Σήμερα έγραψα ένα κείμενο, στο οποίο μνημόνευσα τον Κούντερα· δεν ήξερα ότι είχε πεθάνει, συγχρονικότητα το έλεγε ο Γιούνγκ, ο οποίος δεν ήταν και πολύ στα καλά του ή και μπορεί να παραήταν στα καλά του.
Με πήραν, λοιπόν, μου λένε γράψε «ο αείμνηστος», λέω ποιος αείμνηστος, λέει ο Κούντερα, λέω αποκλείεται.
Πίστευα ότι ο Κούντερα είναι νέος. Πολύ νέος, τύπου 40 το πολύ. Έμαθα ότι πέθανε στα 90+, σοκαρίστηκα.
Δεν το χωράει, ίσως δεν θα το χωρέσει και ποτέ, το μυαλό μου ότι γερνάνε οι Κούντερα αυτού του κόσμου. Να πεθάνουν, ναι, το δέχομαι, πεθαίνουν και νέοι οι άνθρωποι.
Είχα διαβάσει την «Αβάστακτη Ελαφρότητα» σε ένα αντίτυπο που είχε τυπωθεί λάθος –συλλεκτικό πλέον μάλλον– και έπρεπε να πηγαίνω πέρα δώθε στις σελίδες· στην αρχή εκνευρίστηκα, μετά συνειδητοποίησα το προφανές: Δεν έχει σημασία ποια σελίδα έρχεται μετά από ποια, δεν έχει τόση σημασία η πλοκή, η διαδικασία. Κάθε σελίδα, κάθε φράση, ήταν από μόνη της ένας ολόκληρος κόσμος. Σ' έναν κόσμο στον οποίον παράγεται πολλή άχρηστη σκέψη και ακόμη πιο πολύς άχρηστος λόγος, ο Κούντερα, ο Έκο, ακόμη και ο Ουελμπέκ, η Τοκάρτσουκ, ο Ιζιγκούρο, όσοι τον πάνε αυτόν τον κόσμο λίγο παρακάτω με τα γραπτά τους, δεν γερνάνε ποτέ. Κυρίως, όμως, δεν σ' αφήνουν εσένα να γεράσεις. Μαζί τους, θα πεθάνουμε όλοι εμείς 30-40 χρονών. Σ' ένα σώμα που μας εγκατέλειψε, αλλά μ' ένα μυαλό που δεν το αφήσαμε και δεν μας άφησε ποτέ.
Είχα διαβάσει την «Αβάστακτη Ελαφρότητα» σε ένα αντίτυπο που είχε τυπωθεί λάθος –συλλεκτικό πλέον μάλλον– και έπρεπε να πηγαίνω πέρα δώθε στις σελίδες· στην αρχή εκνευρίστηκα, μετά συνειδητοποίησα το προφανές: Δεν έχει σημασία ποια σελίδα έρχεται μετά από ποια, δεν έχει τόση σημασία η πλοκή, η διαδικασία. Κάθε σελίδα, κάθε φράση, ήταν από μόνη της ένας ολόκληρος κόσμος. Σ' έναν κόσμο στον οποίον παράγεται πολλή άχρηστη σκέψη και ακόμη πιο πολύς άχρηστος λόγος, ο Κούντερα, ο Έκο, ακόμη και ο Ουελμπέκ, η Τοκάρτσουκ, ο Ιζιγκούρο, όσοι τον πάνε αυτόν τον κόσμο λίγο παρακάτω με τα γραπτά τους, δεν γερνάνε ποτέ. Κυρίως, όμως, δεν σ' αφήνουν εσένα να γεράσεις. Μαζί τους, θα πεθάνουμε όλοι εμείς 30-40 χρονών. Σ' ένα σώμα που μας εγκατέλειψε, αλλά μ' ένα μυαλό που δεν το αφήσαμε και δεν μας άφησε ποτέ.
Μαρία Δεδούση
(Από το fb)
(Από το fb)
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.