Τα λόγια του θυμίζουν μαρτυρία της εφιαλτικής νύχτας της 7ης Αυγούστου, μια ακόμα σκοτεινή περιγραφή της εικόνας των φανατισμένων χούλιγκαν της Ντιναμό, που έσπειραν τον τρόμο και τον πανικό στην Νέα Φιλαδέλφεια προκαλώντας έναν θάνατο και εννέα σοβαρούς τραυματισμούς. Όμως ο Ανδρέας Χασιώτης, κομμωτής και κάτοικος Παγκρατίου εδώ και δεκαετίες, περιγράφει ένα εντελώς ξεχωριστό εφιαλτικό σκηνικό, ένα απόγευμα βίας και τρομοκρατίας που συνέβη στην καρδιά της Αθήνας πριν από δεκατρία ολόκληρα χρόνια και που τον στοιχειώνει αδιάκοπα – σήμερα, στην σκιά των πρόσφατων τραγικών γεγονότων, περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
«Επέζησα κατά τύχη», μου λέει και το βλέμμα του προσωρινά παγώνει. Η ιστορία, ακόμα και η πιο σκοτεινή εκδοχή της, έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, ειδικά σε μια χώρα όπου η ασφάλεια δίνει συχνά την θέση της στην οκνηρία των αρχών.
Το περιστατικό που εξιστορεί, με συναισθηματικά φορτισμένη φωνή, έλαβε χώρα το απόγευμα της 16ης Σεπτεμβρίου του 2010, όταν η Ελληνική πρωτεύουσα φιλοξενούσε τον αγώνα της ΑΕΚ με την Κροατική Hajduk Split, τον ορκισμένο αντίπαλο της Ντιναμό με τους εξίσου φανατισμένους και βίαιους χούλιγκαν με τις ουκ ολίγες νεοναζιστικές καταβολές. Τα απίστευτα σκηνικά βίας που αρχίζει να μου περιγράφει δεν έλαβαν χώρα στο γήπεδο του Ολυμπιακού Σταδίου (παρότι σημειώθηκε και εκεί μια επεισοδιακή βραδιά) αλλά στην καρδιά του Αθήνας, στο φως της ημέρας, όταν ο κομμωτής βρισκόταν στην Ερατοσθένους, έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του Παγκρατίου όπου διατηρούσε τον επαγγελματικό του χώρο.
«Κοντά στο κομμωτήριο μου φιλοξενούμε ένα Αμερικανικό κολλέγιο, και ακριβώς από πάνω από το μαγαζί μου στεγάζονταν διάφοροι Αμερικανοί φοιτητές σε εστίες», αναφέρει ο Ανδρέας. «Τα παιδιά αυτά, λοιπόν, περπατούσαν τρεμάμενα από το θέαμα, και κάποια στιγμή καθώς οι Κροάτες παρελαύναν στον δρόμο, άρχισαν να τους δίνουν περιστασιακές σφαλιάρες και τρικλοποδιές, έτσι, απλά γιατί μπορούσαν» {...}
{...} Η αστυνομία είχε ήδη δεχθεί πολλές απεγνωσμένες κλήσεις από τους κατοίκους της περιοχής, κυρίως από τους καταστηματάρχες και επιχειρηματίες, μέχρι την στιγμή που ο Κροάτης χούλιγκαν έσπασε το μπουκάλι στο κεφάλι του κομμωτή. Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, κανένας αστυνομικός δεν είχε φτάσει ακόμα στην ανήσυχη γειτονιά. Ωστόσο, ο Ανδρέας είχε πια πεισμώσει, και κυριευμένος καθώς ήταν από τον θυμό του, το θέαμα της βίας και του κινδύνου που ολοένα και κλιμακωνόταν δεν τον τρόμαζε.
«Ο λογιστής μου προσπαθούσε να με συγκρατήσει», θυμάται, «μου έδειχνε το γκρουπ των Κροατών που ανηφόριζε απειλητικά τον δρόμο. “Είναι τουλάχιστον δεκαπέντε άτομα, κατευθύνονται προς τα εδώ και θα στα σπάσουν όλα” με προειδοποιούσε, αλλά εγώ παρέμεινα ανένδοτος έξω από το κομμωτήριο μου. Έτσι λοιπόν, κατέφτασαν οι υπόλοιποι χούλιγκαν με άγριες διαθέσεις. Με έπιασαν από τον λαιμό, και ξεκίνησαν να με χτυπάνε, να μου ρίχνουν ένα σωρό μπουνιές και κλωτσιές. Ευτυχώς που δεν είχαν πάνω τους αιχμηρά αντικείμενα, μονάχα σιδηρογροθιές και φυσικά τα μπουκάλια από τα οποία έπιναν».
Ο Ανδρέας δεν κομπιάζει καθώς περιγράφει τις σκηνές που ακολούθησαν, αλλά στα μάτια του καθρεπτίζεται ξεκάθαρα το συναίσθημα της πόνου που τον είχε κυριεύσει. «Με έριξαν με φόρα πάνω σε μια τσιμεντένια διακοσμητική ζαρντινιέρα, και άρχισαν να μου ρίχνουν το ξύλο της αρκούδας. Ξεκίνησε να κυλάει το αίμα μου από παντού. Έφαγα κλωτσιές στο κεφάλι, στο στόμα, στα πλευρά, τα δόντια μου ράγισαν, το φρύδι μου σκίστηκε εντελώς και αργότερα αναγκάστηκα να κάνω ράμματα», αναφέρει. «Τον απολογισμό των τραυμάτων, φυσικά, τον έκανα στην πορεία στο νοσοκομείο, εκείνη την στιγμή δεν είχαν καν συναίσθηση του τι συνέβαινε στο σώμα μου».
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.