Γεννήθηκε στην Λεμεσό -στο μεγάλο λιμάνι- το 1947, τότε που το νησί ήταν ακόμη αποικία των Εγγλέζων. Πολέμησε -για να τα λέμε όλα- στο πλευρό των τουρκικών δυνάμεων, το ‘74, στον πόλεμο που προκάλεσε η ελληνική χούντα.
Τόλμησε όμως και έγραψε στο facebook το εξής: «Την επέμβαση της Τουρκίας την αποκαλούσαμε “Ειρηνευτική Επιχείρηση”, ήταν όμως ένας πόλεμος στον οποίο χύθηκε αίμα. Και τώρα, παρόλο που την αποκαλούμε “Πηγή Ειρήνης”, δεν είναι νερό που χύνεται αλλά αίμα» {...}
{...} Την τολμηρότητά τους πάντως επέδειξαν οι Κύπριοι του Βορρά -αυτόν τον τίτλο προτιμούν οι πιο προοδευτικοί από τους Τουρκοκύπριους- και το 2004. Τότε που το 65% είπε «ναι, να φύγουν σταδιακά τα στρατεύματα της Τουρκίας -και της Ελλάδας φυσικά- από την μεγαλόνησο» {...}
{...} Μαζί με τον Ακιντζί θα νικήσει και ο κυπριωτισμός! Που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς Τουρκοκυπρίους. Δείτε και την σημαία της Κύπρου. Η μεγαλόνησος και από κάτω οι δύο δάφνες με τα κλωνάρια τους να ακουμπούν για να συμβολίζουν την κοινή ζωή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων
Και μην με ρωτήσετε γιατί δίνω αυτή την ερμηνεία στις δάφνες της κυπριακής σημαίας. Δεν είναι η δική μου ερμηνεία. Είναι του δημιουργού της κυπριακής σημαίας. Του Ισμέτ Βεχάτ Γκιουνέι, του Τουρκοκύπριου ζωγράφου, σκιτσογράφου και δασκάλου που γεννήθηκε κι αυτός στη Λεμεσό. Όπως ο Μουσταφά ο φίλος μας {...}
** Αποσπάσματα από την διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή του Σταύρου Θεoδωράκη στο podcast του pod.gr. Τίτλος της «Ένας λεβέντης Τουρκοκύπριος». Ακούστε την ολόκληρη εδώ.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.