Δεν έβγαλε τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς, ούτε τον καλύτερο της καριέρας του μέχρι τώρα, κατά τη γνώμη μου. Αυτό που έκανε ο ΛΕΞ και δικαιωματικά του ανήκει το στέμμα του πιο επιδραστικού προσώπου για το έτος 2022 είναι ότι με δύο κινήσεις, μία στην Νέα Σμύρνη και μία στο Καυτανζόγλειο, μπόρεσε να δείξει πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι οι opinion leaders, οι παρουσιαστές, τα κανάλια, οι παραγωγοί, οι μάνατζερ και κάθε είδους ειδικοί για το τι συμβαίνει εκεί έξω. Για το «τι ακούνε οι νέοι» και το πόσο γηπεδικό μπορεί να γίνει ένα live.
Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα καυτό συναυλιακό καλοκαίρι, ούτως ή άλλως. Και η είδηση για το live του ΛΕΞ που μεταφέρθηκε πολύ γρήγορα στην αρένα του Πανιωνίου, λόγω χωρητικότητας, ήταν σαν τον ήχο σπίρτου που τρίβεται πριν ανάψει. Ήταν από τα ραντεβού που ήξερες ότι θα μείνουν στην ιστορία και αυτό γιατί καταρχήν θα ήσουν μέρος μιας λαοθάλασσας που φωνάζει στίχους. Οι εικόνες από το ατέλειωτο πλήθος των 20.000+ με τα καπνογόνα στα χέρια ήταν οι μάρτυρες εκείνης της νύχτας.|
Πολύ γρήγορα, οι εικόνες αυτές διαδόθηκαν και, εικάζω, για τον πολύ κόσμο λειτούργησαν περισσότερο σαν έκπληξη μπροστά στον χαμό που έχει διαφύγει της προσοχής τους. Ήταν ένα πάρτι, που δεν τους είχε καλέσει κανείς.
Τα post έγιναν άρθρα με φωτογραφίες, άρθρα γνώμης, λίστες best of, κείμενα τύπου Wikipedia, podcasts και πολλά ακόμη, έτσι που φαντάζομαι τον ΛΕΞ τα πρωινά εκείνα να τρίβει τα χέρια του χαμογελώντας, σαν να χάκαρε το σύστημα. Εργαλειοποιήθηκε; Σαφώς. Αλλά έγινε viral και κάτι παραπάνω.
Έγινε ένα κομμάτι της ποπ κουλτούρας, το «ΛΕΞ όρμα τους», το «Μουσική για Τσόγλανους». Δεν ήταν πλέον ένας πετυχημένος ράπερ, αλλά ένα «φαινόμενο», ένας «ποιητής», ένα icon δηλαδή που ξεπερνά το είδος του, άρα απολαμβάνει ευρεία αποδοχή.
Με δύο λόγια, ο ΛΕΞ έγινε η φάση. Ό,τι ήταν οι Τρύπες για τη ροκ, έγινε ο ΛΕΞ για τη ραπ μουσική. Ένα σύμβολο. Το οποίο είναι σούπερ, αλλά με έναν αστερίσκο.
Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα καυτό συναυλιακό καλοκαίρι, ούτως ή άλλως. Και η είδηση για το live του ΛΕΞ που μεταφέρθηκε πολύ γρήγορα στην αρένα του Πανιωνίου, λόγω χωρητικότητας, ήταν σαν τον ήχο σπίρτου που τρίβεται πριν ανάψει. Ήταν από τα ραντεβού που ήξερες ότι θα μείνουν στην ιστορία και αυτό γιατί καταρχήν θα ήσουν μέρος μιας λαοθάλασσας που φωνάζει στίχους. Οι εικόνες από το ατέλειωτο πλήθος των 20.000+ με τα καπνογόνα στα χέρια ήταν οι μάρτυρες εκείνης της νύχτας.|
Πολύ γρήγορα, οι εικόνες αυτές διαδόθηκαν και, εικάζω, για τον πολύ κόσμο λειτούργησαν περισσότερο σαν έκπληξη μπροστά στον χαμό που έχει διαφύγει της προσοχής τους. Ήταν ένα πάρτι, που δεν τους είχε καλέσει κανείς.
Τα post έγιναν άρθρα με φωτογραφίες, άρθρα γνώμης, λίστες best of, κείμενα τύπου Wikipedia, podcasts και πολλά ακόμη, έτσι που φαντάζομαι τον ΛΕΞ τα πρωινά εκείνα να τρίβει τα χέρια του χαμογελώντας, σαν να χάκαρε το σύστημα. Εργαλειοποιήθηκε; Σαφώς. Αλλά έγινε viral και κάτι παραπάνω.
Έγινε ένα κομμάτι της ποπ κουλτούρας, το «ΛΕΞ όρμα τους», το «Μουσική για Τσόγλανους». Δεν ήταν πλέον ένας πετυχημένος ράπερ, αλλά ένα «φαινόμενο», ένας «ποιητής», ένα icon δηλαδή που ξεπερνά το είδος του, άρα απολαμβάνει ευρεία αποδοχή.
Με δύο λόγια, ο ΛΕΞ έγινε η φάση. Ό,τι ήταν οι Τρύπες για τη ροκ, έγινε ο ΛΕΞ για τη ραπ μουσική. Ένα σύμβολο. Το οποίο είναι σούπερ, αλλά με έναν αστερίσκο.
Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του άρθρου στο oneman.gr που υπογράφει ο Άγγελος Κλάδης.
Πηγή άρθρου
H-D
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.