Του
Σταύρου Ξηντάρα
Οι Θεατρίνων Θεατές μας έχουν συνηθίσει σε αξιόλογες παραστάσεις, με σπουδαία έργα του ελληνικού & διεθνούς ρεπερτορίου, τις περισσότερες φορές ανεβασμένα από την ομάδα πρώτη φορά στη χώρα μας. Γεγονός, που αποδεικνύει την προσπάθεια τους για έρευνα και θέατρο σημαντικό. Συχνότατα δε, πολυπρόσωπα έργα, σε φρέσκιες μεταφράσεις- αποδόσεις- και με εξαίρετους συνεργάτες.
Η φετινή επιλογή της ομάδας με εξέπληξε ευχάριστα. Θυμάμαι χρόνια πριν, σε συζητήσεις με το Βασίλη Μπουζιώτη να παροτρύνουμε το Λιβανό να ασχοληθεί με το Genet. O σύγχρονος κολασμένος δημιουργός , ηγήτορας του θεάτρου του παραλόγου, με την προκλητική του, κοφτερή γραφή ταιριάζει απόλυτα με τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις του σκηνοθέτη & της ομάδας του. Ο Λιβανός το απέφευγε γνωρίζοντας την δυσκολία με την οποία προσεγγίζεται σωστά ο συγγραφέας και τις ειδικές απαιτήσει παραστασιοποίησης που έχουν τα έργα του καθώς και πόσο φειδωλό είναι το ίδρυμα Genet στην παραχώρηση δικαιωμάτων- θυμόμαστε την τέλεση του Καυγατζή που απαγορεύτηκε στη Ζωή Λάσκαρη να την τελέσει λίγο πριν την πρεμιέρα της προ ετών-.
Έτσι με μεγάλη χαρά το καλοκαίρι έμαθα από τον ίδιο, πως η ομάδα του πήρε τα δικαιώματα για το δυσκολότερο και κατά πολλούς καλύτερο έργο του Jean Genet το ΜΠΑΛΚΟΝΙ. Περίμενα την παράσταση και ομολογώ πως οι συντελεστές που μαζεύτηκαν με προδιάθεταν για ένα άριστο αποτέλεσμα. Και δικαιώθηκα.
Στηριγμένος στη δόκιμη μετάφραση της Μαίρης Μιχαλάτου ο Λιβανός προχωρά. Δίνει εντολή στην Λεία Βιτάλη να επαναπροσδιορίσει το κείμενο και η σπουδαία συγγραφέας, μας παραδίδει ένα λιμπρέτο σημερινό, συντομευμένο κατά μια ώρα από το αρχικό, χωρίς να χάνεται η ουσία, με ένταση , αλήθεια και παλμό, κατανοητό όσο και λυρικό, όπως θα το ήθελε και ο ίδιος ο ποιητής σήμερα . Η πρόσφατα χαμένη Χαρά Μπακονικόλα, εισαγάγει ουσιαστικά τους λειτουργούς στο έργο τους και ο Γιάννης Σολδάτος έχει πάντα την καθοριστική καλλιτεχνική επίβλεψη στο αποτέλεσμα.
Ένα πολιτικό έργο, για τον άνθρωπο την εξουσία και τα μέσα που τους ενώνουν. Οι ουσιαστικοί προβληματισμοί του Genet για το κράτος, την ιεραρχεία & τη διαπλοκή φαντάζουν σήμερα επίκαιροι όσον ποτέ.
Ο ίδιος ο Λιβανός αποφασίζει να χτίσει ένα παραμύθι ενηλίκων όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει και καταφέρνει ν’ αποκρυπτογραφήσει τους δύσκολους κώδικες του θεάτρου του παραλόγου , και να υπερασπιστεί το έργο σαν καυστική σάτιρα. Με στοιχεία vaudevile theatre , μουσικά και αισθητικά άψογες εικόνες, ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει ένα βαθιά πολιτικό, καινοτόμο έργο, για την κακοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου από τον ίδιο του τον εαυτό. Οι χάρτινοι ήρωες του Genet , που ο ίδιος τους “απαιτεί” υπερβατικά δοσμένους , με έντονα χαρακτηριστικά κοστουμιών και μακιγιαζ για να τιμούν τους ρόλους που επιλέγουν να παίξουν, γίνονται δήμιοι, όταν το Μπορντέλο από οίκος ηδονής μετατρέπεται σε ρεαλιστικό εκθετήριο. Δήμιοι για τον εαυτό τους & τους άλλους. Με αυτόν το νέο τους εαυτό αναμετρώνται μπρος σε γιγάντιους καθρέφτες και ακολουθούν όλοι τη μοναδική βεβαιότητα , την πορεία του ανθρώπου προς το θάνατο= κάθαρση.
Οι συμβολισμοί του συγγραφέα υπηρετώνται στη λεπτομέρεια, οι σκηνές είναι άριστα δουλεμένες υποκριτικά και όλοι οι ηθοποιοί καταφέρνουν ν’ ακροβατήσουν σ’ ένα τεντωμένο σκοινί , γκροτέσκ αλήθειας, δίνοντας εντυπωσιακές ερμηνείες. Θεωρώ τη διανομή της παράστασης από τις πιο εύστοχες θεατρικά τα τελευταία χρόνια!
Υποκλίνομαι στην εντυπωσιακή Ίρμα- Βασίλισσα της Χαριτίνης Καρόλου, που επανεμφανίζεται με ένα ρόλο που της πηγαίνει γάντι. Είναι η βασίλισσα! Η Καίτη Ιμπροχώρη βασική πρωταγωνίστρια της ομαδας -και ιστορικό Άλογο στην παράσταση του Σολωμού το ’80- δίνει μια συγκινητική Ηρωίδα σύμβολο της Επανάστασης σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ερμηνείες της, αποδεικνύοντας οτι οι ηθοποιοί καθορίζουν το “μέγεθος” του κάθε ρόλου.
Η Πέπη Οικονομοπούλου η αξιόλογη αυτή σουμπρέτα γίνεται η ‘Ιρμα. Η κυρίαρχη του Οίκου των Ψευδαισθήσεων η μάγισσα που τα οργανώνει όλα με στόχο το κέρδος και θυσιάζει στο βωμό της φιλοδοξίας ανθρώπους και συναισθήματα. Άψογη και δουλεμένη στην κάθε της λεπτομερεια. Τόσο φιλόδοξη και καιροσκόπος που τελικά τη συμπαθείς!
Ο Αρχηγός της Αστυνομίας του Γιάννη Τσιώμου η πιο κωμική φιγούρα της παράστασης, εγκλωβισμένη μέσα στο μεγαλείο του παραλογισμού του ικανή σαν θέση & επί της ουσίας. Έξοχος! Αντίποδας του ο Γιώργος Λιβανός τρυφερός και έντονος Ροζέ, με στιγμές κορυφωτικής ευαισθησίας ο πιο “αληθινός” ευκολοδιάκριτος ήρωας στο Μπαλκονι.
Ο Στρατηγός του Νίκου Καραγιώργη έχε όλλο το απαιτούμενο μέγεθος του Σχήματος που απαιτεί ο Genet στην τόσο απαιτητική δεξιοτεχνικά -σκηνοθετικά κι ερμηνευτικά- σκηνή συνεύρεσης του με το Άλογο. Είναι δυναμικός, ερωτικός και άξεστος όπως ακριβως αρμόζει στο ρόλο. Οι συνεργασίες του Καραγιώργη με το Λιβανό εχουν δρέψει αξιόλογους ερμηνευτικούς καρπούς &?αυτός είναι ο πιο απαιτητικός & πιο ολοκληρωμένος – Ίσως βέβαια έπρεπε ο Στρατηγός να ‘ταν σπαλαγμένος από το εσώρουχο στη βασική του αυτή σκηνη αλλά γνωρίζουμε πόσο δύσκολη είναι αυτή η έκθεσης για έναν ηθοποιό- .
Η Μαρία Δρακοπούλου είναι το εξαίρετα ερωτικό & σέξυ Άλογο. Πολύ καλή αυτή της η στιγμή όχι μόνο υποκριτικα αλλά και στη σχηματοποίηση του Αλόγου, άψογη!
Ο Μάνος Χατζηγεωργίου αλωνίζει κυριολεκτικά τη σκηνή, στον καλύτερο του ρόλο τα τελευταία χρόνια, τον Κληρικό , που τον υπηρετεί με δεξιοτεχνία και συνέπεια.
Πολύ καλός όπως πάντα ο Νίκος Χαλατζίδης και σαν Επιβήτορας- με χιούμορ- & ιδιαίτερα σαν Σκλάβος στο τέλος.
Η Ιουλία Φάλια είναι η γήινη ταμίας του Μπορντέλου. Με χιούμορ και αξιοπρέπεια υπηρετεί το έργο όπως και ο πολύ καλός Γιάννης Τριανταφύλου στους δύο ρόλους του – έμαθα πως αντικατέστησε και τον αδικοχαμένο Νίκο Γιάννακα- Σωστός στους μικρούς του ρόλους ο Μάνος Τσιβιλής. Άφησα τελευταίο τον Σωτήρη Αντωνίου για να τονίσω, ποσό έδεσε με τον υστερικό κι αγάμητο φωνακλά Δικαστή, σε μια πολύ καλή του ερμηνεία. Εδώ να τονίσω πόσο προσεκτικά είναι δοσμένες σκηνοθετικά οι μεταβάσεις των ηρώων Δικαστή-Στρατηγού-Κληρικού από αυτό που ονειρεύονται σε αυτό που γεύονται.
Άριστη όπως πάντα η Νικη Γκουντούμη στον μουσικο σχολιασμό της παράστασης στο πιάνο – δεξιοτέχνης άνθρωπος ορχήστρα το ‘χω ξαναπεί, όπως και η μουσική συνοδεία από τον Γιάννο Τριανταφύλλου στον ακορντεόν και από τον Σωτήρη Αντωνίου.στην ηλεκτρική κιθάρα.
Η συμβολή της Δέσποινας Βολίδη στο αποτέλεσμα της παράστασης καθοριστική. Ξέρει το χώρο του Studio Κυψέλης , στήνει εντυπωσιακούς μικρόκοσμους κάθε φορά εκμεταλευομενη στο έπακρο τη μικρή σκηνή σα να δουλεύει στο…Παλλάς, εδώ άκρως ταιριαστό το μωβ περιστρεφόμενο σκηνικό της, με τους καθρεφτες να δεσπόζουν. Όσο και το αναμενόμενο “μπαλκονι” έκθετήριο. Μεψσημασία στη λεπτομερεια σε βάζουν στο κλίμα του έργου τοσο και τα κοστουμια, εξαιρετικά στη προσεγμενα στη λεπτομέρεια. Μια παραγωγή που άνετα στεκοταν σε μεγάλο κεντρικόν θεατρο. Απο κάθε άποψη και σίγουρα θα λάμψει & το καλοκαίρι στα festivals.
Η χορογραφία-κινησιολογία του Άγγελου Χατζή επιβλητική και ή μουσική του κορυφαίου Μίμη Πλέσσα ευαίσθητα λυρική. Μοναδικά μας εισαγάγει στον ιδιαίτερο τόπο των ηρώων εξαρχής. Ιδιαίτεροι όπως πάντα οι φωτισμοί του σκηνοθέτη ενδυναμώνουν τις εικόνες που σχεδίασε μαζί με τη σκηνογράφο.
Η έναρξη με το Νίκο Γιάννακα Jean Genet on the wall άκρως συγκινητική. Αλλά θα προσθέσω κλείνοντας πόσο τιμητικό και φροντισμένο είναι και πάλι το βιβλίο πρόγραμμα της ομάδας , από τον Αιγόκερω απόκτημα. Ειδικά σήμερα που τα προγράμματα σπανίζουν ακόμα και σε ακριβές παραγωγες του κεντρου. Η δεδομένη για το θεατή αυτή πολυτέλεια των Θεατρίνων Θεατές, σε κάνει να νοιώθεις ασφαλής.
Είμαστε καταδικασμένοι σε μια φυλακή στο εσωτερικό του.τομαριου μας λέει ο Genet και οι Θεατρινων θεατες βρήκαν τον τροπο να κοινωνήσουν αυτή την αυτοφυλαάκιση με μια σπουδαία παρασταση…
Άκουσα συνάδελφο του Γιώργου να του λέει με αγάπη το βράδυ που παρακολούθησα την παράσταση : ” Αυτός είναι ο Genet! Μόνο εσύ μπορείς να τον υπηρετήσεις στην Ελλάδα με κατανόηση και σεβασμό στους ευαίσθητους προβληματισμούς και μελέτη ουσιαστική χωρίς να τον ευτελίσεις! ” Θα συμφωνήσω. Ένα ιδανικό ανέβασμα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Το μπαλκόνι» του Jean Genet
Παράταση παραστάσεων στο Studio κυψέλης ως τις 5 Μαΐου .
Fotos αποκλειστικές : Μάνος Βλαστός.
Σκηνοθέτης: Γιώργος Λιβανός
Απόδοση-αναδημιουργία κειμένου: Λεία Βιτάλη Μουσική basic theme: Μίμης Πλέσσας Μετάφραση: Μαίρη Μιχαλάτου
Δραματουργική επεξεργασία: Χαρά Μπακονικόλα Χορογραφία: Άγγελος Χατζής
Κινηματογράφηση: Γιάννης Σολδάτος Σκηνογραφία-κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη Καλλιτεχνικός σύμβουλος: Γιάννης Σολδάτος Φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός
Υπεύθυνη: Ζωή Τριανταφυλλίδη
Τεχνική υποστήριξη: Ιπποκράτης Βαφειάδης Φωτογραφίες παράστασης: Zώης Τριανταφύλλου – Σφακιανάκης
Teaser: Αντώνης Μανδρανής
Video: Χρήστος Λουκάκης
Υπεύθυνος αρχείου: Βασίλης Θεοδώρου
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Επιμέλεια έκδοσης: Έφη Βενιανάκη
Ερμηνεύουν: Καίτη Ιμπροχώρη, Πέπη Οικονομοπούλου, Γιώργος Λιβανός, Γιάννης Τσιώμου, Νίκος Καραγιώργης, Μάνος Χατζηγεωργίου, Νίκος Χαλατζίδης, Μαρία Δρακοπούλου, Σωτήρης Αντωνίου, Μάνος Τσιβιλής, Γιάννος Τριανταφύλλου , Ιουλία Φάλλια. Jean Genet on the wall o Νίκος Γιάννακας,
Έκτακτη εμφάνιση στο ρόλο της Βασίλισσας από τη Χαριτίνη Καρόλου.
Ζωντανά στο πιάνο η Νίκη Γκουντούμη.
Πλάι της στο ακορντεόν ο Γιάννος Τριανταφύλου και στην electro κιθάρα ο Σωτήρης Αντωνίου, κρουστά Μαρία Δρακοπούλου, κιθάρα Μάνος Τσιβιλής
Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού
Εισιτήρια 23 ευρώ VIP, 18 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ φοιτητικό, ανέργων, υπερηλίκων, ΑΜΕΑ, 5 ευρώ Ατέλειες ΣΕΗ – ΕΕΣ Πληροφορίες,
Κρατήσεις στο 210 881 9571
Μέχρι τις 5 Μαΐου στο Studio Κυψέλης.
Ευχαριστίες στην Αλίκη Δανάλη
The post Ο έμπειρος σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός ανέβασε στο Studio Κυψέλης το κλασικό πλέον έργο του Ζαν Ζενέ το “Μπαλκόνι” και με μια ευφάνταστη σκηνοθεσία μας δείχνει πως πρέπει να ανεβαίνει ο Ζενέ σήμερα. appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.