Όταν οι κήποι (στην Κηφισιά και αλλού) ξεχείλιζαν από άνθη έως τους φράκτες
Μαζί χάθηκαν, ή περιορίστηκαν, κάποια ήδη λουλουδιών και φυτών. Ο κατιφές (ταπεινός, ανθεκτικός και εύκολος στην περιποίηση), η πικροδάφνη (υπάρχει ακόμα αλλά βρίσκεται ως είδος σε άτακτη υποχώρηση), το νυχτολούλουδο κ.ά.
Μια ιδιαίτερα μεγάλη απουσία που διαπίστωσα την περασμένη εβδομάδα ήταν εκείνη της πασχαλιάς που άλλοτε κατέκλυζε τους κήπους στις μεσαίες και στις φτωχές γειτονιές –υπάρχουν και τέτοιες εκεί, μην ξαφνιάζεστε!– του δροσερού (για μένα, λόγω καταγωγής πιο όμορφου) αθηναϊκού προαστίου. Αναζήτησα στα φυτώρια και στα ανθοπωλεία της Αθήνας και των πέριξ ένα κλαδάκι πασχαλιάς για να το προσφέρω σε μια αγαπημένη, γηραιά, συγγενή που είναι συνδεδεμένη με τις τρυφερές παιδικές μου μνήμες. Δεν υπήρχε πουθενά –κάποιοι σχεδόν δεν την ήξεραν.
Κατέφυγα στο παλιό μου χώρο, των παιδικών και των νεανικών μου χρόνων: στο «χωριό» μου, στην Κηφισιά. Δηλαδή στο βασίλειο των λουλουδιών και στην άλλοτε ανθούσα επικράτεια της πασχαλιάς.
Τηλεφώνησα σε παλιό Κηφισιώτη, συγγενή που διαθέτει πλούσιο κήπο. Δεν μπορεί, εκεί θα υπάρχει, σκέφτηκα. «Δεν έχω πια εγώ, αλλά θα σου βρω, σίγουρα θα σου βρω εδώ, παραδίπλα», μου είπε. Ανέβηκα στα βόρεια της Αττικής με τη βεβαιότητα πως θα έβρισκε το κλαδάκι με τα μικρά μωβ, αλλά χαρωπά, ανθάκια. «Μέχρι να πιεις τον καφέ σου θα σου φέρω όσες πασχαλιές θέλεις», μου είπε και βγήκε στον δρόμο. Τελείωσα τον καφέ, μου έβγαλαν ποτό, έφαγα κι ένα από τα τελευταία πορτοκάλια του κήπου κι όταν τελικά επέστρεψε ο «αναζητητής», είχε στα χέρια μόνο αγριολούλουδα με μωβ ανθάκια, αλλά χωρίς ίχνος πασχαλιάς. «Πήγα μέχρι κάτω και δεν βρήκα πουθενά –κι ας ήμουν βέβαιος ότι θα έβρισκα στον διπλανό, άντε στον παραδιπλανό κήπο» με πληροφόρησε. Η αγαπημένη πασχαλιά είχε φύγει από χρόνια ακροποδητί χωρίς να το καταλάβει κανείς. Κανονική απόδραση από την πλησμονή του τσιμέντου (που έχει κατακλύσει ΚΑΙ την Κηφισιά) και από την πνιγμονή ενός προαστίου που έχει λαβωθεί από την εξέλιξη και από την επέλαση του εποικισμού.
Μόνο ένα κομμάτι της πόλης, ένα μέρος τής (λαϊκής) Κάτω Κηφισιάς δηλαδή, διασώζει σε μεγάλο βαθμό την παλιά μορφή του με αρκετές ακόμα ακάλυπτες επιφάνειες χώματος και αγρών. Αλλά κι εκεί το Σχέδιο Πόλεως βρίσκεται πίσω από τις μπάρες της αφετηρίας, χλιμιντρίζει κι είναι έτοιμο να καλπάσει ανάμεσα στις παλιές μονοκατοικίες, στους κήπους, στους αγρούς και να ποδοπατήσει τη χλωρίδα που έχει απομείνει και να εξαφανίσει κάνα υπόλοιπο πασχαλιάς όπου το βρει –κι αν υπάρχει.
Με τον κίνδυνο να μελώσει περισσότερο αυτό το κείμενο (που ξεκίνησε για να γίνει κάτι σύντομο, κάτι σαν επίγραμμα, αλλά εξελίσσεται σε σεντόνι!) θα συμπληρώσω ότι στα χρόνια μου, όταν ζούσα σε εκείνον τον τόπο της ψυχικής ευδαιμονίας, οι Πρωτομαγιές είχαν περισσότερο άρωμα και, φυσικά, περισσότερα άνθη. Τα μαγιάτικα στεφάνια τα φτιάχναμε μόνοι μας, «κλέβοντας» την παραμονή λουλούδια, από εκείνες τις αυλές όπου τα άνθη ζούσαν τις εποχές της αφθονίας. Γι' αυτό κανέναν ιδιοκτήτη που δεν ήταν στραβόξυλο δεν τον ενδιέφερε αν τα παιδιά (κι όχι μόνο τα πολύ παιδιά) τριγυρνούσαν στον δρόμο με ένα ψαλίδι ή ένα μαχαιράκι κι έκοβαν τα λουλούδια που ξεχείλιζαν από την πλημμυρίδα τής ανθολίμνης τού κήπου τους και εξείχαν προκλητικά από τις μάντρες, από τους φράκτες, από τα κάγκελα ή τα απλά συρματοπλέγματα των περιφράξεων. Με εκείνα τα λουλούδια φτιάχναμε τα στεφάνια που κρέμονταν στις εξώπορτες. Αυτά τα στεφάνια που σήμερα αγοράζουμε. Όπως πολλά άλλα προκάτ αγορασμένα είδη εθίμων.
Καλό μήνα, καλή Πρωτομαγιά –λουλουδιών και αγώνων.
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύτηκε στο μπλοκ την 1η Μαΐου 2019)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ HARDDOG:
Η πόλη των λουλουδιών και η εφημερίδα με τη μεγάλη ιστορία
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.