‘Ήμουν διακοπές όταν μου έρχονταν βροχή τα notifications για τις πυρκαγιές στην πόλη μου. Οι εικόνες καταστροφής και απελπισίας από συμπολίτες μου. Ο πόνος. Τόσες απώλειες υλικές, ένα καταφύγιο ζώων λέει, τόσα στρέμματα γης, δεν μπορείς να πάρεις ανάσα από τον καπνό, είσαι τυχερή που λείπεις. Λείπω σε διακοπές, αλλά δε λείπω από τα αίτια της καταστροφής αν δεν κάνω κάτι. Μας έχουν προειδοποιήσει, κι όμως στεκόμαστε αδιάφοροι σαν κακομαθημένα παιδιά που δε θέλουν να πιστέψουν ότι το πάρτι τελείωσε και τώρα πρέπει να σώσουμε ό,τι σώζεται. Και είναι απλό το γιατί. Στο μέρος που βρισκόμουν αγόραζα κάθε πρωί ένα καφέ, σύμφωνα με τη νομοθεσία, σε χάρτινο ποτήρι. Το είχα επιλέξει το καφέ γιατί έδινε χάρτινο ποτήρι και καλαμάκι –πολιτισμός– σκέφτηκα και πήγαινα σταθερά. Μέχρι που μία μέρα ο σερβιτόρος μου έδωσε, κάτω από το τραπέζι, ένα πλαστικό λέγοντας συνωμοτικά «πάρε καλέ, να πιεις τον καφέ σου…». Στο δρόμο μου προς τις παραλίες, και ενώ υπήρχε γενική τάξη και καθαριότητα, […]
Πηγή άρθρου
Newsbeast
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.