Η τέφρα που πετάχτηκε
«Η απουσία είναι συνεχής, καθημερινή. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, εντελώς αναπάντεχα ξεπηδούν αναμνήσεις, σκέψεις. Είναι και που η υπόθεση, με τον τρόπο που εξελίχθηκε, με τη διερεύνηση, την Εξεταστική, βρίσκεται συνεχώς στη δημοσιότητα, υπάρχει ένα διαρκές ερέθισμα, μια συνεχής ένταση. Δεν μπορέσαμε ως οικογένειες να θρηνήσουμε τα παιδιά μας σε ησυχία», λέει η Δέσποινα Γκανίδου. Για να θρηνήσεις σε ησυχία πρέπει να μείνεις με τον πόνο σου. «Ομως στις οικογένειες κυριαρχεί ο θυμός κι η αγανάκτηση από τις πρώτες μέρες με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τις έρευνες για επιζώντες και τον τρόπο που μπαζώθηκε ο χώρος και πετάχτηκαν τα χώματα. Η τέφρα του παιδιού μου πετάχτηκε γιατί ο γιος μου απανθρακώθηκε. Αυτό αποτελεί ύψιστη ύβρη για τους 30 που απανθρακώθηκαν, αλλά και την Εριέττα που δεν ταυτοποιήθηκε». Δεν υπάρχει παρηγοριά. «Γκρεμίστηκε η ζωή μας, ό,τι προσπάθεια κάναμε στα 25 χρόνια που είμαστε παντρεμένοι, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, να τους δώσουμε εφόδια, αρχές, αξίες, γκρεμίστηκαν σε μια στιγμή».
** Απόσπασμα από το θέμα της Λίνας Γιάνναρου στην Καθημερινή με συνεντεύξεις συγγενών θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών. Τίτλος τού θέματος: Τέμπη: Ο θυμός δεν αφήνει χώρο για το πένθος. Ολόκληρο εδώ.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.