Λίγα χρόνια μετά, στο κέντρο της Αθήνας, κοντεύω να γίνω αυτός ακριβώς ο
τύπος. Δεν είναι μόνο που για να φάω κάτι της προκοπής συνήθως πρέπει να περπατήσω αρκετά, πρέπει και να στριμώχνομαι ανάμεσα σε τραπεζοκαθίσματα ή να παραμερίζω τις βαλίτσες με τα ροδάκια. Και όποτε πάω να χάσω την ευγένειά μου, θυμάμαι τη δική μου αίσθηση ελευθερίας και ξεγνοιασιάς σε ξένα μέρη που τα τρώει σαν σκουλήκι ο τουρισμός.Κατά βάθος μ’ αρέσουν οι τουρίστες. Μ’ αρέσει η ανεμελιά τους, που πίνουν Απερολ το μεσημέρι, που τρώνε όλα τα λάθος πράγματα στα λάθος μέρη, που απολαμβάνουν… Το βλέμμα τους ανανεώνει πράγματα που έχουμε συνηθίσει. Την Ακρόπολη. Τα μουσεία. Τις πολυκατοικίες. Τα χρήματά τους, επίσης, είναι ανανεωτικά. Αλλωστε, τα διάφορα μέρη έχουν γεμίσει επισκέπτες επειδή το ταξίδι στο εξωτερικό δεν είναι αυτό που ήταν, έχει εκδημοκρατιστεί.
Περνώ βράδυ απ’ τα στενά της Πλάκας. Μαύρα οχήματα πολυτελείας ξεφορτώνουν σε ακριβά ξενοδοχεία καλοντυμένες μεθυσμένες. Στις πολυκατοικίες προς Κουκάκι, το κουτί-λουκέτο με το κλειδί του Airbnb κοσμεί κατεβασμένα ρολά και εισόδους, μήνυμα για όλους τους μυημένους. Πλάι στα θυροτηλέφωνα, τα κλασικά «Πωλείται» και «Ενοικιάζεται» σε τιμές που φέρνουν ίλιγγο. Στο χόστελ (το ακριβό) κοντά στην Ακρόπολη και στον αιωνίως βρωμιάρικο δρόμο προς το Σύνταγμα, κάτι αγοράκια και κάμποσοι περίεργοι πίνουν μπίρες απ’ το περίπτερο. Εχω βρεθεί αμέτρητες φορές στη θέση τους.
** Διαβάστε εδώ ολόκληρο το θέμα τής Βίβιαν Στεργίου στην Καθημερινή (Εικονογράφηση: Michael Kirki). Τίτλος του: «Ο τουρισμός μού φέρνει αμφιθυμία».
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.