Οι ανθρωποδιώκτες της Κουμουνδούρου και το άφθονο υλικό που πρόσφερε το κόμμα για ειρωνείες στον Τύπο της άλλης πλευράς
Το Σαββατοκύριακο των αποχαιρετισμών ήρθε. Στον Σύριζα βρέχει επιστολές παραίτησης, γράφονται καταγγελτικά άρθρα, κουνιούνται μαντίλια, κλείνουν Ομπρέλες, βροντάνε πόρτες και παραδίδονται κλειδιά στον πρόεδρο και στους μπροστάρηδες της αλλαγής. Είναι τα κλειδιά μιας πόρτας που θα παραμείνει μισάνοιχτη και για άλλες αποχωρήσεις σε ένα πολυώροφο κτίριο που αδειάζει. Οι έξοδος φρακάρει από τη μαζική φυγή. Και δεν είναι, βέβαια, μόνο οι περίπου 1.300 υπογραφές που συγκέντρωσε η Ομπρέλα πριν κλείσει δυνατά πίσω της την πόρτα απερχόμενη. Είναι χιλιάδες ψηφοφόροι που ήδη εγκατέλειψαν το κόμμα τής (λανθασμένης; εξαπατημένης; φρούδας; λοξοδρομημένης;) ελπίδας τους και μεταστεγάστηκαν ήδη είτε στο ΚΚΕ ή (πολύ λιγότερο) στο Πασόκ είτε περιμένουν περιπλανώμενοι ποιο άλλο δώμα, κιόσκι, τέντα τής Αριστεράς θα δημιουργηθεί σε πρώτη φάση για να χώσουν από κάτω το ασκεπές κεφάλι τους.
Πολλοί δούλεψαν και πολλά συνετέλεσαν στην ερημοποίηση της Κουμουνδούρου. Και κυρίως, αυτή η πρωτόφαντη είσοδος στην πολιτική και στο κόμμα ενός ανθρώπου που στο παρελθόν είχε υμνήσει τις θεωρίες τής απέναντι πλευράς –και λέει πως δεν το θυμάται γιατί έχουν περάσει δέκα χρόνια–, ενώ έγινε ευρέως γνωστός με διαδικασίες προβολής σελέμπριτι. Και όταν πήρε τα σκήπτρα της θριαμβευτικής νίκης συνέχισε να προβάλει ό,τι είχε φωτίσει μεθοδικά γύρω του για να φτάσει στην ηγεσία: τον σύντροφό του, τη σκυλίτσα του, τη γυμναστική του, την οικονομική του κατάσταση –που τον εξασφαλίζει, λέει, για το υπόλοιπο της ζωής του– τα «θέλω» του για τα παιδιά που σκέφτεται να αποκτήσει με παρένθετη μητέρα.
Με όλα αυτά φόρτωσε με ανησυχίες τον κόσμο τού Σύριζα, έβαλε ερωτηματικά σε αυτούς που τον ψήφισαν στις εσωκομματικές και, κυρίως, έδωσε (αλλά όχι μόνο αυτός) άφθονο υλικό στους αντιπάλους για να το γλεντήσουν. Σήμερα, λόγου χάρη, είναι η δεύτερη συνεχής ημέρα που το Μανιφέστο «παίζει» ολοσέλιδο, και περιχαρές, θέμα Σύριζα. Σε τίτλο, από αυτούς που λέμε «πηχυαίους», γράφει στην έκδοση της Παρασκευής: «The End». Και σε ένα από τα κτυπήματα του πρωτοσέλιδου χαρακτηρίζει ειρωνικά ως «Μεγάλη επιτυχία του Κασσελάκη» το γεγονός ότι «κατάφερε σε δυο μήνες να διαλύσει το κόμμα». Μια ημέρα πριν, η εφημερίδα έκανε λογοπαίγνιο με τίτλο «Κόμμα σε… κώμα» και με αναφορά στον υπέρτιτλο: «Στα… επείγοντα ο ΣΥΡΙΖΑ». Στην έκδοση της Πέμπτης και ο Ελεύθερος Τύπος πρόβαλε με μεγάλα γράμματα (δεύτερο θέμα) το «Μαλλιά κουβάρια πριν από τη διάλυση» και έγραφε ότι στο κόμμα «''σφάζονται'' για το ποιος είναι πιο... λαϊκιστής».
Οι περισσότεροι της άλλης πλευράς περιμένουν το Σαββατοκύριακο της Κουμουνδούρου για να καταχαρούν από την, και τυπική, διάσπαση. Και μετά τι; Μετά όσοι απομείνουν θα προσπαθήσουν να μαζέψουν τα κομμάτια και θρύψαλα του κόμματος. Αλλά το ματς δύσκολα θα γυρίσει, ακόμα και αν ο Κασσελάκης (έξυπνος άνθρωπος είναι) δείξει το καλύτερό του πρόσωπο. Οι βασικοί ανθρωποδιώκτες (υπάρχουν και δευτερεύοντες, που φεύγουν) θα έχουν παραμένει στο κόμμα, κάποιοι μακριά και κάποιοι κοντά στον πρόεδρό του.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το αν επαληθευτεί ή όχι ότι το «το ματσάκι δεν γυρίζει» δεν θα το δείξει η Ιστορία. Θα το δείξουν τα γεγονότα στο άμεσο μέλλον –και σίγουρα έως το καλοκαίρι των ευρωεκλογών. Η Ιστορία θα αναλύσει τις αιτίες και τις ευθύνες. Και θα δείξει τα πρόσωπα του δράματος σε βάθος χρόνου και όχι μόνο στο καλοκαίρι που ένας απόδημος Έλληνας, που έτυχε να βρίσκεται στην Ελλάδα, πήρε ολόκληρο κόμμα και το οδηγεί.
@@@@@
harddog.sport@gmail
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.