξωτερικό.
Όπως διηγείται ο Νίκος Παπανδρέου, μια νυχτερινή επίσκεψη στο «Χάραμα», όπου τραγουδούσε ο αγαπημένος του Βασίλης Τσιτσάνης κι ένας χορός, το επίσης αγαπημένο του ζεϊμπέκικο, τον έκαναν να αλλάξει γνώμη.
Έτσι ξεκίνησε μια μοναδική πορεία, που δεν έχει προηγούμενο, αλλά και ούτε επαναλήφθηκε έκτοτε. Από το 13% και τους 15 βουλευτές (τους δυο εκ των υστέρων, με απόφαση του λεγόμενου Εκλογοδικείου) του 1974, στο 25% και τους 93 βουλευτές το 1977 και το 48% και 177 βουλευτές, το 1981.
Η πορεία δε, κατέδειξε πως αυτή η αλματώδης πορεία, δεν αποτέλεσε ένα συγκυριακό φαινόμενο, απόρροια ενός ορισμένου κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων, αλλά είχε στρατηγικό βάθος.
The post Γίνεται επίκαιρη appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.