Ο πόλεμος χωρίζει, ο σεισμός ενώνει. Έστω και για λίγο ελληνική και τουρκική ηγεσία ξέχασαν τα «Μητσοτάκης γιοκ», τα «νταηλίκια γιοκ», τα «θα έρθουμε νύχτα» και μίλησαν τηλεφωνικά μετά από τη συγκλονιστική τραγωδία στη Νότια Τουρκία. Ο Εγκέλαδος θύμισε πως η Φύση μπορεί να κάνει από τη μια στιγμή στην άλλη, και σε ασύλληπτα μεγαλύτερο βαθμό, ό,τι τα κανόνια, οι βόμβες και οι πύραυλοι της περηφάνιας τους που απειλούν πόλεις χιλιόμετρα μακριά. Μπορεί, δηλαδή, να αφανίσει πολυκατοικίες, να κατεδαφίσει νοσοκομεία, να θάψει σε συντρίμμια ανθρώπους, να προκαλέσει θρήνο που συγκλονίζει όχι μόνο μια χώρα αλλά ηπείρους ολόκληρες. Σύμφωνα με εκτίμηση Τούρκου σεισμολόγου ο μεγάλος πρώτος σεισμός της Τουρκίας, των 7,8 Ρίχτερ, ισοδυναμεί με 130 ατομικές βόμβες! Μπροστά του οι κτηνωδίες των ανθρώπων και οι θηριώδεις εξοπλισμοί τους ωχριούν. Αλλά δεν παύουν να είναι ακριβώς αυτό: κτηνωδίες.
Την ώρα που τα φώτα έχουν πέσει στην Τουρκία, ένα πέπλο άγνοιας σκεπάζει την πολύπαθη Συρία. Πολύπαθη πρώτα από τον πόλεμο της αφροσύνης που μαστίζει για περισσότερο από δεκαετία τη χώρα και ύστερα από τον σεισμό που ήταν το ίδιο ισχυρός και εκεί. Η μια δυστυχία, από τη Φύση, καπάκι στην άλλη δυστυχία, από χέρια και όπλα ανθρώπων σε έναν πόλεμο ο οποίος συμπληρώνει φέτος δώδεκα χρόνια και στον οποίο συμφύρονται σε μίξερ αίματος πάμπολλοι.
Στη Συρία έχουν πολεμήσει άμεσα ή έμμεσα Αμερικανοί και Ρώσοι, Τούρκοι και Ιρανοί, Κούρδοι και αντικαθεστωτικοί κατά του Άσαντ, Λιβανέζοι της Χεζμπολάχ και αιμοσταγείς τρομοκράτες, Σύροι κυβερνητικοί και τζιχαντιστές, Γάλλοι και Βρετανοί. Όλοι αυτοί έχουν βομβαρδίσει, πυρπολήσει και χτυπήσει με χημικά προκαλώντας όλεθρο από αέρος και από εδάφους, από δυτικά και από ανατολικά. Και τώρα, πλάι στον εχθρό «από δίπλα», ένας απρόβλεπτος εχθρός «από κάτω» –από τα έγκατα. Αλλά αυτοί συνεχίζουν να σκοτώνονται. Όπως και οι άλλοι, οι γείτονές μας, είναι έτοιμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Δεν τους φτάνουν οι χιλιάδες που σκεπάστηκαν από τα χαλάσματα. Πρέπει να φτιάξουν και δικά τους ερείπια.
Την ώρα που τα φώτα έχουν πέσει στην Τουρκία, ένα πέπλο άγνοιας σκεπάζει την πολύπαθη Συρία. Πολύπαθη πρώτα από τον πόλεμο της αφροσύνης που μαστίζει για περισσότερο από δεκαετία τη χώρα και ύστερα από τον σεισμό που ήταν το ίδιο ισχυρός και εκεί. Η μια δυστυχία, από τη Φύση, καπάκι στην άλλη δυστυχία, από χέρια και όπλα ανθρώπων σε έναν πόλεμο ο οποίος συμπληρώνει φέτος δώδεκα χρόνια και στον οποίο συμφύρονται σε μίξερ αίματος πάμπολλοι.
Στη Συρία έχουν πολεμήσει άμεσα ή έμμεσα Αμερικανοί και Ρώσοι, Τούρκοι και Ιρανοί, Κούρδοι και αντικαθεστωτικοί κατά του Άσαντ, Λιβανέζοι της Χεζμπολάχ και αιμοσταγείς τρομοκράτες, Σύροι κυβερνητικοί και τζιχαντιστές, Γάλλοι και Βρετανοί. Όλοι αυτοί έχουν βομβαρδίσει, πυρπολήσει και χτυπήσει με χημικά προκαλώντας όλεθρο από αέρος και από εδάφους, από δυτικά και από ανατολικά. Και τώρα, πλάι στον εχθρό «από δίπλα», ένας απρόβλεπτος εχθρός «από κάτω» –από τα έγκατα. Αλλά αυτοί συνεχίζουν να σκοτώνονται. Όπως και οι άλλοι, οι γείτονές μας, είναι έτοιμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Δεν τους φτάνουν οι χιλιάδες που σκεπάστηκαν από τα χαλάσματα. Πρέπει να φτιάξουν και δικά τους ερείπια.
Διον. Βραϊμάκης
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.