Πόσο γνωρίζουμε τη Λωρίδα της Γάζας, τη δυστυχία που έχει απλωθεί εκεί, τον πόνο; Τα γνωρίζουμε καλά, και τα διαισθανόμαστε, από τις εικόνες που φτάνουν στις τηλεοράσεις μας, από τις περιγραφές στις εφημερίδες και στα ραδιόφωνά μας, από τον απόηχο ενός πολέμου αγριότητας και χωρίς οίκτο για έναν λαό που σκοτώνεται, λιμοκτονεί, υποφέρει στις σκηνές και στα νοσοκομεία.
Τα γνωρίζουμε όλα αυτά, αλλά οι εικόνες που δίνει με τις περιγραφές της και τα προσωπικά της βιώματα η αναισθησιολόγος Κωνστήλια Καρύδη, προσθέτουν ένα ακόμα κομμάτι στις γνώσεις μας για την κόλαση της Γάζας. Η νεαρή γιατρός έζησε για 15 ημέρες εκεί, μετέχοντας σε μια από τις διεθνείς ιατρικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στη βασανισμένη χώρα. Πρόσφερε την αγάπη και την ιατρική της φροντίδα στο European Gaza Hospital, ένα νοσοκομείο που έχει μεγάλους υπαίθρους χώρους –κάτι σαν τη δική μας «Σωτηρία» όπως είπε– και γι αυτό εκεί βρίσκονται, διαβιώντας σε σκηνές, πέρα από τους ασθενείς, 22.000 εσωτερικοί εκτοπισμένοι επειδή νιώθουν στον χώρο τού νοσοκομείου κάποια ασφάλεια.
Η Κωνστήλια μίλησε στον Πάνο Κοσμά, για το βίντεο της Εφημερίδας των Συντακτών που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της. Η γιατρός κατάγεται από την Τρίπολη, μια πόλη 25.000 κατοίκων, μαζί με τα περίχωρα όπως είπε, για να αντιπαραβάλει τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν στον περίβολο του νοσοκομείου και ο οποίος αντιστοιχεί, περίπου, στον πληθυσμό της Τρίπολης
Μίλησε για τους πυροβολισμούς που άκουγε συνέχεια, για τις πολεμικές επιχειρήσεις που γίνονταν ακόμα και σε απόσταση επτακοσίων μέτρων από το νοσοκομείο και για τους βομβαρδισμούς, σε έναν από τους οποίους σε έξι λεπτά έπεσαν πενήντα βόμβες. Η μία ήταν τόσο κοντά που σείστηκε το κτίριο και πετάχτηκε από τα κρεβάτια τους, μαζί με μια συνάδελφό της που κοιμόντουσαν σε κοινό δωμάτιο.
Οι άνθρωποι εκεί τους έβλεπαν με ευγνωμοσύνη γιατί «νιώθουν ότι δεν είναι ξεχασμένοι, ότι υπάρχει κάποιος κόσμος που τους αναγνωρίζει».
Στα δωμάτια, γύρω από τα κρεβάτια των ασθενών, βρίσκονται οι συγγενείς τους. Εκεί ζουν αναγκαστικά αφού δεν έχουν πού αλλού να πάνε, εκεί μαγειρεύουν, και γι’ αυτό ο κίνδυνος των μολύνσεων για τους χειρουργημένους είναι μεγάλος.
Συμπληρώνει ότι, χωρίς να υποβαθμίζει όσα πρόσφερε εκείνη ως επιστήμων, «αυτό που έκανα ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό» μπροστά σε αυτό που ένιωθαν οι ταλαιπωρημένοι τού πολέμου από την ανθρώπινη παρουσία της, από την παρουσία γενικά των ξένων. Ενδεικτικά ανέφερε ότι μια φορά ένα παιδάκι θέλησε να της προσφέρει το ψωμί που έτρωγε για να δείξει την ευγνωμοσύνη του.
Όλοι οι Παλαιστίνοι ήταν, είναι, υποσιτισμένοι, «έρχονταν οι άνθρωποι και έβλεπα τα κόκαλά τους, δεν είχαν μυϊκή μάζα». Αν εκείνη, που είχε φαγητό (σε όλο το διάστημα της παραμονής της έτρωγε μόνο κονσέρβες) έχασε σε δύο εβδομάδες ενάμισι κιλό, φανταστείτε την κατάσταση όλων των άλλων που υποσιτίζονται για πολύ μεγάλο διάστημα.
Ο Κωνστήλια Καρύδη έκλεισε τη συνομιλία της κάνοντας μια παράκληση: «Θα παρακαλούσα τον κόσμο να ανοίξει τα μάτια του και τα αυτιά του, να δει και να ακούσει τι συμβαίνει. Το ξέρω ότι είναι πάρα πολύ επώδυνο. Όμως θα παρακαλούσα να μην το αγνοεί, να ενημερώνεται, να συζητάει για αυτό και αν μπορεί να ασκήσει πολιτική πίεση όσο είναι δυνατόν». Για να τελειώσει αυτή η σφαγή όσο πιο γρήγορα.
**Δείτε εδώ το βίντεο με τη συνέτευξη της Κωνστήλιας Καρύδη στον Πάνο Κοσμά για την Εφημερίδα των Συντακτών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Ο κόσμος της αγριότητας (ένα άρθρο του 2016 που γίνεται πάλι επίκαιρο μετά το μακελειό στη Μόσχα)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.